|
Przyjęte standardy układów dźwiękowych
|
- Standard AC’97 (Audio Codec ’97)
powstał 10 lat temu i w tym czasie stał się niezwykle popularny m.in. w postaci układów dźwiękowych instalowanych na wszystkich płytach głównych. Standard zapewnia częstotliwość próbkowania do 96 kHz i rozdzielczość do 20 bitów (sygnał analogowy jest analizowany z szybkością 96 tys. próbek na sekundę, a każda próbka może mieć rozdzielczość 20-bitową, czyli przyjmować ponad milion różnych wartości). Jednak w systemach wielokanałowych (np. 5.1) częstotliwość próbkowania nie przekracza 48 kHz, co w teorii powinno pozwolić na wierne oddanie wszystkich słyszalnych tonów, jednak powoduje pewną utratę jakości dźwięku. W AC’97 wprowadzono również kolorowe gniazdka audio, a także automatyczne wykrywanie urządzeń podłączanych do wyjść i wejść karty dźwiękowej.
- Standard HD Audio
został stworzony 3 lata temu. Zapewnia przede wszystkim częstotliwość próbkowania minimum 96 kHz (nawet w systemach wielokanałowych), a także 192 kHz (w systemach stereofonicznych), choć ta ostatnia wartość w praktyce nie ma znaczenia, bo nie daje słyszalnej poprawy jakości dźwięku. Próbki dźwiękowe są zapisywane z rozdzielczością 32--bitową. Jednak nie zawsze daje to wysoką jakość dźwięku, bo układ HD Audio wlutowany w płytę główną może np. przenosić zakłócenia z linii zasilającej płyty do toru audio. To często spotykany problem, z którego powodu jakość oferowana przez HD Audio nie zawsze jest taka, jak być powinna.
|
Zainstalowanie „prawdziwej” karty dźwiękowej zawsze poprawia jakość dźwięku oraz daje np. nowe możliwości korygowania jego barwy, korzystania z systemów dźwięku przestrzennego czy wprowadzania efektów przestrzennych w typowych nagraniach stereo. Wynika to z większych częstotliwości próbkowania, lepszej rozdzielczości układu przetwarzającego dźwięk z postaci cyfrowej na analogową oraz lepszych filtrów wspomagających tę konwersję. Najnowsze karty dźwiękowe są też wyposażone w specjalne procesory, które potrafią przeanalizować dźwięk, oddzielić instrumenty i wokal od szumów, a następnie wyeliminować te ostatnie. Bez problemu można także korzystać z efektów przestrzennych symulujących np. salę koncertową.
Zanim zaczniesz się cieszyć lepszą jakością dźwięku, musisz wybrać odpowiednią kartę, zakupić ją i zainstalować w komputerze. Jaką kartę nabyć? Z układami dźwiękowymi jest podobnie jak z graficznymi: każda współczesna karta jest lepsza niż jakikolwiek układ zintegrowany z płytą główną.
W sklepach dominują karty firmy Creative, a wśród nich głównie seria Sound Blaster X-Fi: od 150 zł za wersję OEM do ok. 1000 zł za model Sound Blaster X-Fi Elite Pro. Dostępna jest także poprzednia seria bardzo dobrych kart Sound Blaster Audigy (od 70 zł za wersję OEM), które są o wiele lepsze niż układy zintegrowane z płytami głównymi. Z praktyki wynika też, że nawet zapomniane już karty Creative
Sound Blaster Live! mogą być dobrym wyborem, choć zawsze warto dopłacić kilkadziesiąt złotych i kupić nowszy model.
Za umiarkowaną cenę 500–600 zł można nabyć również inne karty bardzo dobrej jakości, np. Razer Barracuda AC-1 czy nowy Asus Xonar D2, a także kilka modeli kart zewnętrznych (podłączanych do komputera przez USB). W artykule skupimy się na kartach wewnętrznych, a podłączenie karty pokażemy na przykładzie Asus Xonar D2.
