|
Systematyka procesorów AMD
|
- Phenom
Czterordzeniowe układy oznaczone symbolami 9x00. Wymagają płyty głównej z podstawką AM2+, choć z pewnymi ograniczeniami powinny działać na płytach AM2. Obecne Phenomy mają błąd, który można ominąć kosztem wydajności.
- Athlon 64 X2 Dual-Core
Dwurdzeniowe procesory z czterocyfrowymi oznaczeniami. W tej rodzinie panuje spory rozgardiasz, np. model 4800+ ma aż 5 odmian, które różnią się między sobą wieloma szczegółami. To zupełnie różne układy o takim samym oznaczeniu.
- Athlon X2 Dual-Core (BE-2xxx)
Nowa odmiana procesorów dwurdzeniowych o niskich częstotliwościach, wytwarzanych w procesie 65 nm i pobierających maks. 45 W mocy. Są to więc najtańsze układy dwurdzeniowe AMD. Mimo braku liczby „64” w symbolu procesora są to układy 64-bitowe.
- Athlon 64
Najstarsza odmiana 64-bitowych procesorów jednordzeniowych, z czterocyfrowymi oznaczeniami.
- Athlon 64 (LE-1xxx)
Nowe Athlony z pojedynczym rdzeniem, o parametrach bardzo podobnych do starych Athlonów 64. Procesory z tej serii charakteryzują się niskimi zegarami oraz poborem mocy nieprzekraczającym 45 W. Jest to właściwie jedyny element, jaki wyróżnia je od Athlonów 64.
- Sempron (LE-1xxx)
Najtańsze, energooszczędne procesory AMD z pojedynczym rdzeniem. Mają pamięć podręczną o pojemności 512 lub 256 kB.
|
Ukryte możliwości
W każdym procesorze drzemie odrobina dodatkowej, niewykorzystanej mocy, którą można wydobyć, podkręcając układ. W przypadku Intela daje to z reguły lepsze efekty. Po pierwsze, można osiągnąć większy procentowy przyrost częstotliwości. Po drugie, zwiększenie tej częstotliwości daje lepszy efekt (większy przyrost wydajności) niż w procesorach AMD, co wynika z lepszej architektury.
Ponadto wśród dwurdzeniowych procesorów Intela zdarzają się prawdziwe perełki – ich częstotliwość można podnieść o około 70–80 procent. Po wykorzystaniu lepszego zestawu chłodzącego wyciśnięcie jeszcze wyższej częstotliwości nie stanowi większego problemu.
Również wśród procesorów AMD można trafić na układ atrakcyjny pod względem overclockingu. Dotyczy to układów o niskiej częstotliwości pracy, ale głównie układów jednordzeniowych. Dwurdzeniowe pozwalają wykrzesać jedynie 15–30 proc. dodatkowej mocy procesora.
Podsumowanie testu
Sprawdziliśmy możliwości szesnastu współczesnych procesorów z niższego i średniego przedziału cenowego, w cenach do 500 zł.
Coraz trudniej rozpoznać
Przeglądając oferty sklepów w poszukiwaniu procesora, można poczuć się zagubionym. Oznaczenia układów niewiele mówią o ich ogólnej wydajności. Bardzo trudno jest też pozycjonować poszczególne modele względem procesorów konkurencji.
Do niedawna problem z oznaczeniami dotyczył Intela, obecnie znacznie gorzej jest wśród procesorów AMD. Firma ma teraz dwie rodziny układów dwurdzeniowych: Athlon 64 X2 Dual-Core i Athlon X2 Dual-Core. Zamiast czterocyfrowych oznaczeń (np. 4000+) w nowych modelach pojawiły się symbole typu BE-xxxx czy LE-xxxx. Aby rozpoznać, z jakim procesorem masz do czynienia, musisz sprawdzić jego oznaczenia i poszukać szczegółów na stronie WWW producenta szczegółowych parametrów.
Intel ma obecnie bardziej czytelne oznaczenia. Co prawda, również tu dostępne są układy Core 2 Duo oraz Pentium Dual-Core (a wkrótce także Celeron Dual-Core), które są układami o podobnej architekturze i mogłyby mieć takie same nazwy. Jednak sytuację ratują numeryczne symbole poszczególnych modeli: najtańsza rodzina procesorów ma oznaczenia E2xxx, pośrednia E4xxx, najszybsze modele Core 2 Duo to E6xxx, kolejne będą miały E8xxx.
|
Systematyka procesorów Intela
|
- Core 2 Quad
Procesory czterordzeniowe. Najtańszym przedstawicielem tej rodziny jest model o symbolu Q6600 (cena 800–900 zł). W niedalekiej przyszłości obok modeli Q/QX6xxx pojawią się układy z serii Q/QX9xxx, wykorzystujące rdzeń Yorkfield (45 nm).
