"Flaszki" sprzed pół wieku

Choć pierwsze pamięci typu flash pojawiły się już w latach 70. XX wieku, to „pod strzechy" technologia ta, czyli przenośne napędy zawierające nieulotną pamięć flash, trafiła dopiero dobrych 30 lat później, wraz z popularyzacją standardu USB. Mowa oczywiście o pendrivie, zwanych z polska „pędrakami". Ideę pendrive'a opracowała i atentowała izraleska firma M-Systems w roku 1999. Nawiasem mówiąc, „pendrive" to tak naprawdę marka, zastrzeżona przez tajwańską firmę Add On Technology, ale z czasem stała się potoczną nazwą oznaczającą wszystkie możliwe urządzenia tego typu (podobnie jak np. „walkman", czy w Polsce „rower").

Zamiast dyskietek

Pierwszy komercyjny „pędrak" trafił do sklepów 24 stycznia 2000. Wizualnie, niczym nie różnił się od współczesnych urządzeń. Nazwano go ThumbDrive i miał pojemność 8 MB. Skonstruowała go singapurska firma Trek 2000 International. Wyposażony był m.in. w charakterystyczny dla dyskietek 3.5" mechaniczny przełącznik, uniemożliwiający nagrywanie lub kasowanie zawartości. Pomimo dość wysokiej ceny (około 30 dolarów) pendrajwy szturmem zdobyły serca użytkowników, z uwagi na niewielkie rozmiary i większą pojemność oraz bezpieczeństwo danych niż dyskietki. Dziś za ok. 10 USD można kupić urządzenia o pojemności nawet 512 GB. A w 2019 SanDisk zaprezentował prototyp pendrive'a o pojemności... 4 terabajtów.

fot. Wikipedia