Do ostatniego MHz

Pochwal się osiągnięciami

Do społeczności overclockerów możesz przystąpić, rejestrując się np. na witrynie HWbot.org. Zrzeszeni wokół niej użytkownicy ścigają się w kategoriach: najbardziej wydajny komputer oraz najwydajniejszy procesor. Prowadzone są rankingi indywidualne oraz grupowe dla użytkowników zrzeszonych w tzw. teamach, np. narodowych. Za każde osiągnięcie można otrzymać punkty rankingowe, tzw. hwbointy. Punkty nie są przyznawane na stałe i możesz je stracić, jeśli ktoś pobije twój rekord. Ścigać się możesz w różnych kategoriach sprzętowych. Nie musisz mieć najnowszego sprzętu. Możesz np. walczyć o jak najwyższe podkręcenie Pentium 3 lub w kategorii najwydajniejszego komputera z kartą graficzną Radeon 9500 na pokładzie. W przypadku zmagań o najwydajniejszy komputer podział na kategorie wyznaczają karty graficzne, a reszta podzespołów jest dowolna.

Bicie rekordów podkręcania odnosi się do poszczególnych podzespołów komputera, ich modeli lub całych zestawów komputerowych. Jeśli w twojej szufladzie zalega stary Pentium lub karta graficzna z ery DirectX 8 ,, możesz spróbować je uruchomić i sprawdzić swoje umiejętności w biciu rekordów wydajności. Osiągniętymi wynikami możesz się pochwalić na internetowych witrynach społeczności overclockerów (patrz ramka). Zastosowanie praktyczne ekstremalnie podkręconego komputera schodzi na dalszy plan, a właściwie w ogóle się nie liczy.

Podzespoły „do kręcenia”

Różnice w podatności na podkręcanie, nawet tych samych modeli procesorów, są znaczne i wynoszą do kilkunastu procent. W internecie można znaleźć informacje, które serie procesorów (rozróżniane po oznaczeniach oraz dacie produkcji) „kręcą się” najlepiej. Overclockerzy poszukują właśnie tych elementów na internetowych aukcjach lub w ofercie sklepów, które zajmują się sprzedażą wyselekcjonowanych układów. Firma AMD oferuje serię procesorów Black, które uznała za najbardziej podatne na overclocking, a dodatkowo – aby ułatwić zadanie fanom kręcenia – odblokowała w tych procesorach możliwość zmiany wartości mnożnika (robi się to z BIOS-u). Iloczyn mnożnika i częstotliwości szyny magistrali systemowej FSB określa wartość taktowania procesora. W większości procesorów mnożnik ma wartość stałą lub możliwe jest tylko jej obniżanie.

W ofercie Intela dobre wyniki podkręcania – ponaddwukrotne zwiększenie taktowania zegara – zapewniają nie tylko drogie układy z serii Extreme, ale też tanie procesory np. z serii Dual Core.
W przypadku pamięci RAM overclockerzy sięgają po układy takich firm, jak PDP, Geil, Mushkin, które producenci wyselekcjonowali z myślą o fanach podkręcania. Takie kości są droższe od standardowych, ale w zamian oferują lepsze chłodzenie oraz gwarancję producenta na stabilną pracę z różnymi częstotliwościami oraz tzw. timingami (czasem oczekiwania na kolejne operacje wykonywane przez pamięci).

Osiągnięcie dobrych wyników podkręcania kart graficznych umożliwia użycie fabrycznie podkręconych modeli z wydajnym układem chłodzącym oraz markowymi pamięciami, np. firm Samsung czy Hynix. Pamięci graficzne charakteryzuje czas dostępu mierzony w nanosekundach. Im niższą wartość ma ten parametr, tym większe są możliwości overclockingu kości pamięci. Niestety, oznaczenia na pamięciach zawierające informacje o tym parametrze są zazwyczaj zasłonięte przez układ chłodzący.

Bardzo ważne zasilanie

Wszystkie zmiany związane z podkręcaniem procesora i RAM-u wykonuje się najczęściej z poziomu BIOS-u. Ekstremalne podkręcanie wymaga dostępu do regulacji kilkunastu parametrów pracy podzespołów, m.in. napięcia, taktowania szyny FSB, mnożnika, timingów. Najprostsze płyty główne tego nie zapewniają. Dlatego do overclo- ckingu najlepiej nadają się zaawansowane modele płyt – wydatek nawet 600–800 zł – uznanych marek, np. Asus, DFI. Szczególnie poszukiwane są urządzenia z 4 fazami zasilania, które gwarantują stabilny dopływ mocy do wszystkich podkręcanych podzespołów.

Przetaktowany komputer potrzebuje więcej prądu niż sprzęt działający na domyślnych ustawieniach. Najwięcej mocy czerpie karta graficzna, a po niej procesor. Dlatego ważne jest, aby w zestawie znalazł się mocny, ale też gwarantujący stabilne napięcie zasilacz, a czasem nawet dwa zasilacze.

Najważniejsze parametry zasilacza to moc dostarczana na linii +12 V, z której korzysta procesor oraz karta graficzna, a także moc szczytowa, czyli zapas mocy, która może być dostarczona na kilka sekund w krytycznej sytuacji, np. nagłego zapotrzebowania na prąd. Niepewnie działający zasilacz powoduje nagłe wyłączanie lub resetowanie komputera, a niska moc szczytowa może być przyczyną spalenia zasilacza, a czasem uszkodzenia innych podzespołów. Przy podkręcaniu starszych podzespołów znaczenie zasilacza maleje, bo większość z obecnie sprzedawanych modeli zapewni odpowiednie parametry pracy.