Sposób na pseudokibiców

By obraz i dźwięk były dowodem

Rozporządzenie ministra spraw wewnętrznych i administracji z 28 października 2004 roku określa minimalne wymagania techniczne dla urządzeń rejestrujących obraz i dźwięk podczas imprez masowych. OBRAZ Powinien być barwny, nagrywany z prędkością 25 kl./s w rozdzielczości 400 linii telewizyjnych (z reguły ma rozdzielczość 720x576 punktów). Obiekt, np. człowiek, który ma być zidentyfikowany, powinien zajmować od 120 proc. wysokości ekranu (w kadrze jest widoczny np. od pasa w górę). Obiekt, który ma być rozpoznany, powinien zajmować co najmniej 50 proc. wysokości ekranu. WYDRUK Drukarka podłączona do urządzeń utrwalających obraz powinna umożliwiać wydruk rejestrowanego obrazu z rozdzielczością 600 dpi. DŹWIĘK Ma być rejestrowany w paśmie częstotliwości od 300 do 6000 Hz przy minimalnej dynamice 50 dB.

W ankiecie portalu Futbol.pl, przeprowadzonej na zlecenie firmy Bosch wśród 1600 internautów, ponad 40 proc. osób stwierdziło, że nie czuje się bezpiecznie podczas imprez masowych na stadionach. Dotyczy to przede wszystkim meczów piłki nożnej. Ze statystyk policji wynika, że w 2008 roku wśród 57 przypadków zbiorowego naruszenia prawa na imprezach masowych aż 49 miało miejsce podczas rozgrywek piłkarskich.

Według respondentów najlepszą metodą na zwiększenie bezpieczeństwa na stadionach są systemy identyfikacji osób wchodzących – 62 proc. odpowiedzi, oraz system monitoringu – 28 proc. głosów. Tego samego zdania są autorzy ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych i jej kolejnych nowelizacji. Bez monitoringu stadionu i obszaru na zewnątrz oraz systemu elektronicznej kontroli biletów połączonej z rejestracją uczestników imprezy przy wejściu nie odbędzie się żaden mecz zawodowej ligi piłkarskiej. Od 2010 roku obowiązek identyfikacji kibiców będzie dotyczył też pozostałych meczów. Rozporządzenie do ustawy określa m.in. parametry obrazu i dźwięku rejestrowanego przez systemy monitoringu, tak by umożliwiały skuteczną identyfikację sprawców burd na stadionach (patrz ramka „By obraz i dźwięk były dowodem”).

Dzięki takim rozwiązaniom uczestnicy imprezy przestają być anonimowi. Mogą być zidentyfikowani i ukarani: grzywną, więzieniem, kilkuletnim zakazem stadionowym lub klubowym (zakaz wejścia na mecze na danym stadionie lub mecze danego klubu).

Mysz się nie prześlizgnie

Nowelizacja ustawy o bezpieczeństwie imprez masowych (z kwietnia br.) nakazuje wprowadzenie na stadionach piłkarskich jednolitego elektronicznego systemu identyfikacji osób. Będą w nim gromadzone: imię, nazwisko i pesel lub – gdy brak tego ostatniego – numer dokumentu tożsamości. Kupujący bilet będzie musiał okazać dokument tożsamości. Jeśli okaże się, że jest objęty zakazem stadionowym lub klubowym, transakcja nie będzie możliwa.

Tego typu systemy sprzedaży i elektronicznej kontroli biletów, dodatkowo powiązane z identyfikacją wideo osób wchodzących na stadion, wdraża np. firma Sportdata z Gdańska. Jej rozwiązanie działa m.in. na stadionie Wisły Kraków, Zawiszy Bydgoszcz i Lechii Gdańsk. System obsługuje wszystkie typy biletów: z kodem paskowym, kreskowym, z chipem. Gdy kibic chce wejść na stadion, wkłada bilet do urządzenia sprawdzającego wbudowanego w bramkę kołowrotową. Dane z biletu są sczytywane i do systemu wędruje zapytanie, czy właściciel biletu nie jest objęty zakazem stadionowym i czy sam bilet jest ważny. Dopiero gdy system zezwoli, bramka przepuści kibica i zarejestruje moment wejścia. Jednocześnie kamery usytuowane przy bramkach rejestrują wizerunek kibica i jednoznacznie wiążą tę klatkę wideo z danymi personalnymi posiadacza biletu lub – w przypadku biletu anonimowego – z jego numerem seryjnym.

Z punktu widzenia bezpieczeństwa korzyść jest taka, że łatwo dotrzeć do danych osobowych naruszającego regulamin stadionu kibica, zarejestrowanego przez systemy monitoringu.

Procedura elektronicznej kontroli biletów umożliwia też szybkie wpuszczenie na stadion dużej liczby osób. Na przykład przez 26 bramek kołowrotowych na stadionie gdańskiej Lechii może wejść ok. 10 tys. osób w ciągu godziny.