Twoje pierwsze wideo

Swój pierwszy film z pewnością masz już za sobą. W czasach, gdy każdy telefon ma wbudowaną kamerę, znalezienie kogoś, kto nigdy nie nagrał choćby krótkiego filmiku, jest praktycznie niewykonalne. Z pewnością jednak zauważyłeś, że radość towarzysząca nagrywaniu zazwyczaj znika podczas oglądania – widzom nie towarzyszą emocje nagrywającego. Oceniają wyłącznie efekt jego pracy, a ten nie zawsze jest taki, jakbyś sobie tego życzył.

Dobry sprzęt ułatwia stworzenie dobrego nagrania, ale nie jest jego gwarancją. Niezbędna jest też praktyka, bo to ona czyni mistrza – nie można wyłącznie przyswajać teorii. Aby robić coraz lepsze filmy, warto też obserwować filmy innych twórców, nie tylko te najlepsze. I choć zdecydowanie lepiej uczy się na cudzych błędach, ze swoich też trzeba wyciągać wnioski.

W tej części naszego poradnika znajdziesz wskazówki, które ułatwią pierwsze kroki na drodze do zostania sprawnym filmowcem.

Określ przeznaczenie nagrywanego filmu

Choć nigdy się nad tym nie zastanawiałeś, z pewnością rozumiesz, że na Facebooka nie wrzuca się godzinnych relacji ze ślubu, zaś oglądanie podczas rodzinnego obiadu kilkusekundowych śmiesznych filmów ze Snapchata też nie jest najlepszym pomysłem. To, co nagrywasz, a raczej to, jak nagrywasz, musi być dopasowane do medium, w jakim chcesz opublikować film. Umownie można podzielić filmy na trzy kategorie:

Spontaniczne

Widzisz, że dzieje się coś fajnego, wyciągasz szybko telefon lub kamerę i nagrywasz. Tu nie ma czasu na zastanawianie się. Trzeba nagrywać, zanim ulotna chwila minie. Jeżeli nie masz szczęścia i zamiast szałowego filmu otrzymałeś nagranie pleców człowieka, który wszedł ci w kadr, nie ma co rozpaczać. Umiejętność dobrego nagrania takiej sceny to kwestia szczęścia, któremu można jedynie pomóc doświadczeniem. Trenuj i wyciągaj wnioski, a w końcu prawidłowe odruchy wejdą ci w krew.

Obserwacje

To filmy składające się z bardzo wielu ujęć, na których zwyczajnie utrwalasz to, co widzisz. Są to najczęściej filmy z wakacji, uroczystości czy imprez. Trudno tutaj o scenariusz, bo nie wiesz, co się wydarzy i nie masz wielkiego wpływu na przebieg zdarzeń. Należy skupić się na nagrywaniu ciekawych ujęć, a ostateczny kształt film nabierze podczas montażu.

W tego typu filmach należy pamiętać o trzech kwestiach. Po pierwsze kręć długie ujęcia i pamiętaj, aby bardzo wolno poruszać kamerą. To, co wydaje ci się spokojnym ruchem, na ekranie wygląda jak efekt przyczepienia kamery do psa merdającego ogonem i bardzo źle się ogląda. Koniecznie zrób próby, np. przejdź się z kamerą po mieszkaniu i zobacz, jak wygląda film. Dobierz takie tempo rejestracji, aby przyjemnie się to oglądało. Po drugie nagraj trochę kadrów do przebitek – może to być zachód słońca, pejzaż, panorama miejsca, w którym przebywasz itp. Lepiej to nagrać i skasować niż żałować, że nie masz takich ujęć. I po trzecie – pamiętaj, gdzie jesteś. Nie wchodź na ołtarz podczas mszy, przestrzegaj zakazów w muzeach i pamiętaj, że jeżeli jesteś na wakacjach, to masz odpoczywać, a nie pracować jako operator kamery.

Zaplanowane

Planując nagranie filmu, w którym masz wpływ na przebieg akcji, scenografię i kompozycję ujęcia, zawsze musisz zacząć od scenariusza. To nielubiany wśród początkujących element planowania, ale umożliwia wychwycenie potencjalnie słabych stron nagrania, ew. braków i błędów logicznych jeszcze przed rozpoczęciem pracy. Poprawki na tym etapie nic nie kosztują w przeciwieństwie do konieczności nagrywania scen od nowa lub robienia dokrętek. Nie musisz oczywiście pisać szczegółowego scenariusza opisującego każdą scenę, wystarczy w punktach wymienić najważniejsze zagadnienia, jakie trzeba pokazać w materiale.

Nie myl pionu z poziomem

Kręcąc filmy smartfonem lub aparatem fotograficznym, często odruchowo ustawia się urządzenie w pionie. To naturalna pozycja smartfona, a aparat też często zdarza się przekręcać np. przy portretach. Należy unikać takich ujęć – to, że wiele programów do montażu i serwisów społecznościowych akceptuje taki format, nie oznacza, że jest on poprawny. Każdy człowiek ma oczy umieszczone w poziomie – jedno obok drugiego – więc znacznie lepiej postrzega obrazy szerokie, a nie wąskie i wysokie. To fizjologiczne ograniczenie sprawia, że filmy pionowe źle się ogląda. Staraj się pozbyć odruchu nagrywania pionowych filmów, ale jeżeli nagrasz świetny materiał w takim formacie, to nie kasuj go. Lepiej mieć dobre ujęcie w złym formacie niż nie mieć żadnego.