Gry turniejowe
Jedną z przyczyn popularności tytułu jest możliwość grania za darmo – w wypadku produkcji Free-to-play nie zawsze jest to oczywiste. Formuła rozgrywki i szeroki wachlarz bohaterów sprawiają, że każda potyczka wygląda zupełnie inaczej, a starcia są na tyle dynamiczne i widowiskowe, że LoL-em emocjonują się nawet ci, którzy nie grają.
W podstawowym, e-sportowym trybie mierzą się ze sobą dwa pięcioosobowe zespoły usiłujące zniszczyć ulokowaną w siedzibie przeciwnika strukturę, tzw. Nexusa. Umieszczone w przeciwległych rogach kwadratowej mapy bazy są połączone trzema trasami (lane’ami), na których rozmieszczone są wieżyczki obronne. Ponadto co pewien czas z Nexusa wyruszają oddziały sterowanych komputerowo stworków (minionów). Wiele dzieje się też w obszarze pomiędzy lane’ami – w pociętej ścieżkami dżungli, w której rezydują m.in. silniejsze potwory neutralne, w tym niejaki Baron Nashor. Błogosławieństwo otrzymywane przez całą drużynę po ubiciu tej wielookiej poczwary potrafi odmienić przebieg gry, choć o wyniku i tak decydują głównie zasadzki prowadzące do brutalnych, szybkich starć grupowych.
Obecnie w puli znajduje się 129 postaci – od należących do zwaśnionych frakcji ludzi, przez magiczne istoty w rodzaju insektopodobnego Kog’mawa, po inteligentnego robota o imieniu Blitzcrank. Każdy heros dysponuje czterema rozwijanymi w trakcie gry zdolnościami aktywnymi (atakami wręcz czy zasięgowymi, zaklęciami wspierającymi kompanów itd.), w tym zwykle długo regenerowanym ultimate’em, który pozwala np. unieruchomić przeciwnika na kilka sekund lub w inny sposób wydatnie zwiększa szanse na zabicie wrogiego bohatera. Zestaw umiejętności, statystyki i kupowane podczas gry przedmioty decydują o tym, którą rolę pełni w drużynie dana postać – może być np. inicjującym walkę wytrzymałym tankiem albo stale kursującym między lane’ami junglerem. Gra trwa średnio 30–35 minut, choć potrafi przedłużyć się i do godziny. Różniące się zasadami rozgrywki na trzech innych mapach są zwykle dużo krótsze.
Gatunek: MOBA
Polska wersja językowa: TAK
Rok wydania: 2009
Cena: Free-to-play (mikropłatności pozwalają m.in. szybciej odblokować bohaterów i zdobyć dla nich Dodatkowe skórki)
Adres: www.leagueoflegends.com
Z przeprowadzonych w ubiegłym roku badań „Jestem graczem” wynika, że to właśnie CS:GO jest drugą – po LoL-u – najpopularniejszą w Polsce grą komputerową. Do grania w produkcję firmy Valve przyznało się 18 proc. badanych (w LoL-a gra 22 proc.).
W CS-ie rywalizują dwie drużyny wcielające się w role terrorystów i antyterrorystów. Zadaniem pierwszych jest podłożenie bomby w jednym z dwóch miejsc na mapie, drudzy muszą do tego nie dopuścić lub na czas rozbroić ładunek. Choć gracz może też ćwiczyć, uczestnicząc np. w zespołowych deathmatchach, w e-sporcie liczy się tryb 5v5, w którym walczy się do wygrania 16 rund, a gdy jeden zawodnik padnie, musi czekać do końca rundy. Z końcem rundy zdobywa się dodatkowe fundusze na broń, więc np. pierwsza runda rozgrywana jest jako tzw. „pistoletówka” – potem można sięgnąć po arsenał właściwy, np. lubiane przez terrorystów AK-47.
Counter-Strike wymusza nie tylko opanowanie wirtualnych umiejętności strzeleckich (każda broń ma inny zasięg czy odrzut, strzelanie w biegu jest poważnie utrudnione, a do zabicia przeciwnika wystarcza jeden strzał w głowę, tzw. head shot), ale i współpracy w drużynie. Na polu walki nie brakuje wąskich przejść i naturalnych osłon, które pozwalają zasadzić się na nieostrożnego oponenta, w arsenale znajdują się granaty dymne i błyskowe, a członkowie zespołu pełnią określone role. Zrozumiałym zainteresowaniem widzów cieszą się choćby zagrania zawodników, których rola polega na zdejmowaniu wrogów pojedynczymi strzałami z broni snajperskiej. Obecnie jednym z tzw. AWP-erów jest Filip „Neo” Kubski, reprezentant najbardziej utytułowanej w historii polskiego e-sportu formacji, tzw. Złotej Piątki. Dziś wraz z dwoma kolegami z legendarnego składu z powodzeniem gra dla rosyjskiej organizacji Virtus.pro, a czwarty zawodnik supergrupy pełni rolę trenera.
