A A A

W kosmosie i na ziemi

PC Format 04/2015
W sieci można śledzić obiekty przemieszczające się w kosmosie, samoloty, statki oraz wiele pojazdów lądowych. Jest to możliwe dzięki udostępnianiu w czasie rzeczywistym ich geolokalizacji przez instytucje rządowe oraz prywatne z całego świata. Skąd biorą się te dane i jak można z nich korzystać? BARTŁOMIEJ MROŻEWSKI


Dane o pozycji obiektów są zazwyczaj prezentowane na podkładzie kartograficznym, np. na Mapach Google lub mapie NASA. Śledzenie może odbywać się zarówno poprzez stronę WWW, jak i aplikacje mobilną. W tym drugim wypadku dodatkową atrakcją jest integracja danych z odczytami sensorów smartfona: GPS-u, akcelerometru oraz żyroskopu, dzięki czemu można wykrywać położenie śledzonych obiektów w otaczającej przestrzeni posługując się techniką rozszerzonej rzeczywistości.

Śledzenie w kosmosie

Najbardziej spektakularne efekty daje wykorzystanie aplikacji pozwalających śledzić lokalizację sztucznych satelitów. Jest to możliwe dzięki udostępnianiu przez Stany Zjednoczone informacji o położeniu wszystkich obiektów na orbicie okołoziemskiej. Podstawą systemu Space Surveillance Network (SSN), czyli sieci śledzenia przestrzeni kosmicznej, są radary wczesnego ostrzegania. Monitorują one przestrzeń kosmiczną w celu wykrycia ewentualnego ataku międzykontynentalnymi rakietami balistycznymi. Te potężne urządzenia opracowane w czasie zimnej wojny są w stanie w ciągu sekund obliczyć dokładną trajektorię obiektu poruszającego się w przestrzeni kosmicznej. Dodatkowych informacji systemowi dostarczają sensory optyczne o bardzo wysokiej rozdzielczości, które są, w przeciwieństwie do radarów wczesnego ostrzegania zlokalizowanych na terenie Stanów Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii oraz Grenlandii, rozmieszczone na całym świecie, często w bardzo egzotycznych miejscach, m.in na atolu Diego Garcia na Oceanie Indyjskim, na Hawajach czy w północnej Norwegii, za kołem podbiegunowym. Dodatkowe informacje do systemu płyną z innych urządzeń monitorujących przestrzeń, np. stacji kontrolnych satelitów GPS.

Obserwowanie ISS

Najbardziej interesującym z obiektów okrążających Ziemię i jednocześnie najjaśniejszym sztucznym satelitą jest Międzynarodowa Stacja Kosmiczna (ISS). Dzięki serwisom internetowym można na żywo śledzić jej pozycj, a także sprawdzić, kiedy znajdzie się w zasięgu wzroku w twojej lokalizacji. W pierwszej kolejności warto zajrzeć na stronę ISS Stormway (http://iss.stormway.ru), gdzie oprócz sprawdzania pozycji ISS na trzech mapach o różnej skali możesz na żywo oglądać obraz powierzchni Ziemi z kamery zainstalowanej na zewnątrz stacji, a także zajrzysz do środka dzięki kamerze nadającej na żywo obraz z wnętrzna rosyjskiego modułu mieszkalnego. Jeśli chcesz dowiedzieć się, kiedy będziesz mógł obserwować przelot stacji z miejsca swojego zamieszkania, zajrzyj do serwisu Heavens Above (www.heavens-above.com). W prawym górnym rogu strony wskaż swoją miejscowość, a następnie kliknij link Międzynarodowa Stacja Kosmiczna, by zobaczyć listę najbliższych przelotów.

Wygodne podglądanie satelitów umożliwia także strona NASA iSAT (http://science.nasa.gov/iSat/). Spośród aplikacji mobilnych można polecić przede wszystkim program ISS Detector, który umożliwia lokalizowanie ISS. Aby śledzić inne obiekty, warto sięgnąć po aplikację Satellite AR, która wykorzystuje technologię rozszerzonej rzeczywistości, dzięki czemu można sprawdzić nazwę przelatującego satelity po prostu kierując w jego stronę smartfona.

Śledzenie samolotów

W przypadku ruchu lotniczego nie ma publicznego dostępu do danych pochodzących z radarów kontroli powietrznej, istnieje natomiast metoda pozwalająca na śledzenie większości samolotów pasażerskich. Wszystkie samoloty, które przewożą ponad 100 pasażerów, muszą mieć zainstalowany przekaźnik ADS-B, który transmituje niekodowaną informację o pozycji statku powietrznego ustaloną na podstawie odbiornika GPS. Sygnał ADS-B można odbierać w zasięgu ok. 250-400 km, podczas gdy radar pokładowy ma zasięg jedynie kilkudziesięciu kilometrów.

Wyliczanie orbity

Zanim dane z sensorów będą mogły być wykorzystane do wyznaczenia pozycji satelitów w danym czasie, muszą zostać wyliczone ich aktualne orbity. Zajmują się tym superkomputery będące w posiadaniu NASA oraz NORAD, czyli dowództwa obrony powietrznej Ameryki Północnej. Rezultatem obliczeń jest tzw. Two-Line Element (TLE), czyli kod zawierający dane, na podstawie których wyspecjalizowany program komputerowy potrafi precyzyjnie określić orbitę obiektu. Kody TLE są udostępniane za pośrednictwem serwisu Space Track (www.space-track.org).


Ocena:
Oceń:
Komentarze (0)

Redakcja nie ponosi odpowiedzialności za treść komentarzy. Komentarze wyświetlane są od najnowszych.
Najnowsze aktualności


Nie zapomnij o haśle!
21 czerwca 2022
Choć mogą się wydawać mało nowoczesne, hasła to nadal nie tylko jeden z najpopularniejszych sposobów zabezpieczania swoich kont, ale także...


Artykuły z wydań

  • 2024
  • 2023
  • 2022
  • 2021
  • 2020
  • 2019
  • 2018
  • 2017
  • 2016
  • 2015
  • 2014
  • 2013
  • 2012
  • 2011
  • 2010
  • 2009
  • 2008
  • 2007
Zawartość aktualnego numeru

aktualny numer powiększ okładkę Wybrane artykuły z PC Format 1/2022
Przejdź do innych artykułów
płyta powiększ płytę
Załóż konto
Co daje konto w serwisie pcformat.pl?

Po założeniu konta otrzymujesz możliwość oceniania materiałów, uczestnictwa w życiu forum oraz komentowania artykułów i aktualności przy użyciu indywidualnego identyfikatora.

Załóż konto