Test płyt głównych dla Intela
PC Format 10/2018
Topowe modele urządzeń zawsze znajdują swoich nabywców, ale to konstrukcje z niższych półek dominują w ogólnej sprzedaży. Przygotowaliśmy więc test płyt głównych zbudowanych na bazie chipsetów H310 i B360, które stanowią bazę dla 8. generacji intelowskich procesorów Core. Marcin Kwiecień
Zwycięska płyta uplasowała się na drugim miejscu pod względem opłacalności, mimo że jej cena wcale nie jest taka niska. Oznacza to, że za każdą złotówkę dostajemy naprawdę dużo, a wyposażenie jest rzeczywiście „na bogato”. Ten model Gigabyte’a ma praktycznie wszystko – czasem w dużej liczbie – co powinno mieć nowoczesne urządzenie tego typu ze średniej półki. Jeśli już w tym zakresie coś wytykać, to fakt, że port USB typu C mógłby być standardu USB 3.1 Gen2 a nie Gen1. Takie smaczki jak dual BIOS, cztery gniazda do podłączenia taśm LED (wspomagane bardzo dobrym oprogramowaniem sterującym) czy dołączona karta Wi-Fi czynią Aorusa jeszcze bardziej atrakcyjnym. Pozytywnym zaskoczeniem jest też bardzo niski pobór mocy. Po stronie wad trzeba zapisać spowodowane gabarytami nieco mniejszym niż standardowy ATX uginanie się płyty podczas montażu oraz niewygodną instalację komponentów z powodu rozmiarów radiatorów.
PLUSY:
- bardzo dobre wyposa-żenie, m.in: Wi-Fi, dual BIOS, 4 gniazda LED
- niski pobór mocy
- węższa niż typowy ATX
- częściowo niewygodny montaż
- w pewnym sensie cena
Od początku było jasne, że ten Asus będzie walczył o podium. Na tej płycie znajdziemy bowiem wszystko, co potrzebne do budowy nowoczesnego peceta. Modelowy tylny panel z zainstalowaną na stałe maskownicą, który ma m.in. sześć portów USB typu A i jeden typu C (USB 3.1 Gen2). Najlepsza w stawce karta dźwiękowa – producent użył kodeka ALC1220 wzbogaconego o układ DAC i wzmacniacz słuchawkowy. Aż siedem gniazd wentylatorów zadowoli każdego amatora chłodu w obudowie, po macoszemu potraktowano jednak oświetlenie diodami LED – jest jedno gniazdo na dodatkową taśmę. Zaskakuje to o tyle, że Asus stawia na personalizację, udostępniając gotowe projekty niektórych elementów do wydruku 3D. To jednak drobiazg, bowiem największą wadą B360-F Gaming jest wysoka cena – za taką samą kwotę można kupić nieźle wyposażoną płytę z chipsetem Z370.
PLUSY:
- bardzo dobre wyposażenie
- personalizacja za pomocą druku 3D
- niewygodny montaż z powodu dużych radiatorów
- cena!
To, że najbardziej opłacalna jest płyta w formacie micro ATX, nie zaskakuje, bo jak wspomnieliśmy w podsumowaniu takie modele są tańsze niż ich więksi kuzyni. Zaskoczeniem jest jednak to, że pierwsze miejsce w tej kategorii zajęło urządzenie zbudowane na chipsecie B360. Ten model MSI to średniak: wyposażenie jest przeciętne, nie ma podświetlenia i innych dodatków (choć jest port do podłączenia śledzia z Thunderboltem), ale jeśli się chwilę nad tym zastanowić, to po prostu dostajemy tyle, na ile pozwala niska cena. Na pewno potencjał komputera bazującego na B360M PRO-VDH będzie wyższy niż gdyby użyć urządzenia z chipsetem H310. Na plus trzeba zapisać komplet gniazd pamięci i sześć portów SATA – niekoniecznie jest to standard w urządzeniach micro ATX – oraz wzmocnione gniazdo PCI Express x16. Płyta wykazała się również bardzo małym apetytem na energię. Detalami, których zabrakło, są radiatory chłodzące sekcję zasilania procesora.
PLUSY:
- mały format a sporo złącz
- cena
- niski pobór mocy
- brak radiatorów na sekcji zasilania
- brak dodatków (tylko diody diagnostyczne)
