Cyfrowe VHS

Zacznijmy przede wszystkim od tego, czy samodzielne przegrywanie kaset się opłaca. W profesjonalnych serwisach koszt przeniesienia na płytę zawartości kasety VHS to od 25 do 40 złotych. Niektóre firmy uzależniają cenę tej usługi od czasu trwania nagrania – nie wszystkie bowiem kasety są w całości zapełnione. Zwykle tańsze jest też „ucyfrowienie” mniejszych – w standardzie VHS-C (stosowane niegdyś w kamerach zamiast kart pamięci).

Przy większej liczbie nośników VHS kwota może być całkiem spora. W głównej mierze cena wynika z czasu trwania takiej operacji. Jako że plik wideo powstaje na podstawie obrazu wychodzącego ze złącza na ekran, kaseta musi być podczas odtwarzania przewinięta od początku do końca. Usługa jest coraz droższa również z powodu malejącej liczby magnetowidów w dobrym stanie. Nawet nośnik o dobrej jakości na nic się nie zda, jeżeli sam sprzęt będzie powodował zakłócenia. Załóżmy jednak, że kaset mamy sporo, a łączny koszt sprawia, że usługi profesjonalistów nam się nie opłacają.

Lista zakupów

Zatem potrzebujemy przede wszystkim magnetowidu. Ceny sprzętu są dość zróżnicowane i wiele zależy od liczby wejść/wyjść i dodatkowych funkcji. Używane „kombajny multimedialne” z nagrywaniem programów TV i wbudowanym DVD kosztują często nawet półtora tysiąca złotych. Do naszych celów w zupełności wystarczy zwykły odtwarzacz. Kupimy go za około 100 złotych. Warto jednak przed zakupem sprawdzić jego stan techniczny. Jakość zgranego filmu zależy bowiem nie tylko od kasety, ale też obrazu wysyłanego przez odtwarzacz VHS. Każdy błąd odczytu będzie widoczny na końcowym nagraniu, wypada więc rozpocząć zabawę od wyczyszczenia głowicy. Najlepiej preparatem na bazie alkoholu izopropylowego lub etylowego.

W naszym przypadku do próbnego skopiowania kasety posłużył magnetowid SLV-SE500K firmy Sony. Sprzęt ten wyposażony jest w złącza do dekodera oraz anteny i dwa porty SCART (fr. Syndicat des Constructeurs d’Appareils Radiorécepteurs et Téléviseurs) zwane potocznie eurozłączem. Urządzenie nie ma osobnych wyjść dla audio i obrazu. W takim przypadku poza kablami do prowadzenia sygnału, konieczne jest zainwestowanie w adapter lub kabel ze złączem SCART zakończony dwoma wtyczkami typu cinch (RCA). To głównie kwestia wygody, ale w przypadku kabla należy też upewnić się, czy umożliwia on zmianę kierunku sygnału. Niezależnie od tego, na co się zdecydujemy, zapłacimy ok. 10–15 złotych.

Oprócz źródła sygnału i kabli potrzebujemy też czegoś, co przechwyci sygnał. Nośniki przegrywać można na co najmniej trzy sposoby: z wykorzystaniem specjalnego urządzenia – videograbbera, karty telewizyjnej lub klasycznego odtwarzacza DVD, jeżeli tylko ma wbudowany dysk twardy. Kiedyś istniała też możliwość skorzystania z karty graficznej, ale współczesne akceleratory już na to nie pozwalają (patrz: ramka „VIVO a VHS”). W przypadku pojedynczych kaset szkoda zachodu – bardziej opłaca się oddać robotę w ręce specjalistów. Jeżeli jednak mamy w miarę sprawny magnetowid i kilka kaset, niezbędne komponenty są na tyle niedrogie, że warto spróbować.

Która metoda?

Pierwsza metoda wiąże się z koniecznością zakupu specjalnego urządzenia zwanego videograbberem. Jest to gadżet wielkości pendrive’a, podłączany z jednej strony do portu USB komputera, z drugiej zaś do magnetowidu bezpośrednio przez cinche (lub za pośrednictwem wspomnianego wcześniej kabla do złącza SCART) – ma osobny kanał audio i wideo. Kiedyś videograbbery były powszechne w dużych sklepach z elektroniką, ale od ponad roku już się ich nie sprowadza. Najlepiej więc takie urządzenie kupić w sieci. Zapłacimy za nie od 30 do 250 zł. W tym przypadku cena wiąże się z jakością zgrywanego materiału. Jeżeli jesteście gotowi zapłacić więcej, warto przemyśleć zakup odtwarzacza DVD. Oprócz lepszej jakości nagrania sprzęt może przydać się również do czegoś innego.

W przypadku zakupu videograbbera na aukcji warto upewnić się, czy sprzedawca dołącza nośnik z oprogramowaniem, ale można też użyć innej aplikacji. Software najczęściej dołączany do urządzeń (program VHS to DVD 2.0) nie ma może wielkich możliwości, jest jednak przy tym dość łatwy w obsłudze. Droższe konstrukcje zapewniają przede wszystkim lepszą jakość końcowego nagrania, a nawet zawierają oprogramowanie do edycji wideo. W tym celu można wykorzystać jednak również alternatywny, darmowy soft – przegląd w ramce.