Dobre źródła

Tym razem proponujemy nieco lżejszy odcinek. Darujemy sobie wyjaśnienia teoretyczne. Podstawowe konstrukcje, strukturę skryptu, sposoby deklaracji zmiennych, stałych, a także posługiwanie się obiektami i powiązanymi z nimi metodami powinieneś już znać. Skupimy się zatem na przedstawieniu przykładowych skryptów pochodzących z serwisu o nazwie „Cześć, skrypciarze!” prowadzonego przez Micro- soft. Serwis ten funkcjonuje jako część witryny Microsoft Technet. W końcu jedną z najlepszych metod nauki są ćwiczenia na konkretnych, działających przykładach.

Pobieranie linków z arkusza Excela

Czy istnieje sposób na wyeksportowanie z arkusza Excela linków do stron WWW albo adresów e-mailowych, by można było ich użyć np. w programie pocztowym lub przeglądarce WWW? Oczywiście, że istnieje. Znaleźliśmy odpowiedni skrypt w bazie wiedzy Technet. Przedstawiamy go w nieco zmodyfikowanej wersji – listing 1.

Najpierw tworzony jest obiekt Excel.Application (linia 1), któremu ustawiasz właściwość Visible na prawdę (true; linia 2), co oznacza widoczny w działaniu program Excel.


Następnie, w kolejnych dwóch wierszach (linie 4 i 5) kodu najpierw otwierasz jakiś arkusz (w przykładzie jest to arkusz o nazwie Test.xls, znajdujący się w folderze \Scripts\ na dysku C: – oczywiście na własne potrzeby możesz dowolnie zmodyfikować tę ścieżkę). W kolejnej linii z otwartego już pliku skrypt otwiera pierwszy skoroszyt. Ściślej, należałoby raczej napisać, że najpierw otwierasz plik skoroszytu, a następnie pierwszy arkusz z tego pliku.


Kolejna linia (7) spowoduje pobranie wszystkich hiperłączy znalezionych w otwartym arkuszu.


W linii 9 zaczyna się konstrukcja, która powinna już być ci znana z poprzednich części kursu – pętla For Each… Next. Jest ona powtarzana dopóty, dopóki jest znajdowane jakieś łącze w otwartym arkuszu Excela.

Wewnątrz pętli znajdują się trzy linie korzystające z obiektu WScript i metody Echo. Z poprzednich odcinków wiesz, że tego typu konstrukcji używa się wtedy, gdy skrypt ma wyświetlić na ekranie jakiś komunikat. W tym przypadku po prostu w jednej linii będzie wyświetlony tekst z odczytanej komórki Excela, zawierającej link. W kolejnej wyświetli się adres „ukryty” w linku. Ostatnia linia jest linią pustą – celowo, by oddzielić kolejne wystąpienia adresów, odczytane z otwartego arkusza Excela.