Gatunek: FPS
Polska wersja językowa: NIE
Rok wydania: 2012
Cena: ok. 45 zł (w grze istnieje spory popyt na odnajdywane np. w skrzynkach
rzadkie skórki broni – co bardziej niezwykłe wersje potrafią kosztować setki dolarów)
Adres: www.counter-strike.net
Tytułem, który najmocniej kojarzy się z e-sportową potęgą Korei Południowej, jest właśnie StarCraft – strategia czasu rzeczywistego z 1998 roku. Chociaż obecnie to wydany dwanaście lat później sequel odgrywa największą rolę, w Korei nadal odbywają się turnieje w oryginalnej grze. Nic dziwnego – w kraju tym od 2000 roku transmisje spotkań nadawane są na żywo na działających całą dobę specjalnych kanałach telewizyjnych, tytuł regularnie gości też w tradycyjnych mediach.
Chociaż w obu odsłonach serii można wziąć udział w dobrze napisanej kampanii dla pojedynczego gracza, przede wszystkim liczy się zabawa wieloosobowa. Dostępne są różne tryby, ale e-sportowy charakter mają starcia rozgrywane są w formule 1v1. Wymagają podzielnej uwagi i zdolności błyskawicznego wydawania komend – trzeba jednocześnie zbierać surowce, rozbudowywać bazę, produkować jednostki i wysyłać zwiadowców, w międzyczasie szykując się do walki na kilku frontach.
Gracze mają do dyspozycji trzy różniące się dostępnymi jednostkami rasy – terran, czyli potomków ludzi, przypominającą zmutowane owady rasę zergów oraz dysponujących psioniczną energią protosów. Styl gry każdą rasą jest inny – zawodnik rozkazujący zergom będzie dążył do zalania wroga hordą szybkich, słabszych stworzeń, a wojownicy protossów są mniej liczni i drożsi w produkcji, ale nadrabiają braki swoją siłą. Dyskusje nt. zbalansowania potencjału ras nigdy się nie kończą, choć proporcje narzekań wydają się mniej więcej wyrównane – rozczarowuje jednak np. niska użyteczność w multiplayerze jednego z terrańskich trików, tj. ataku nuklearnego.
W związku z długotrwałą dominacją graczy z okolic Seulu, której najlepszym dowodem była lista uczestników ubiegłorocznych mistrzostw świata (15 Koreańczyków i Francuz), w grudniu autorzy gry wprowadzili zmiany w organizacji rozgrywek. Obecnie w najlepszej szesnastce biorącej udział w światowych play-offach jest miejsce tylko dla ośmiu Koreańczyków, co ma przywrócić międzynarodowy charakter rywalizacji.
Gatunek: RTS
Polska wersja językowa: TAK
Rok wydania: 2010 (kampania Wings of Liberty), 2013 (Heart of the Swarm),
2015 (Legacy of the Void); każda część może działać samodzielnie
Cena: po ok. 55 zł (WoL i HotS), ok. 125 zł (LotV); dostępna darmowa wersja startowa
Adres: http://eu.battle.net/sc2
Widać, że autorzy tej kolekcjonerskiej karcianki inspirowali się „papierowym” produktem z ponad dwudziestoletnią tradycją – grą Magic: the Gathering. Mechanika Hearthstone’a jest jednak dużo bardziej przystępna, sama rozgrywka przebiega szybciej, a dodatkową widownię gra zawdzięcza obecności postaci znanych z uniwersum fantasy spopularyzowanego m.in. przez World of Warcraft.
W grze buduje się talię wirtualnych kart, korzystając z kolekcji kartoników, które odpowiadają za przyzywanie na pole bitwy sojuszniczych jednostek oraz rzucanie czarów – zaklęcie może np. wzmocnić podkomendnych czy sprawić, że po wrogach przetoczy się kula ognia. Oprócz kart, które da się wykorzystać w dowolnej talii, dostępne są zaklęcia przypisane do dziewięciu klas postaci – tę wybiera się, przystępując do konstruowania decku. Każda profesja dysponuje też zdolnością specjalną – dzięki niej np. kapłan może uleczyć siebie lub swoich żołnierzy, a wojownik ma do dyspozycji pancerz, który utrudnia oponentowi osiągnięcie głównego celu gry, czyli pozbawienie drugiej strony punktów życia. W Hearthstonie jednostki mogą walczyć bezpośrednio ze sobą – często jest to zresztą konieczne, bo niektóre stwory uniemożliwiają atakowanie swojego właściciela, dopóki same żyją.
Grający stosują różne talie – jedni wolą agresywne decki złożone z szybko wystawianych jednostek i tanich czarów (aggro), inni preferują zabawę bardziej kontrolną – np. unieszkodliwiają stwory przeciwnika, by potem zmiażdżyć go atakami samotnego, ale silnego smoka. Wyniki pojedynków z innymi graczami wpływają na pozycję gracza w comiesięcznym rankingu regionalnym, a wśród alternatywnych wariantów rozgrywki znajdują się Arena, gdzie przed grami składa się nową talię z wylosowanego zestawu kart, oraz Przygody polegające na walce ze sztuczną inteligencją.
Gatunek: kolekcjonerska gra karciana
Polska wersja językowa: TAK
Rok wydania: 2014
Cena: Free-to-play (mikropłatności ułatwiają zdobywanie nowych kart,
dostęp do zabawy na Arenie oraz odblokowywanie dodatkowych Przygód)
Adres: http://eu.battle.net/hearthstone
