Internetowa apteka z narkotykami
SecurStar nerwowo zareagował na pojawienie się TrueCrypta, który stanowił darmową konkurencję. Wilfried Hafner utrzymywał, że aplikacja zbudowana została w oparciu o rozwiązania stworzone przez Paula Le Roux dla jego firmy. Nie był jednak w stanie tego udowodnić, gdyż developerzy TrueCrypta nigdy nie ujawnili swojej tożsamości, więc nie było kogo ścigać. W kolejnych latach program był w dalszym ciągu rozwijany anonimowo i finansowany z nieznanego źródła. Mógł być nim sam Le Roux, który w międzyczasie dorobił się fortuny na działalności przestępczej.
Po oficjalnym zakończeniu prac nad oprogramowaniem kryptograficznym Le Roux zaczął rozwijać aplikacje dla kasyn internetowych, ale majątek zbił dzięki sieci szemranych internetowych aptek, które sprzedawały lekarstwa na receptę, w większości zapewne środki odurzające. Użycie sieci oraz zabezpieczonych połączeń ułatwiało zdobycie legalnych z formalnego punktu widzenia narkotyków. Jak ustaliła agencja antynarkotykowa DEA, biznes przyniósł Paulowi Le Roux przynajmniej 300 mln dolarów, które następnie zainwestował w kolejne przestępcze biznesy związane z handlem kokainą, złotem oraz przemytem broni do krajów objętych embargiem, m.in. Somalii czy Iranu. W tym czasie gangster ukrywał swoją tożsamość nie tylko za pomocą środków elektronicznych, ale także posługując się kilkoma paszportami.
Wybiegi nie uchroniły Paula Le Roux przed amerykańskim wymiarem sprawiedliwości, który przez sześć lat pracowicie rozpracowywał funkcjonowanie biznesu ze sprzedażą leków na receptę i miał gotowy akt oskarżenia. Agenci DEA zwabili Paula Le Roux jesienią 2012 roku do pułapki zastawionej w Liberii, skąd został przetransportowany do Stanów Zjednoczonych. Domniemany twórca TrueCrypta współpracuje obecnie z agentami DEA, na co zdecydował się, jak mówi, ze względu na niewesołą sytuację, w jakiej się znalazł.
Audyt i fork
Dwa lata po aresztowaniu Le Roux program został ostatecznie porzucony. Kod aplikacji został przejęty przez społeczność internetową, która zdecydowała o konieczności przeprowadzenia profesjonalnego audytu bezpieczeństwa programu. Przeprowadziła go organizacja non profit Open Crypto Audit Project, a wyniki zostały uwzględnione w pracach nad forkiem, czyli projektem bazującym na kodzie TrueCrypta. Jest on dostępny pod nazwą VeraCrypt.
Aplikacja VeraCrypt ma wszystkie funkcje TrueCrypta, a więc umożliwia tworzenie i montowanie zaszyfrowanych woluminów w plikach, a także szyfrowanie całego dysku razem z systemem operacyjnym. Za sprawą ulepszeń wprowadzonych po audycie jest bezpieczniejsza od poprzednika. Skuteczność zabezpieczeń, polega – jak informują twórcy – na wydłużeniu od 10 do 300 razy czasu niezbędnego do siłowego złamania zabezpieczeń. VeraCrypt oferuje najskuteczniejsze zabezpieczenia kryptograficzne, a oprócz AES 256-bit można korzystać z algorytmów Twofish oraz Serpent. Mimo wszystko w codziennej pracy najlepiej używać AES, którego dekodowanie w VeraCrypt jest wspierane sprzętowo przez procesory Intela i AMD.
Dlaczego trzeba szyfrować dyski?
Dane na dysku komputera nie są skutecznie chronione. Mechanizm autoryzacji w systemie blokuje możliwość dostępu osobom, które nie mają konta użytkownika, ale po podłączeniu dysku do innej maszyny można bez problemu dostać się do danych. Pliki nie są także chronione przed hakerami. Skutecznym sposobem ochrony informacji jest ich szyfrowanie, najlepiej za pomocą narzędzi z otwartym kodem źródłowym, bo specjaliści mogą bez ograniczeń sprawdzać je pod kątem skuteczności i obecności luk. Aplikacje o zamkniętym kodzie źródłowym mogą mieć wbudowane mechanizmy pozwalające np. służbom specjalnym na odszyfrowanie danych dzięki kluczowi dostarczonemu przez producenta.
Szyfrowanie dostępne dla wszystkich
Urodzony w 1972 roku w Republice Południowej Afryki twórca TrueCrypta w szkole był prymusem, a programowania nauczył się samodzielnie, dzięki komputerowi kupionemu za pieniądze zarobione na myciu samochodów. Już pod koniec lat 80-tych został aresztowany za sprzedaż pornografii w mało znanym jeszcze internecie. Odreagowywał, wypisując hejterskie komentarze, za sprawą których zyskał łatkę rasistowskiego trolla. Po wyjeździe do Wielkiej Brytanii Le Roux zaczął udzielać się na forach usenetowych, gdzie śledził dyskusje na temat zastosowania kryptografii. Szybko zrozumiał znaczenie szyfrowania informacji jako narzędzia do ochrony prywatności przed zakusami rządów. W manifeście opublikowanym w 1997 roku na stronie założonego przez siebie projektu E4M (od „Encryption for Masses”) stwierdził: „Bitwa o prywatność w realnym świecie została już dawno przegrana. Teraz, gdy skomputeryzowana jest coraz większa część ludzkiej aktywności, rządy walczą o zachowanie i rozszerzenie swoich uprawnień [do inwigilacji – red.]. Silne szyfrowanie jest mechanizmem służącym do walki z tymi naruszeniami, do zachowania praw i zagwarantowania wolności w erze informacyjnej”. Celem projektu E4M było stworzenie narzędzia, które pozwoliłoby nie tylko na skuteczne zaszyfrowanie danych na dysku komputera, ale także ukrycie tego faktu. Gotowa aplikacja pojawiła się w 1999 roku.
