Na własną modłę

Niektóre klawisze funkcyjne na standardowej klawiaturze są wykorzystywane często (np. [F5]), jednak część pozostaje niezagospodarowana. Pokażemy, jak użyć ich do uruchamiania wybranych programów lub stron WWW, a także jak zmienić działanie klawiszy takich jak [CapsLock].

Posłużymy się aplikacją AutoHotkey (AHK). Jest to narzędzie pozwalające wykonywać operacje wykraczające daleko poza definiowanie skrótów klawiaturowych uruchamiających programy. My ograniczymy się jednak do tego, aby:

• klawisz [F8] uruchamiał systemowe narzędzie do wykonywania zrzutów ekranowych;

• kombinacja [Ctrl]+[Shift]+[T] uruchamiała Total Commandera;

• kombinacja [Ctrl]+[Shift]+[W] otwierała stronę www.pcformat.pl w domyślnej przeglądarce WWW;

• klawisz [CapsLock] został zablokowany;

• klawisz [CapsLock] działał tak jak klawisz [Shift].

Rzecz jasna, podane wyżej skróty mogłyby być zupełnie inne. Wybór takich właśnie jest dziełem przypadku.

Sam program AutoHotkey pobierzemy ze strony www.autohotkey.com. Działanie aplikacji polega na przetwarzaniu zdefiniowanych przez użytkownika skryptów zawierających listę poleceń do wykonania, Przykładowo, wydanie polecenia:

F8::Run, "Snippingtool.exe"

sprawi, że po naciśnięciu klawisza [F8] zostanie uruchomiony plik wykonywalny Snippingtool.exe (jest to wchodzący w skład systemu Windows program do wykonywania screenshotów).

Znaczenia poszczególnych elementów nietrudno się domyślić – F8 odpowiada konkretnemu klawiszowi, Run wskazuje operację, a Snippingtool.exe jest nazwą pliku wykonywalnego. Podwójny dwukropek oddziela symbol klawisza od operacji, jaka ma zostać wykonana.

Pierwszy skrypt

Tuż po zainstalowaniu program AutoHotkey proponuje zapoznanie się z przykładowym skryptem. Dajmy sobie z nim spokój i samodzielnie napiszmy własny zestaw poleceń.

Klikamy Pulpit prawym przyciskiem myszy i z menu kontekstowego wydajemy polecenie Nowy | AutoHotkey Script:

Na Pulpicie pojawi się nowy element. Nadajemy mu dowolną nazwę (jedynym ograniczeniem jest rozszerzenie – musi być to AHK). Klikamy ikonę skryptu prawym przyciskiem myszy i wydajemy polecenie Otwórz za pomocą | Notatnik:

Zobaczymy okno systemowego Notatnika i zawartość skryptu. Jest tam już wpisanych kilka linii. Nie zmieniamy ich, lecz dopisujemy na dole:

; klawisz [F8] uruchamia Narzędzie wycinanie:
F8::Run, "Snippingtool.exe"
return

Drugą linię już omawialiśmy. Pierwszy wiersz zaczyna się od średnika – oznacza to, że jest on linią komentarza, który zostanie zignorowany przez program AutoHotkey. Z kolei słowo return jest zakończeniem pojedynczego polecenia lub całej sekwencji komend składających się na obsługę zdarzenia związanego z naciśnięciem konkretnego klawisza (w tym przypadku – [F8]) lub skrótu klawiaturowego. Wszystko, co ewentualnie pojawi się dalej, będzie traktowane jako osobny zestaw poleceń, dotyczący innego klawisza (albo skrótu).

Zapisujemy zmiany w skrypcie, a następnie dwukrotnie klikamy jego ikonę. Na pozór nie stanie się nic – jeśli jednak naciśniemy klawisz [F8], wystartuje systemowe narzędzie do wykonywania zrzutów ekranu.

Trochę więcej poleceń

Kolejny raz otwieramy plik skryptu w Notatniku. Dopisujemy następujące linie:

; kombinacja [Ctrl]+[Shift]+[T] uruchamia Total Commandera:
^+t::Run, "C:\Program Files\totalcmd\totalcmd64.exe"
return

Wiersz komentarza wyjaśnia, o co w tym przypadku chodzi: za pomocą skrótu [Ctrl]+[Shift]+[T] uruchomimy Total Commandera (oczywiście może to być jakikolwiek inny program). Zwróć tylko uwagę, że o ile w przypadku systemowego narzędzia do screenshotów wystarczyło podać nazwę pliku wykonywalnego, o tyle dla zewnętrznych programów trzeba wpisać całą ścieżkę dostępu.

Symbole daszka (^) i plusa odpowiadają kolejno klawiszom [Ctrl] i [Shift]. Możemy też użyć wykrzyknika (symbolizuje on klawisz [Alt]) i hasza (klawisz [Windows]).

Dodajmy teraz wpis:

; kombinacja [Ctrl]+[Shift]+[W] otwiera stronę www.pcformat.pl w domyślnej przeglądarce WWW:
^+w::Run, "www.pcformat.pl"
return

Tutaj tłumaczyć nie ma właściwie czego. Zmienia się skrót klawiaturowy, a nazwa pliku wykonywalnego zostaje zastąpiona przez adres strony WWW.

Do skryptu dopisujemy ostatnie linie:

; wyłączenie klawisza [CapsLock]:
SetCapsLockState, AlwaysOff
; klawisz [CapsLock] działa jak [Shift]:
CapsLock::Shift
return

Pierwszy wiersz składa się z polecenia przypisania klawiszowi [CapsLock] stanu docelowego i podaniu go po znaku przecinka. Druga komenda to zredefiniowanie znaczenia klawisza [CapsLock].

Cały skrypt wygląda teraz tak:

Po zapisaniu zmian musimy przeładować zmodyfikowany skrypt. Robimy to, otwierając systemowy zasobnik, klikając ikonę skryptu prawym przyciskiem myszy i wydając polecenie Reload This Script:

Teraz możemy użyć nowych skrótów. Zauważymy też zmianę działania klawisza [CapsLock].

Żeby się nie pożarły

Niewykluczone, że definiując własne skróty użyjemy takich kombinacji klawiszy, które są zarezerwowane przez zainstalowane na komputerze programy. Aby uniknąć konfliktu, możemy czasowo zablokować działanie skryptu, klikając jego ikonę w zasobniku systemowym i wydając z poziomu menu kontekstowego polecenie Suspend Hotkeys.

Alternatywą jest napisanie skryptu zawieszającego działanie zdefiniowanych skrótów. Może on wyglądać następująco:

; zawieszenie działania zdefiniowanych skrótów klawiaturowych:
#Pause::Suspend
return

Jak widać, wykorzystywana jest tu kombinacja [Windows]+[Pause].

fot. The AutoHotkey Foundation, Pixabay