Solidny dysk

Budowa napędu SSD

Współczesne dyski SSD, niezależnie od producenta, mają podobną budowę. Stosowane w zwykłych dyskach talerze i głowice zostały zastąpione elektronicznym blokiem wielu pamięci flash. Od liczby użytych kości pamięci oraz od ich jednostkowej pojemności zależy pojemność dysku SSD, a szybkość jego działania od prędkości pamięci flash. W niektórych modelach SSD do zwiększenia szybkości pracy stosuje się dodatkowo – podobnie jak w tradycyjnych dyskach – bufor , zwykle w postaci 16- lub 32-kilobajtowych modułów bardzo szybkiej pamięci statycznej SRAM (z nich jest też zbudowana pamięć cache procesorów).

Kolejnym elementem dysku SSD jest jego elektronika sterująca. Jest znacznie prostsza niż w tradycyjnych dyskach, bo nie musi sterować żadnymi mechanicznymi elementami (prędkością obrotową talerzy czy ruchem głowic). Jest to zwykły kontroler pamięci adresujący komórki pamięci flash, z których mają być odczytane lub w których mają być zapisane dane.

Elektronika sterująca pracą dysku SSD „tłumaczy” też strukturę obszarów pamięci dysku SSD na informacje zrozumiałe dla kontrolera dysku twardego znajdującego się na płycie głównej. Ten ostatni posługuje się sposobem adresowania typowym dla tradycyjnych dysków – dzieli dysk na cylindry, głowice i sektory. Układy dysku SSD natychmiast przeliczają wszystkie te dane na wewnętrzną strukturę adresowania SSD. Dzięki temu płyta główna, system operacyjny i dowolny program widzą dysk SSD tak, jak każdy inny tradycyjny dysk twardy. Gwarantuje to pełną zgodność z dotychczasowymi konstrukcjami komputerów i dysków twardych. Dysk SSD można podłączyć do dowolnego, nawet starego, komputera i będzie on w nim poprawnie działał. Jest zresztą zamknięty w takiej samej – pod względem wymiarów – obudowie jak tradycyjny dysk twardy i umieszcza się go w kieszeniach przeznaczonych na HDD.

Ostatnim elementem dysku SSD jest jego interfejs. Służy on do bezpośredniej komunikacji SSD z kontrolerem dysku twardego na płycie głównej. W zależności od modelu w dyskach SSD do desktopów i notebooków montowane są interfejsy Serial ATA, Serial ATA II, Ultra ATA 100/133, a w dyskach SSD przeznaczonych do serwerów – interfejsy SCSI, SAS (Serial Attached SCSI) bądź FibreChannel. Pozwala to użytkownikowi dobrać dysk SSD do swoich potrzeb.

Co oferuje rynek

W Polsce nie można kupić dysków SSD tak po prostu w sklepach. Są sprowadzane jedynie na zamówienie. Powodem są ich wysokie ceny. Przykładowo napędy SSD firmy SanDisk o pojemności 32 GB, formatu 1,8” kosztują ok. 600 dolarów; 3,5--calowy szybki dysk firmy Mtron o pojemności 64 GB – 1200 euro. Najbardziej pojemny obecnie na świecie model SSD – Zeus IOPS 512 GB firmy STEC, który według producenta jest ponad 200 razy szybszy od najszybszych modeli dysków tradycyjnych – kosztuje, 15 tys. dolarów.

Ceny dysków SSD dość szybko maleją. Ich producenci przewidują, że napędy SSD o dużej pojemności (512–1024 GB) w 2012 roku będą kosztować od 600 do 800 dolarów. Z kolei małe dyski 64–128 GB – takie, jakie montuje się w notebookach – w przyszłym roku powinny kosztować 400–600 dol., a za mniej więcej dwa lata – ok. 200 dol. Spadek cen przełoży się na szersze zastosowanie dysków SSD, przede wszystkim w notebookach – firma analityczna iSupply przewiduje, że do końca 2009 r. dyski SSD będą wykorzystywane w 12 proc. nowych komputerów przenośnych. Obecnie montują je w swoich notebookach Samsung, Toshiba, Lenovo, ale tylko na zamówienie, także indywidualnych użytkowników. Wszystkie notebooki polowe dla Pentagonu są standardowo wyposażone w dyski SSD firmy SuperTalent; notebooki HP dla NASA wykorzystują dyski SSD Transcenda lub Apacera, natomiast laptopy Toshiby dla Europejskiej Agencji Kosmicznej – swoje dyski SSD.

SSD w prognozach

Przewaga SSD nad HDD