Choć po części SI (Sztuczna Inteligencja) jest oprogramowaniem stworzonym przez człowieka, istotną różnicą między zwykłym programem a SI jest umiejętność korzystania z technologii w sposób samodzielny. W przypadku oprogramowania programiści sami przygotowują instrukcje dla komputera – SI może pisać instrukcje sama dla siebie, bez angażowania programistów. Człowiek wciąż musi poświęcić czas na stworzenie programu, ale tworzy jedynie „wiadro”, którego nie musi już napełniać informacjami („wodą”) – napełnia się samo.
– Obecnie tworzymy więcej danych, niż jako ludzie jesteśmy w stanie przeanalizować. – mówi PC Formatowi Chris Nicholson, współzałożyciel i dyrektor generalny Skymind.io. Firma specjalizuje się w uczeniu maszynowym, tzw. deep learningu, i oferuje usługi analizowania danych. Jej klientem jest np. NASA, której SI pomaga w modelowaniu wzorów klimatycznych. – Deep learning pomaga zautomatyzować dużą część analizowania danych, przez co z surowych danych możemy wywnioskować więcej. Wiele firm korzysta z deep learningu, bo to jeden ze sposobów na efektywne wyodrębnianie cennych informacji i wartości z tzw. wielkich zbiorów danych. – tłumaczy Nicholson.
Oto prosty przykład: jak przeanalizować facebookowe posty, jeśli co minutę przybywa ich 2,4 mln? Co minutę wysyłane są 204 mln e-maili, na Twitterze pojawia się 277 tys. wiadomości, a Google jest używane do wyszukania informacji aż 4 mln razy – tak ogromne zbiory danych może przetworzyć tylko SI. Ma ona jednak i inne zastosowania, a filmy takie jak „2001: Odyseja kosmiczna”, „Terminator” czy „A.I. Sztuczna inteligencja” działają na wyobraźnię, powodując, że człowiek zaczyna się jej bać. Czy strach jest uzasadniony?
Należy zdać sobie sprawę z tego, co komputery już teraz umieją zrobić. – Potrafią rozpoznawać obrazy, porównywać je, wyszukiwać i identyfikować na nich obiekty. – mówi Piotr Pietrzak, dyrektor ds. technologii w IBM Polska. – Dobrym przykładem zastosowania takich technologii jest Google Maps, gdzie przy użyciu właśnie tego typu rozwiązań, na podstawie wykonanych zdjęć, naniesiono wiele numerów domów na siatkę ulic, czy też system IBM Watson, pomagający rozpoznawać określony typ nowotworów. Komputery umieją też słuchać, czyli identyfikować dźwięk i zamieniać go w tekst, a także mówić, czyli syntetyzować mowę na podstawie zapisanej informacji. – mówi Pietrzak. – Maszyny mogą też uczyć się i wyciągać wnioski, nie zaś jedynie analizować informacje i udzielać odpowiedzi w zamkniętym obszarze wiedzy. Co więc czeka ludzkość ze strony sztucznej inteligencji? Piszemy o tym w dwóch ramkach.
Projekt SyNAPSE
W 2009 roku w ramach projektu Systems of Neuromorphic Adaptive Plastic Scalable Electronics udało się, dzięki współpracy firmy IBM z różnymi ośrodkami naukowymi, stworzyć symulację kory mózgowej kota. Obecnie nawet superkomputer przetwarza dane wielokrotnie wolniej niż koci mózg wyposażony w 1 mld komórek neuronowych połączonych 10 mld synaps – wynika to stąd, że mikroprocesory zaledwie część czasu wykorzystują na efektywne liczenie, bo dużo dłużej trwa odszukiwanie niezbędnych danych, które po użyciu trzeba „odłożyć na półkę”. Obecnie naukowcy interesują się więc cognitive computingiem – komputerami korzystającymi z uczenia maszynowego. Naukowcy chcą stworzyć maszyny, który będzie mogły naśladować możliwości mózgu w zakresie uczuć, percepcji, działania, interakcji i świadomości. Celem nie jest budowa robota zachowującego się jak człowiek, lecz systemu analizującego w czasie rzeczywistym strumień ciągle napływających danych. Pomoże to np. lekarzom w podejmowaniu decyzji w oparciu nie tylko o dane wejściowe, ale również o informacje wytworzone w procesie zautomatyzowanego wnioskowania.
Oto prosty przykład: jak przeanalizować facebookowe posty, jeśli co minutę przybywa ich 2,4 mln? Co minutę wysyłane są 204 mln e-maili, na Twitterze pojawia się 277 tys. wiadomości, a Google jest używane do wyszukania informacji aż 4 mln razy – tak ogromne zbiory danych może przetworzyć tylko SI. Ma ona jednak i inne zastosowania, a filmy takie jak „2001: Odyseja kosmiczna”, „Terminator” czy „A.I. Sztuczna inteligencja” działają na wyobraźnię, powodując, że człowiek zaczyna się jej bać. Czy strach jest uzasadniony?