- Core 2 Duo
Podstawą tej rodziny są procesory oznaczone symbolami E6x00, z 2 lub 4 MB pamięci podręcznej, wykorzystujące magistralę 266 MHz (efektywnie 1066 MHz). Niektóre z nich, oznaczone jako E6x20, mają 4 MB pamięci podręcznej. Układy E6x50 dodatkowo pracują na magistrali 333 MHz (1333 MHz). Seria ekonomiczna to E4xxx, wykorzystuje magistralę 200 MHz (800 MHz). Procesory z rdzeniem Penryn (45 nm) będą miały oznaczenia E8x00.
- Pentium Dual-Core
Odmiana procesorów Core 2 Duo oznaczona jako E2xxx, w porównaniu z E4xxx mają 1 MB pamięci podręcznej.
- Pentium D
Stara odmiana procesorów dwurdzeniowych, dużo mniej sprawna od Core 2 Duo czy nawet Pentium
Dual-Core.
- Celeron 4xx
Procesory z okrojonym rdzeniem Conroe (tzw. Conroe-L), mają 512 kB pamięci podręcznej drugiego poziomu, pracują na szynie systemowej 200 MHz (800 MHz). Do poprawnej pracy potrzebują nowych płyt głównych.
- Celeron D 3xx
Starsza odmiana Celeronów, bazująca na okrojonym rdzeniu Pentium 4. Układy bardzo powolne, już niemal niedostępne w obiegu pierwotnym.
|
Wydajne procesory
Znakomita większość osób traktuje komputer jako maszynę do grania. Ta z kolei nie może bazować tylko na wydajnej karcie graficznej, bo nie mniejsze znaczenie ma zastosowany procesor. Spore różnice w grach uwidaczniają się między procesorami dwurdzeniowymi i jednordzeniowymi. Faktem jest, że nie we wszystkich grach widoczne są duże dysproporcje, bo np. starsze nie potrafią dobrze wykorzystać obu rdzeni procesora.
Inną sprawą jest to, że procesory AMD o wydajności zbliżonej do układów Intela nieco lepiej sobie radzą w grach. To zaleta m.in. zintegrowanego kontrolera pamięci. Niestety, w testach obliczeniowych wyżej taktowane układy AMD nieznacznie ustępują Core 2 Duo.
W bardziej ambitnych pracach, np. renderingu, procesory AMD wypadają również nieco słabiej od układów Intela. Różnice bywają jednak bardzo znikome i o przewadze jednego lub drugiego procesora przesądzają inne czynniki, takie jak: pobór mocy, ilość emitowanego ciepła czy podatność na podkręcanie.
Jednostki ekonomiczne
Wiele się dzieje w segmencie procesorów ekonomicznych. Pojawiły się naprawdę tanie, a jednocześnie wydajne procesory dwurdzeniowe. W przypadku Intela są to układy Pentium Dual-Core, od dłuższego czasu dostępna jest także seria Core 2 Duo E4xxx. Układy te, mimo różnych nazw, mają ze sobą wiele wspólnego – wykorzystują m.in. magistralę 200 MHz i mają wyłączone sprzętowe wsparcie dla wirtualizacji . W przypadku AMD tanimi układami dwurdzeniowymi są Athlony X2 Dual-Core (modele BE-2xxx), w których pobór mocy został zmniejszony do 45 W.
Nadal dostępne są także układy jednordzeniowe, w teście zajmują one oczywiście ostatnie pozycje. AMD ma układy Athlon 64 i Sempron (modele LE-1xxx), Intel zaś Celerony z nowym rdzeniem Conroe-L. Są to praktycznie układy Core 2 Duo zredukowane do jednego rdzenia i z okrojoną pamięcią podręczną. Niedługo te ostatnie układy znikną z rynku, a ich miejsce zajmą Celerony dwurdzeniowe.
Overclocking
Testy potwierdziły podatność procesorów Intela na podkręcanie. Wyjątkowym procesorem okazał się dwurdzeniowy Pentium Dual-Core E2140, którego taktowanie udało się podnieść do przeszło 3 GHz (fabryczna częstotliwość to 1,6 GHz). Zatem za cenę nieco powyżej 200 zł można stać się właścicielem układu o mocy obliczeniowej zbliżonej do Core 2 Duo E6750 lub E6850. Oczywiście pamiętać należy, że o sukcesie decyduje wiele czynników, jak np. rodzaj i jakość płyty głównej oraz pamięci, wersja (tzw. stepping) procesora, a nawet konkretny jego egzemplarz.
W układach AMD zapas mocy jest mniejszy – nie przekracza 30 procent i w układach dwurdzeniowych nie ma co liczyć na więcej. Zdarzają się konstrukcje jednordzeniowe, w których można uzyskać większy przyrost częstotliwości, jak np. Sempron LE-1100 (55 procent). Ponadto procesory te są dobrymi propozycjami do cichego komputera, bo ich temperatura w czasie spoczynku nie przekracza 25 stopni, dzięki czemu można zastosować chłodzenie pasywne.
