Uniwersalny player

• Dariusz Hałas szef działów Software i Internet

Wśród testowanych programów nie ma aplikacji złych. Każdy z testowanych odtwarzaczy ma jakąś cechę, która w określonych przypadkach wyróżnia go spośród pozostałych. VLC Media Player, doskonale sobie radzi z wieloma formatami danych. BESTPlayer jest świetnym rozwiązaniem, gdy chcemy mieć dobry odtwarzacz zawsze pod ręką (np. na flashdysku) z możliwością odtworzenia filmu na każdym komputerze. Media Player Classic Home Cinema zużywa najmniej zasobów, co czyni go przydatnym w słabszych komputerach, KMPlayer ma bardzo szeroki zakres ustawień itd. Korzystałem z wszystkich testowanych programów i nie mam swojego faworyta. W zależności od komputera, na którym chcę obejrzeć film, używam rozwiązań najlepiej pasujących do danej sytuacji.

W artykule:

• Informacje o dobrych cechach odtwarzaczy multimedialnych
• Opis ciekawych funkcji przydatnych do odtwarzania filmów (także w rozdzielczości HD)
• Dane odnośnie wymagań stawianych współczesnym playerom
• Wyniki testów 6 odtwarzaczy

Odkąd stało się możliwe odtwarzanie na komputerach filmów, pojawiło się od razu mnóstwo formatów dla tego typu danych. Rozwój technologiczny w jakości przekazu obrazu, jego kompresji, udźwiękowienia nie spowodował uporządkowania sytuacji. Gdy tylko standard High Definition trafił pod strzechy, pojawiły się kolejne standardy, formaty, kodeki, a użytkownicy wciąż borykają się z problemem: czym to wszystko odtworzyć?

Nawet najnowszy system operacyjny Microsoftu nie radzi sobie z wieloma współczesnymi formatami multimedialnymi. Dlatego, jeżeli chcesz bez większych problemów odtworzyć niemal każdy materiał wideo, jaki znajdziesz w postaci cyfrowej, musisz doinstalować do systemu odpowiedni program. Jaki? Właśnie na to pytanie odpowiadamy.

Każdy test jest oparty na konkretnych kryteriach, które mają wpływ na ostateczny wynik. W naszym teście założyliśmy, że najbardziej pożądaną cechą, której użytkownicy oczekują od programowego odtwarzacza multimedialnego, jest obsługa maksymalnie dużej liczby dostępnych formatów wideo. Chodzi po prostu o to, by – po instalacji danego programu – dysponować aplikacją, dzięki której bez problemu odtworzymy każdy interesujący nas film, nawet zapisany w uszkodzonym częściowo pliku wideo!

Druga kwestia to obsługa formatów napisów dialogowych, która na naszym rynku ma duże znaczenie, gdyż większość filmów przechowywanych na dyskach użytkowników ma napisy dialogowe zapisane w odrębnych plikach. Automatycznie wyklucza to z naszego testu odtwarzacze, które standardowo nie potrafią odczytywać i wyświetlać w trakcie odtwarzania filmu napisów dialogowych. Nie potrafi tego np. standardowy Windows Media Player dodawany do systemu Windows. Oczywiście rozpoznawania znaków można „nauczyć” dowolny program odtwarzający, korzystając z komponentów DirectX (za pomocą odpowiedniego filtra DirectShow), jednak wymaga to wprowadzenia pewnych zmian konfiguracyjnych, dlatego wybraliśmy do testów aplikacje, które są wyposażone w funkcje odczytywania napisów.

• INTUICYJNA, PROSTA OBSŁUGA Obecność zaawansowanych funkcji nie jest wadą, ale w interfejsie programu widocznym w oknie głównym powinny się wyświetlać jedynie proste w obsłudze kontrolki sterujące odtwarzaniem filmu.
• OBSŁUGIWANY JAK NAJWIĘKSZY ZAKRES FORMATÓW WIDEO Użytkownika interesuje film, a nie typ pliku, w jakim został zapisany. Dobry odtwarzacz powinien sobie radzić z wszystkimi popularnymi formatami bez potrzeby dodatkowego instalowania kodeków.
• OBSŁUGA NAPISÓW Dobry player sam potrafi znaleźć napisy dialogowe, jeżeli są w odrębnym pliku (w tym samym folderze co plik z filmem). Liczy się też obsługa wielu formatów napisów, a funkcja automatycznego pobierania z internetu, w przypadku ich braku na dysku, jest dodatkową zaletą.
• ODTWARZANIE NIE TYLKO PLIKÓW Dobry program potrafi odtwarzać wideo z różnych źródeł, nie tylko z plików, ale także ze strumieni wideo przesyłanych przez sieć.

Najlepszym programem w naszym teście okazał się VLC Media Pla- yer. Ten projekt open source uznaliśmy za najbardziej uniwersalny player wśród najpopularniejszych tego typu aplikacji. VLC obsługiwał wszystkie sprawdzane przez nas kontenery danych mutimedialnych (czyli, mówiąc w uproszczeniu, typy plików, w jakich są przechowywane filmy) oraz formaty kompresji (czyli algorytmy dekodujące pozwalające przetłumaczyć odczytywany, skompresowany plik na obraz oglądany na ekranie). Co ważne, VLC nie wymaga doinstalowywania żadnych kodeków. Wystarczy instalacja programu i naprawdę trudno znaleźć plik wideo, któremu VLC by nie sprostał. Jednak pozostałe programy też całkiem nieźle sobie radzą z tym zadaniem.

