Szmaragdowe okna

Opisywany w poprzednim numerze PC Formatu Beryl to menedżer okien zastępujący standardową aplikację Gnome – Metacity. Od niego zależy, jak okna reagują na konkretne akcje użytkownika, np. poruszenie (falują) czy minimalizację (zwijają się do paska zadań), a także to, jak są rozmieszczone wirtualne pulpity i okna na trójwymiarowej kostce. Emerald zaś jest dekoratorem okien – jednym z kilku, z którymi może współpracować Beryl (inny to np. Aquamarine). Jego zadaniem jest tylko narysowanie wokół okien obramowania oraz belki tytułowej wraz z tytułem i przyciskami oraz przekazywanie Berylowi akcji wykonywanych na tych elementach, np. wciśnięcie przycisku minimalizacji, zmiana wielkości okna itd. W artykule pokażemy, jak dopasować obie aplikacje do własnych upodobań.

Program Emerald ma swój własny konfigurator. Za jego pomocą wybierzesz najładniejszy motyw paska tytułowego okna, dopasujesz szczegóły jego wyglądu i zachowasz ustawienia, także jako nowy temat, którego bez problemu użyjesz na innym komputerze ze „szmaragdowym” Linuksem.

Kliknij prawym klawiszem myszy ikonę diamentu w zasobniku Ubuntu i z menu wybierz Menedżer motywów Emerald.

W zakładce Themes przejrzyj listę dekoracji okien i kliknij tę, która najbardziej przypadła ci do gustu – np. Wombat_Gray. Styl zostanie niezwłocznie ustawiony dla wszystkich otwartych okien aplikacji. Jeśli chcesz dodać nowy styl (znajdziesz ich wiele w internecie pod adresem http://www.beryl-themes.org/), kliknij Import i wskaż ściągnięty plik z nowym tematem. Pojawi się on od razu na liście.

Przejdź do zakładki Edit Themes. Wewnątrz, na karcie Colours, możesz modyfikować kolory poszczególnych regionów obramowania okien aktywnych Active Window i nieaktywnych Inactive Window. Klikając kolorowy kwadracik przy każdej pozycji, możesz wybrać kolor, a suwakiem obok ustawić intensywność wybranego efektu. W naszym przykładzie podświetliliśmy na żółto górną część paska tytułowego Upper Glass Glow, i na niebiesko środkową jego część Middle Glass Glow.

Gdy poprawisz kolorystykę wybranego motywu, przejdź do zakładki Frame. Suwakiem Rounding Radius możesz dopasować promień (w pikselach) zaokrąglania narożników okien, przy czym efekt ten będzie stosowany tylko do narożników wybranych z pól znajdujących się powyżej.

Przejdź do zakładki Frame/Shadows. W lewym panelu, Shadows, możesz wybrać kolejno: kolor Color, intensywność Opacity, promień (rozmycie) Radius oraz przesunięcie X Offset, Y Offset cienia rzucanego przez okna. W prawym panelu, Frame Borders, możesz suwakami regulować grubość krawędzi okien.

Po kliknięciu zakładki Titlebar będziesz mógł zmienić kolor czcionki Text Fill i jej obramowania Text Outline dla napisów na belce tytułowej okna. Ustawienia dają biały napis z ciemnym obramowaniem.

W polu Titlebar możesz wybrać krój czcionki, wysokość paska tytułowego, a także poziome, Horizontal Button Offset, i pionowe, Vertical Button Offset, odstępy między poszczególnymi przyciskami.

Co ciekawe, w polu Title-bar Object Layout możesz też dowolnie modyfikować układ elementów na pasku. Składa się on z trzech przechowujących przyciski i napisy obszarów: przyciągniętego do lewej krawędzi okna, przyciągniętego do prawej oraz wyśrodkowanego. Elementy, które możesz umieścić na belce, wypisane są pod polem edycji, a do umieszczenia ich na poszczególnych obszarach służy dwukropek. Przykładowo, ciąg I:T:NX(8)C oznacza ikonę programu umieszczoną w obszarze po lewej stronie, tytuł okna – na środku i przyciski minimalizacji, maksymalizacji oraz zamknięcia okna (dwa ostatnie rozsunięte w poziomie o 8 pikseli) po prawej. Możesz np. rozmieścić elementy podobnie jak w systemie MacOS X (odwrotnie niż domyślnie) używając ciągu CXN:T:I.

Gdy dostosujesz już wszystkie potrzebne opcje, zachowaj wprowadzone zmiany, klikając przycisk Zapisz. Jeśli jednak chcesz, aby oryginalna wersja motywu również została zachowana, zmień uprzednio nazwę w polu Name.

