Test aparatu Canon EOS 100D - lustrzanka dla amatora

Budowa aparatu

EOS 100D należy do grupy najmniejszych aparatów tego typu. Dla przeciętnego użytkownika jest to atutem, bo nie trzeba dźwigać dużego i ciężkiego aparatu, aczkolwiek w porównaniu z typowymi lustrzankami (choćby 700D) we znaki daje się zbyt mały uchwyt dla prawej dłoni.

Korpus aparatu nie mieści zbyt wielu elementów sterujących, ale są one wystarczające. Jedynie przycisk krzyżowy nie został w pełni wykorzystany, ale jego rolę przejął 3-calowy, dotykowy ekran, który umożliwia szybkie ustawienie licznych parametrów fotografowania.

Jakość zdjęć

Canon EOS 100D ma przetwornik CMOS w standardzie APS-C, o rozdzielczości 18 mln pikseli, co powinno gwarantować dobrą jakość zdjęć. Rozdzielczość faktycznie jest bardzo wysoka, kolory są wiernie odwzorowywane, choć zdjęcia mają nieco zbyt zimny odcień. Niestety, szumy matrycy są większe nawet w porównaniu z najtańszym modelem Canon EOS 1100D (1 procent już przy czułości ISO 400).

Aparat rejestruje również filmy w rozdzielczości Full HD, pozwalając przy tym na ręczne ustawianie parametrów oraz użycie zewnętrznego mikrofonu. Jedynym minusem jest hybrydowy autofokus, który działa zbyt wolno.

Dane techniczne Canon EOS 100D: matryca CMOS 18 Mpix, podstawowy obiektyw 18–55 mm F3,5–5,6, ekran LCD 3” 1 mln pikseli, czułość ISO 100–12 800, filmowanie 640x480–1920x1080, obsługa kart SD, wymiary korpusu 117x91x69 mm, waga korpusu 400 g