Czas wielu rdzeni
PC Format 3/2009
W obecnych czasach procesory jednordzeniowe to przeszłość. Zostały niemal
całkowicie wyparte przez układy dwurdzeniowe i czterordzeniowe. Jeśli planujesz
zakup procesora, wybieraj właśnie spośród takich modeli.
Seria E7xxx, w tym model E7300, to procesory dwurdzeniowe polecane do ekonomicznych komputerów opracowanych z myślą o multimediach i rozrywce. Widać to po całkiem przyzwoitych osiągach, zarówno w grach, jak i aplikacjach użytkowych. Dużo słabiej niż modele E8xxx prezentuje się w bardziej ambitnych zastosowaniach, na co ma wpływ także okrojona o połowę pamięć cache L2. Od „pełnowartościowych” E8xxx różnią się też wolniejszą magistralą FSB (1066 MHz zamiast 1333 MHz). W efekcie potencjał overclockingu procesorów jest nieco wyższy. Podczas podkręcania bez większego trudu daje się zwiększyć częstotliwość magistrali do 1333 MHz. Oczywiście w praktyce wiele zależy od wersji samego układu. Najlepsze wersje ze skutecznym chłodzeniem podkręcają się do 4 GHz – podczas testu, na chłodzeniu zbliżonym do fabrycznego, podnieśliśmy częstotliwość do 3,6 GHz.
Mimo tych zalet cena procesora mogłaby być nieco niższa. Przecież pracuje on z częstotliwością niższą niż np. E8500, ponadto za podobną kwotę można nabyć lepszy model Core 2 Duo E7400.
PLUSY:
- Dobra wydajność
- Podatność na OC
- Niska emisja ciepła
- Dość wysoka cena
Pentium Dual-Core to tanie układy, stworzone z myślą o zagarnięciu jak największego fragmentu rynku. W porównaniu z Core 2 Duo ograniczono w nich pamięć cache L2 – są to tylko 2 MB. Z jednej strony wpłynęło to na dodatkowe obniżenie wydajności tych układów, z drugiej zwiększyło potencjał overclockingu. Pozytywny wpływ na ten aspekt ma także jeszcze wolniejsza szyna FSB, która pracuje z efektywną częstotliwością 800 MHz. Dlatego w testowanym modelu zegar udało się podkręcić o 43 procent, do przeszło 3,57 GHz.
Jeśli chodzi o wydajność nominalną, układ ten jest trochę wolniejszy od układów z serii E7xxx. Jednak różnicy się specjalnie nie zauważa (częstotliwość jest zbliżona do E7300). Poza tym przy dobrej płycie ewentualne braki wydajności można zrekompensować przez podkręcanie.
Procesory tej rodziny charakteryzują się małym poborem mocy, a także dość niską temperaturą w spoczynku, co pozwala na ich stosowanie w cichych komputerach. Dużym plusem jest niska cena, a zarazem świetna relacja możliwości do ceny, za co układ został wyróżniony.
PLUSY:
- Przystępna cena
- Podatność na OC
- Niska emisja ciepła
- Mała pojemność cache L2
- Wolna szyna FSB
Nowe Athlony X2 z serii 7xxx wywodzą się z czterordzeniowych układów Phenom, mają jednak aktywne tylko dwa rdzenie. W stosunku do starszych athlonów X2 obsługują szynę HyperTransprt 3.0, pamięci DDR2 1066, dysponują pamięcią cache L3 o pojemności 2 MB, a ich rdzenie mogą pracować z różnymi zegarami. Wersja Black Edition ma także odblokowany mnożnik, co ułatwia podkręcanie. Mimo tego zabiegu nie jest to układ o specjalnych możliwościach overclockingu – podczas testu zwiększyliśmy częstotliwość o niespełna 20 procent. Za takie osiągi odpowiedzialny jest m.in. 65-nanometrowy proces technologiczny. Ogólnie procesor należy do układów o dużym zapotrzebowaniu na prąd, a także mocno się nagrzewających. Pod względem wydajności jest całkiem interesującą propozycją, ale powinien być cenowo zbliżony do Pentium Dual-Core E5200, a nawet tańszy, bo w wielu testach jest od niego wolniejszy. Oczywiście zdarzają się programy, w których nowy Athlon X2 sprawuje się lepiej niż układ Intela, jednak ta różnica nie uzasadnia tak niekorzystnej ceny.
PLUSY:
- Podstawka AM2+
- Cache L3
- Odblokowany mnożnik
- Duży pobór mocy
- Wysoka temperatura
Phenom X3 to procesory, które są ewenementem, mają bowiem trzy rdzenie. Nie są to jednak natywne układy trzyrdzeniowe, lecz czterordzeniowe z wyłączonym jednym rdzeniem. To sposób producenta na oszczędzenie układów, u których w trakcie produkcji stwierdzono wadliwe działanie jednego z rdzeni. Oczywiście układy mają niższą cenę niż phenomy x4, ale wystarczy dołożyć około 150 zł, by wejść w posiadanie układu czterordzeniowego, który jest sporo szybszy, zwłaszcza w aplikacjach potrafiących wykorzystać układy wielordzeniowe. Z kolei dwurdzeniowe układy AMD o wysokiej częstotliwości pracy, jak choćby Athlon X2 7750, są wydajniejsze i zarazem tańsze. Dlatego też w klasyfikacji ogólnej Phenomowi X3 nie udało się pokonać tańszego procesora dwurdzeniowego z firmy AMD, co dodatkowo podaje w wątpliwość sens istnienia takiego układu. Phenom X3 znacznie odstaje też od Intela E7300 w tej samej cenie. Generalnie przy takiej cenie układy trzyrdzeniowe należy traktować raczej jako ciekawostkę niż interesującą propozycję.
PLUSY:
- Unikatowa konstrukcja
- Podstawka AM2+
- Wysoka cena
- Przeciętna wydajność