Na koniec możesz przejść do zakładki Emerald Settings i z listy Titlebar Double-click Action wybrać Maximize/Restore, aby po dwukrotnym kliknięciu belki tytułowej okno maksymalizowało się, a nie zwijało, co jest domyślną akcją. Ustawienia na tej zakładce obowiązują zawsze – niezależnie od zastosowanego motywu graficznego belki.

A jeśli wolisz, aby po wskazaniu myszą przycisku na pasku tytułowym był on podświetlany ciągle, a nie migał, odznacz opcję Use Button Fade Pulse i zamknij okno, klikając Zakończ.

Po dopasowaniu wyglądu okien do własnych upodobań warto poświęcić chwilę na poprawienie domyślnych ustawień Beryla i zwiększenie ergonomii pracy w Linuksie. Możliwości modyfikacji wyglądu i działania Beryla są imponujące. Pokażemy kilka ustawień, którym warto poświęcić nieco uwagi.

Menedżer ustawień Beryla uruchomisz, klikając prawym klawiszem myszy ikonę diamentu w zasobniku Ubuntu i wybierając: Menedżer Ustawień Beryla.

Dopasowanie Beryla zacznij od poprawy działania kostki. W oknie Beryl Settings Manager kliknij ikonę Pulpit na górnym pasku narzędzi, po czym z lewego panelu wybierz Kostka. Jeśli chcesz podczas przełączania pulpitów operować z wnętrza kostki, zaznacz opcję Wewnątrz kostki.

Na zakładce Tło zaznacz opcję Tło, aby tło zostało pokolorowane barwami ustawionymi w opcjach Początkowy kolor gradientu tła i Końcowy kolor gradientu tła. Jeśli operujesz z wnętrza kostki, przejdź do zakładki Caps i odznacz opcję Rysuj przykrywki, aby tapeta na górze i dnie kostki nie przesłaniała tła.

Możesz uzyskać kostkę przezroczystą podczas obrotu, co pozwoli szybciej się zorientować, na którym pulpicie znajduje się szukane okno. Przejdź do zakładki Transparency i zaznacz opcję Przezroczysta kostka, a suwakiem Opacity During Move ustaw stopień przezroczystości jej ścian. Da to miły dla oka efekt.

Podczas obrotu kostki każde okno może być podnoszone nad powierzchnię ścianki na odległość proporcjonalną do kolejności ułożenia na danym pulpicie. Pogłębi to efekt trójwymiarowości kostki. Opcję tę ustawisz, klikając Efekty wizualne i zaznaczając pole przy 3D Effects.

Gdy znudzi ci się efekt czarodziejskiej lampy stosowany przy minimalizacji okien, możesz go zastąpić jednym z kilkunastu innych. Kliknij Animacje, po czym na zakładce (Un)Minimize z listy Minimize Animation wybierz np. Spalenie, a każde minimalizowane okno będzie efektownie niszczone. Podobnie z listy Unminimize Animation wybierz np. Rozbłysk, aby przywracane okna efektownie migały. Na koniec suwakiem Animation Duration możesz dopasować czas trwania animacji – podaj go w sekundach.

Podstawowy efekt w Berylu to tzw. żelujące okna. Polega on na płynnym rozciąganiu i falowaniu okien przy poruszaniu nimi, a także na sprężynowaniu przy powiększaniu. Niestety, właśnie sprężynowanie trwa domyślnie nawet kilka sekund, co może przeszkadzać w pracy. Efekt możesz wyłączyć. W tym celu w oknie Efekty wizualne, w panelu po lewej stronie kliknij opcję Żelujące okna, przejdź do zakładki Advanced, rozwiń pozycję Maximize i odznacz pole Efekt maksymalizacji. Jeśli chcesz efekt zachować, ale skrócić czas jego trwania, wymienione pole zostaw zaznaczone i przesuń w prawo suwak Tarcie efektu maksymalizacji do większej wartości niż domyślne 0.2 – np. 3,0000. Kliknij Zakończ.

Użytkownikom Windows Vista znana jest funkcja Flip3D, która pozwala się przełączać między otwartymi oknami w efektowny, trójwymiarowy sposób za pomocą kombinacji klawiszy [Windows+Tab]. Ta sama kombinacja w Berylu wywołuje jeszcze ciekawszy efekt rodem z MacOS X. Miniaturki otwartych okien są rozmieszczone na pierścieniu, który się obraca przy każdej zmianie okna: