|
Odczytaj komórką
|
|
Fotokod, czyli kod odczytywany za pomocą telefonu komórkowego z aparatem cyfrowym i zainstalowaną specjalną aplikacją, to matrycowy kod 2D o nazwie QR Code (Quick Response Code). Fotokody pojawiają się na plakatach miejskich, w książkach – zawierają np. link do strony WWW z materiałem uzupełniającym, numer telefonu. Sfotografowany na przystanku fotokod wysyłasz pod wskazany numer telefonu i dostajesz np. SMS-em rozkład jazdy dla tego przystanku. W Łodzi fotokody znajdują się na tabliczkach przed zabytkami – po zeskanowaniu kodu komórką wyświetla się mobilna, multimedialna strona zabytku.
Fotokody wykorzystują też designerzy, np. firma Fluid Forms tworzy na zamówienie dodatki z kodem QR, jak klamra do paska ze zdjęcia.
|
Kody kreskowe i punktowe powstały w celu automatycznej identyfikacji produktów. Wykorzystywane są przede wszystkim w logistyce i handlu. Pomagają w prowadzeniu magazynów. Dzięki skanowaniu kodów produktów wydawanych i przyjmowanych do magazynu system komputerowy na bieżąco może informować, co jest w magazynie, gdzie znajduje się dany towar, co trzeba zamówić, bo się kończy. W sklepach kody kreskowe na metkach produktów ułatwiają kasom automatyczne przekazywanie do systemu sklepowego informacji, jakie towary zostały sprzedane. Na taśmach produkcyjnych kody kreskowe pozwalają usprawnić i zautomatyzować dostawę podzespołów do odpowiednich gniazd produkcyjnych.
Na sklepowych metkach
Jednym z najstarszych kodów graficznych jest kod kreskowy (ang. bar code), stanowiący kombinację ciemnych i jasnych pasków. Możliwość globalnego wykorzystywania kodów kreskowych zapewniają standardy obowiązujące we wszystkich krajach świata. Opracowuje je organizacja GS1, działająca od 2005 roku. W Europie standard kodów kreskowych EAN (European Article Number, stworzony w 1976 roku, jest zgodny ze światowymi standardami.
Kod EAN, najczęściej spotykany na metkach czy towarach, zawiera osiem (EAN-8) lub trzynaście (EAN-13) cyfr. Jest to kod samosprawdzalny, co oznacza, że wbudowano w niego procedury sprawdzania poprawności odczytu kodu. Pozwalają one zidentyfikować błąd lub odczytać kod, nawet jeśli został częściowo uszkodzony. W tym przypadku chodzi o cyfrę kontrolną, umieszczaną zwykle na końcu kodu i utworzoną na podstawie operacji matematycznych wykonanych na pozostałych cyfrach kodu.
Wydruk kodu EAN wymaga dość wysokiej precyzji, dlatego nie można go umieszczać na kiepskim papierze, np. kartonie. Najczęściej kod drukuje się na naklejkach przylepianych do oznaczanego przedmiotu.
Kody EAN-8 i EAN-13 stosuje się obecnie wyłącznie do znakowania gotowych wyrobów, które trafiają do sprzedaży detalicznej. EAN-13 wykorzystuje się np. do kodowania czasopism ukazujących się regularnie (numer ISSN) – jak na okładce PC Formatu, książek (ISBN) oraz wydawnictw muzycznych (ISMN).
Kody jedno- i dwuwymiarowe
Kody EAN-13 i EAN-8 zawierają za mało informacji, by wykorzystywać je w produkcji, serwisie czy do oznaczania podzespołów. W przemyśle stosuje się najczęściej kody kreskowe Code 39 oraz Code 128.
Code 39 służy do oznaczania części w motoryzacji, w branży IT oraz AGD. Pozwala na zapisanie 43 znaków alfanumerycznych (duże litery od A do Z, cyfry, znaki specjalne, jak np. spacja, $, /, +, proc., symbol * na początku i końcu kodu).Jego nazwa pochodzi od wyrażenia „trzy z dziewięciu” – na każde 9 zapisanych w nim znaków trzy są cyframi kontrolnymi. Code 128 został stworzony do zakodowania 128 znaków ASCII. Cechuje go duża gęstość zapisu danych, a jego długość zależy tylko od długości zakodowanej w nim informacji. Oba kody są „szyfrowane” podobnie jak EAN-13, ale zawierają więcej informacji.
Wymienione kody należą do kodów jednowymiarowych liniowych – dane są kodowane i odczytywane tylko w jednym, poziomym kierunku. Ich rozwinięciem są kody dwuwymiarowe, w których dane zakodowane są w kierunku poziomym i pionowym, więc można w nich umieścić więcej informacji.
Odmianą kodów jednowymiarowych liniowych są też kody… 3D. Zamiast drukować wytłacza się je na powierzchni np. plastikowej naszywki za pomocą specjalnego stempla. W ten sposób oznacza się np. leki, tłocząc informację na pudełku alfabetem Braille’a.
Wydruk kodu EAN wymaga dość wysokiej precyzji, dlatego nie można go umieszczać na kiepskim papierze, np. kartonie. Najczęściej kod drukuje się na naklejkach przylepianych do oznaczanego przedmiotu.
Kody EAN-8 i EAN-13 stosuje się obecnie wyłącznie do znakowania gotowych wyrobów, które trafiają do sprzedaży detalicznej. EAN-13 wykorzystuje się np. do kodowania czasopism ukazujących się regularnie (numer ISSN) – jak na okładce PC Formatu, książek (ISBN) oraz wydawnictw muzycznych (ISMN).
