Czas na cyfrę

Cyfrowa telewizja przez komórkę

Analogiczną do DVB-T technologią przesyłania telewizji jest w sieciach komórkowych DVB-H. Sygnał jest w tym przypadku transmitowany za pomocą nadajników montowanych w stacjach bazowych – węzłach sieci komórkowej. Do odbierania mobilnej telewizji potrzebny jest telefon z wbudowanym odpowiednim modułem, np. widoczny na zdjęciu Sagem my750 C. TESTY Transmisja testowa sygnału w technologii DVB-H prowadzona jest od lutego 2008 r. w Warszawie – przy wykorzystaniu nadajnika o zasięgu około 30 km, a od 9 maja br. także w Krakowie. Nadawanych jest łącznie 13 kanałów. ROZWÓJ Operatorzy komórkowi podpisali porozumienie i deklarują szybką rozbudowę potrzebnej infrastruktury. Kolejny krok należy do Urzędu Komunikacji Elektronicznej, który będzie przydzielał koncesje na nadawanie komórkowej telewizji. Przetarg w tej sprawie miał się odbyć pod koniec czerwca. UKE przygotowało dla nadawców 38 kanałów częstotliwości z zakresu od 470 do 790 MHz w 31 największych polskich miastach – tam gdzie infrastruktura wymagana do uruchomienia DVB-H powstanie najszybciej. W czercu UKE zdecydowało o rezygnacji z przetargu i ogłoszeniu konkursu. Oznacza to, że pod uwagę będą brane nie tylko kwestie ekonomiczne związane z realizacją usługi mobilnej telewizji, ale także wartość przesyłanych w niej treści. URUCHOMIENIE Prezes UKE uważa, że telewizja komórkowa powinna wystartować jeszcze przed końcem roku. Zdaniem operatorów komórkowych bardziej realny jest rok 2009.

Główną zaletą cyfrowej telewizji nadawanej w standardzie DVB-T (Digital Video Broadcasting Terrestrial) jest lepsza jakość obrazu i dźwięku w porównaniu ze zwykłą telewizją analogową. Transmisja obecnie odbierana za pomocą anten analogowych, jest realizowana w standardzie PAL ,, tzn. obraz ma rozdzielczość 768x576 punktów, a przesyłany dźwięk najwyżej 4 kanały. Wykorzystanie DVB-T pozwala na transmitowanie obrazu nawet w jakości Full HD , czyli w rozdzielczości 1920x1080, wraz z przestrzennym dźwiękiem 5.1.

Oprócz obrazu i dźwięku nadawca może wysyłać do odbiorcy kilka różnych wersji językowych ścieżki dźwiękowej, napisy oraz materiały dodatkowe, np. dokument o tworzeniu oglądanego właśnie filmu. Bogactwo przesyłanych materiałów jest więc zbliżone do tego, co oferują obecnie wydawnictwa DVD. Korzystając z technologii DVB-T, nadawcy mogą świadczyć usługi typu wideo na życzenie. Standard DVB umożliwia bowiem odbiorcy komunikację z nadawcą przez kanał zwrotny o przepustowości 2 Mb/s. Widz może więc, wykorzystując ekran telewizora i kanał zwrotny, nawigować po wirtualnej wypożyczalni filmów nadawcy i wybierać film np. na wieczorny seans.

Usługi oparte na komunikacji z klientem to niejedyna korzyść z DVB-T. W porównaniu z obecnymi technikami analogowymi telewizja cyfrowa do nadawania transmisji potrzebuje znacznie węższego pasma częstotliwości. Gdy wszyscy nadawcy zmienią sposób nadawania na DVB-T, w zatłoczonym obecnie eterze znajdzie się sporo miejsca dla kolejnych chętnych do przesyłania sygnału telewizyjnego.

Nadawanie – odbiór

Telewizja cyfrowa DVB-T, transmitowana za pomocą anten analogowych, doczekała się już dwóch implementacji. W pierwszej wersji DVB-T obraz jest kodowany za pomocą standardu kompresji MPEG-2 lub zapewniającego lepszą jakość transmisji kodeka MPEG-4 . Druga – DVB-T2 – wykorzystuje tylko MPEG-4.

W obu przypadkach sygnał jest transmitowany tak samo (patrz schemat). Najpierw obraz i dźwięk oraz dodatkowe dane w postaci cyfrowej są kompresowane za pomocą kodeka MPEG. Następnie sygnał jest modulowany – dzielony na wiele strumieni, które później będą nadawane równolegle, na sąsiednich częstotliwościach, aby w pełni wykorzystać przydzielone pasmo (metoda ta to modulacja OFDM ). Każdy strumień przechodzi przez przetwornik cyfrowo-analogowy C/A , całość transmisji jest konwertowana na sygnał analogowy, który można wysłać w eter za pomocą anteny analogowej.

Po dotarciu do odbiorcy najpierw przeprowadzana jest konwersja analogowo-cyfrowa. Potem następuje dopasowanie strumieni danych i korekcja błędów, które mogły się pojawić podczas transmisji. Tak przygotowany sygnał jest następnie demodulowany i dekompresowany, a potem wyświetlany na ekranie telewizora.