Oprócz podstawowego zadania realizowanego przez wszystkie testowane programy każda z aplikacji ma dla użytkownika kilka przydatnych niespodzianek. Zdecydowanie najbogatszą konfigurację ma wspomniany VLC Media Player oraz KMPlayer. Ten drugi oferował np. ciekawe efekty wideo realizowane w czasie rzeczywistym podczas oglądania filmu. Bardzo nam się podobał jeden z efektów wideo dostępnych w KMPlayerze – automatyczne dostrajanie poziomów barw (ang. levels) w odtwarzanym filmie. Wystarczy włączyć ten działający w czasie rzeczywistym filtr, a wiele filmów pełnych dynamicznych scen nabierze dodatkowej głębi. To po prostu trzeba zobaczyć! Oczywiście warto też wypróbować ciekawe efekty wbudowane w VLC Media Player.

Z użytecznych ciekawostek warto także wymienić możliwość automatycznego pobierania okładek płyt i filmów czy funkcję przeglądania zgromadzonych na dysku tytułów w efektownym widoku.

Bardziej zaawansowani użytkownicy, którzy nie tylko chcą oglądać, ale także samodzielnie nadawać własne filmy, powinni się zainteresować zwycięskim programem. VLC Media Player nie dość, że jest programem najlepiej przystosowanym do obsługi mediów transmitowanych przez sieć, to jeszcze odtwarzacz ten może pełnić rolę serwera streamingowego (nadającego strumień wideo w „internetowy eter”).

Krążące gdzieniegdzie w internecie opinie, jakoby VLC miał być zasobożerny czy niestabilny, można włożyć obecnie między bajki. Zużycie zasobów podczas odtwarzania testowych filmów – także HD – było jednym z niższych (trzeci rezultat w ocenie pośredniej dla stabilności i obciążenia systemu) w całym teście, a podczas „maglowania” VLC Media Playera program nawet się nie zająknął. Na uwagę zasługuje także dbałość twórców VLC o prywatność użytkownika. Program nie dość, że nie próbuje instalować żadnych zbędnych dodatków, to jeszcze wyświetla informację, że bez zgody użytkownika nie pobierze nawet okładki do odtwarzanego filmu lub albumu muzycznego.

Jeżeli zadajemy sobie pytanie, który z aktualnie oferowanych programów do odtwarzania filmów jest najbardziej uniwersalny, VLC Media Player jest niemal idealną odpowiedzią. Program ten obsługiwał wszystkie, spośród sprawdzanych przez nas, kontenery multimedialne i dekodery wideo. Oprócz plików przechowywanych na komputerze, program doskonale radzi sobie z odtwarzaniem wszelkiego typu mediów strumieniowych, sam VLC Media Player może służyć jako serwer streamingowy. Duża liczba efektów, elastyczne możliwości konfiguracji zachęcają do skorzystania z tego odtwarzacza.

Największą zaletą tego programu jest wyposażenie go w bezpośrednią obsługę technologii DXVA (DirectX Video Acceleration). Oznacza to, że program w trakcie odtwarzania wymagających filmów HD kodowanych w H.264 oraz VC-1 potrafi używać mocy obliczeniowej nie tylko procesora, ale także karty graficznej. Pod względem funkcjonalnym Media Player Classic Home Cinema nieco ustępuje VLC Media Playerowi (brakuje mu choćby bezpośredniej obsługi formatu RealMedia – można to nadrobić poprzez instalację dekodera Real Alternative). Program polecamy posiadaczom starszych komputerów.

Podczas instalacji przy domyślnych ustawieniach program instaluje niechciany dodatek Ask Toolbar. Zaletą KMPlayera jest duży zestaw filtrów wideo i kontrolek wyświetlania oraz – co docenią z pewnością zaawansowani użytkownicy – możliwość wglądu i niezależnej konfiguracji wszystkich dekoderów i filtrów wbudowanych w program. KMPlayer nie obsługuje natywnie formatu RMVB. KMPlayer potrafi odtworzyć VCD z obrazu płyty zapisanego na dysku (w formacie BIN, ISO lub IMG, tworzony przez program Nero format NRG wymaga dodatkowych bibliotek).

Druga generacja BESTPlayera pojawiła się po… siedmiu latach przerwy. Obsługa plików RealMedia, Matroska czy formatu stosowanego na płytach blu-ray wymaga doinstalowania odpowiednich kodeków. BESTPlayer najlepiej ze wszystkich programów w zestawieniu radził sobie z obsługą napisów dialogowych do filmów, które może również automatycznie pobierać. BESTPlayer nie wymaga instalacji, zatem nie zaśmieca systemu, nie wprowadza żadnych modyfikacji do rejestru. Można go uruchomić na każdym komputerze z Windows.

Twórcy GOM Playera zaplanowali tryb dla wysokiej rozdzielczości, jednak po pierwsze w przypadku słabszych komputerów jego aktywacja nie jest zalecana, a po drugie po jego aktywacji niektóre formaty (np. napisów) działające w normalnym trybie przestały być obsługiwane. GOM Player można tak skonfigurować, by w trakcie pracy odtwarzacz miał maksymalny priorytet w dostępie do mocy obliczeniowej procesora (inne programy wtedy zwolnią). Funkcja ta jest szczególnie przydatna, gdy chcemy płynnie odtwarzać wideo na słabszych komputerach.

AllPlayer w pakiecie instalacyjnym zawiera jedynie podstawowy pakiet dekoderów. W celu możliwości odtwarzania w formatach np. RealMedia czy Matroska należy doinstalować dekodery. Największą zaletą AllPlayera jest obsługa napisów. Program pozwala nie tylko na niemal dowolne ich rozmieszczenie, powiększenie, krój czcionki itp., ale ma wbudowaną także funkcję „Inteligentne napisy”, dzięki której nawet przy szybkich dialogach można ustawić opóźnienia dla dłuższych sekwencji dialogowych, co przekłada się na łatwiejsze odczytywanie napisów dialogowych.