Serwer dla domu

System Windows Home Server 2011 został oficjalnie zaprezentowany 6 kwietnia 2011 roku, jest dostępny również w polskiej wersji językowej. Szeroki zakres obsługiwanych komponentów sprzętowych pozwala na instalację tego systemu na każdym komputerze spełniającym minimalne warunki podane w ramce „Windows Home Server – wymagania” po lewej.

Do czego serwer?

Dołożenie kolejnego komputera i przekształcenie go w domowy serwer pracujący pod kontrolą systemu Windows Home Server 2011 oznacza inwestycję (w sprzęt i oprogramowanie). Z drugiej strony zalety wynikające ze scentralizowanego zarządzania danymi pozwalają zaoszczędzić: czas, przestrzeń dysków poszczególnych maszyn i przede wszystkim nerwy, gdy okaże się, że któryś z komputerów ma awarię dysku. Poprawnie skonfigurowany serwer będzie automatycznie wykonywał kopie zapasowe wszystkich podłączonych do niego stacji roboczych. Nowych możliwości, pojawiających się wraz z zainstalowaniem domowego serwera, jest znacznie więcej: współdzielenie plików, strumieniowe przesyłanie multimediów nie tylko na komputery w domu, ale również na inne urządzenia RTV zgodne z DLNA (patrz ramka „Multimedia to podstawa”).

Obsługa

Korzystanie z serwera jawi się wielu użytkownikom jako coś niezwykle skomplikowanego. Nic bardziej błędnego. Microsoft położył bardzo wyraźny nacisk na prostotę korzystania z funkcji serwera bezpośrednio z podłączonych do niego stacji roboczych.

Również sama administracja serwerem jest bardzo prosta, choć z oczywistych względów dobrze, gdy domowym serwerem administruje osoba, która najlepiej w danej rodzinie orientuje się w komputerowych zagadnieniach. Jednak nie jest wymagana wiedza administratorska.Instalacja systemu Windows Home Server 2011 jest jeszcze bardziej zautomatyzowana, a przez to jeszcze prostsza niż systemu Windows 7, o pozostałych wersjach Windows nawet nie wspominając.

Również konfiguracja sieci lokalnej przebiega w pełni automatycznie. Sprawdziliśmy to w praktyce. Zbudowaliśmy w redakcji domową sieć, do której było podłączonych pięć komputerów. Cztery były zwykłymi stacjami roboczymi pracującymi pod kontrolą różnych wersji Windows (3 odmiany Windows 7 oraz Windows XP Professional z zestawem serwisowym SP3), natomiast piątą przeznaczyliśmy właśnie na serwer.

Przykładem prostoty obsługi niech będzie realizacja pierwszego połączenia z serwerem. Wystarczy, że użytkownik komputera uruchomi dowolną przeglądarkę internetową i wpisze w pasku adresowym http://nazwaserwera/connect. Nazwa serwera jest podawana w trakcie instalacji Windows Home Server 2011, więc może to być ciąg znaków bardzo łatwy do zapamiętania. Po wywołaniu tego adresu pojawia się strona, z której należy pobrać program Launchpad (w polskiej wersji: Pulpit nawigacyjny systemu Windows Home Server 2011) umożliwiający połączenie danego komputera z domowym serwerem i korzystanie z jego funkcji (udostępnianych plików, kopii zapasowych itp.). Instalacja tego programu i jego konfiguracja jest banalnie prosta, całością zawiaduje kreator, oczywiście polskojęzyczny. Gdy Launchpad zostanie zainstalowany, możliwe jest zalogowanie się do serwera. 

Licencja

Windows Home Server 2011 jest oferowany jako oprogramowanie sprzedawane razem ze sprzętem (niestety, w polskich sklepach nie są jeszcze dostępne gotowe, domowe serwery z tym systemem) albo jako program do samodzielnej instalacji oferowany na licencji OEM System Builder.

Koszt licencji OEM, zezwalającej na korzystanie z Windows Home Server 2011 i podłączonych do niego maksymalnie dziesięciu stacji roboczych, wynosi 210 zł. To znacznie taniej niż wersja OEM jednostanowiskowego systemu Windows 7 Home Premium (ok. 350–400 zł). Z komputera działającego pod kontrolą Windows Home Server 2011 można korzystać tak jak z każdej innej stacji roboczej z systemem Windows 7. Co prawda Microsoft nie zaleca takiego rozwiązania, ale praca – najlepiej na koncie innym niż administratorskie – jest jak najbardziej możliwa. Można korzystać z wbudowanych programów, jak również instalować nowe, tak jak w Windows 7.

Windows Home Server – wymagania

Procesor: 64-bitowy, z zegarem 1,3 GHz lub szybszy
Pamięć RAM: 2 GB
Dysk twardy: 160 GB
Wymogi spełnia praktycznie każdy współczesny komputer. Sam system to mniej niż 10 GB, ale nie zainstaluje się na dysku o pojemności mniejszej niż 160 GB. Warto, by dysk był jak największy, np. ok. 1 TB.

Multimedia to podstawa

Windows Home Server 2011 ma wbudowaną obsługę wielu popularnych formatów audio i wideo. Wbudowane standardowo dekodery poradzą sobie z formatami: AAC, AVCHD, DivX, MPEG‑2 (DVD, Blu-ray), MPEG‑4, WMV i wieloma innymi. Oprócz tego ten domowy serwer jest systemem zgodnym ze specyfikacją DLNA 1.5.

Oznacza to, że jeżeli masz jakiekolwiek urządzenie (np. odtwarzacz multimedialny, telewizor z funkcją połączenia sieciowego, tablet, odtwarzacz MP4, czy nawet telefon komórkowy) zgodne z DLNA, to Windows Home Server 2011 może być wykorzystywany do strumieniowego przesyłania multimediów do takiego urządzenia. Jak rozpoznać zgodny sprzęt? Wystarczy, że twój telewizor, stacjonarny odtwarzacz czy inne urządzenie jest oznaczone pokazanym tu logo DLNA .