Przekraczanie granic

Brytyjska policja posłużyła się technologią rozpoznawania twarzy do odnalezienia osób nielegalnie przebywających na terenie stadionu Cardiff City. Zdarzenie miało miejsce 12 stycznia 2020 roku. Wykorzystanie kamer z funkcją rozpoznawania twarzy pomogło odnaleźć te osoby, którym zabroniono następnie gry w piłkę nożną, aby nie zakłócały porządku. Krytycy argumentowali, że szkodliwość społeczna czynu była na tyle niska, że ingerowanie w przestrzeń osobistą poprzez zastosowanie rozpoznawania twarzy było przekroczeniem granic. Według sceptyków, metoda szukania sprawców z użyciem sztucznej inteligencji jest inwazyjna i dyskryminująca, a taka ingerencja w swobody obywatelskie łamie podstawowe prawa człowieka.

Decyzja sądu

Zwolennicy prywatności w Wielkiej Brytanii twierdzą, że zwyciężyli, ponieważ sąd apelacyjny orzekł wczoraj (12 sierpnia br.), że policja, która używa rozpoznawania twarzy w tym kraju, narusza podstawowe przepisy obowiązujące na terenie Wielkiej Brytanii.

Policja w Południowej Walii zaczęła próbnie korzystać z automatycznego rozpoznawania twarzy w 2017 r., wdrażając jawnie system AFR Locate np. podczas meczów piłki nożnej. Policja porównywała pozyskane w ten sposób skany ze stadionu z bazą osób poszukiwanych i notowanych, aby w taki sposób ułatwić sobie pracę i szybciej zidentyfikować oraz odnaleźć sprawców przestępstw, osoby z nakazem stawienia się przed sądem czy podejrzanych o popełnienie karanych czynów.

Sąd orzekł, że mimo słuszności niektórych zatrzymań, policja ma za dużo swobody w decydowaniu, kto może zostać wpisany do bazy osób pozostających pod nadzorem policji, a nawet funkcjonowanie takiego zbioru danych nie jest do końca jasne i każdy posterunek działa według własnych ustaleń. Te nieścisłości skłoniły sąd do wydania orzeczenia o ukróceniu posługiwania się sztuczną inteligencją.

Ważne orzeczenie

„Za dużo swobody pozostawia się funkcjonariuszom policji” – orzekł sąd. „Nie jest jasne, kto może zostać umieszczony na liście obserwowanych i podejrzanych, ani nie jest jasne, czy istnieją kryteria określające, gdzie można rozmieścić AFR”. Sąd dodał też, że policja nie zbadała w wystarczającym stopniu, czy używane oprogramowanie wykazywało zasadne uprzedzenia rasowe lub płciowe i czy nie prezentowało przypadkiem wyników fałszywie dodatnich, bazując na stereotypach.

Orzeczenie nie zakazało całkowicie korzystania z technologii rozpoznawania twarzy w Wielkiej Brytanii, ale zawęża i doprecyzowuje zakres dozwolonych czynności wykonywanych przez organy ścigania.

fot. Publicdomainpictures