Pamięć flash (SSD, microSD i SDHC, pendrive’y)
Każdy wie, że dyski SSD są szybsze od tradycyjnych HDD. Zdecydowanie mniej osób zdaje sobie sprawę z tego, że pamięci półprzewodnikowe cechuje też większa trwałość. Dzieje się tak dlatego, że nie mają one elementów ruchomych (m.in. talerzy znanych z tradycyjnych dysków twardych), które byłyby podatne na uszkodzenia mechaniczne. Dzięki temu ani wahania temperatur (zakres temperatur roboczych droższych konstrukcji wynosi -40 stopni C do +85 stopni C), ani spore drgania czy nawet upadek dysku nie będą wiązały się z problemami.
Oczywiście żywotność pamięci flash, którą wykorzystują dyski SSD (jak i karty micro SD oraz pendrive’y), opiera się na liczbie cykli zapisu. O ile na konwencjonalnym dysku możemy kopiować dane (teoretycznie) w nieskończoność, o tyle każdy dysk SSD ma podaną żywotność, która waha się w zależności od producenta i klasy sprzętu. Testy przeprowadzone przez prestiżowe niemieckie czasopismo komputerowe „c’t” wykazały, że przeciętnemu użytkownikowi trudno będzie zapisać w ciągu całego życia wystarczającą ilość danych, by nośnik stał się bezużyteczny. Gwarancję producenta określa się w latach oraz za pomocą współczynnika TBW (total bytes written), który najczęściej wynosi kilkadziesiąt terabajtów. Okazało się jednak, że zazwyczaj jest on zaniżany. Zwycięzca badań „c’t”, dysk SSD Samsung 850 Pro, ma zapewnić zapis maks. 150 TB, tymczasem wytrzymał… 9100 TB, czyli 9,1 petabajtów. Nie wystarczy kilku pokoleń, by wykorzystać tyle cykli zapisu.
Jeśli chodzi o podręczne pamięci flash, jak np. karty microSD i pendrive’y, są one dużo podatniejsze na uszkodzenia mechaniczne ze względu na delikatną budowę. Ponadto chyba każdy z nas kiedyś zgubił taki nośnik, prawda?
Dyski twarde
Problemy z trwałością HDD nierozerwalnie wiążą się z ich konstrukcją. Wewnątrz obudowy znajdują się m.in. talerze wirujące z dużą prędkością (5400, 7200 lub nawet 10 00 obrotów na minutę) oraz ruchome głowice magnetyczne służące do zapisywania i odczytywania danych. To bardzo delikatne podzespoły, które mogą się uszkodzić przy każdym upadku nośnika, a nawet przy przewróceniu czy uderzeniu komputera, w którym dysk jest zamontowany. Przyjmując jednak optymistyczną wersję wydarzeń – każdy z dysków HDD ma wyznaczoną wartość MTBF (mean time between failures), czyli średni czas pomiędzy awariami. Informuje on, jakie jest prawdopodobieństwo zepsucia się urządzenia z konkretnej serii na przestrzeni roku. Producenci wyliczają tę wartość na podstawie badań laboratoryjnych, które nijak mają się do rzeczywistości i brzmią niedorzecznie.
Dlatego też w 2013 roku pojawił się raport serwisu Backblaze.com, który na próbie ponad 25 tysięcy HDD wykazał, że przez pierwsze 1,5 roku od użytkowania nieco ponad 5 proc. urządzeń ulega awarii. Wiele wskazuje jednak, że tak wysoka liczba może być związana z wadami produkcyjnymi konkretnych egzemplarzy, bo w kolejnym okresie liczba uszkodzonych dysków spadła do 1,4 proc. Dopiero pomiędzy trzecim a czwartym rokiem widać wyraźny wzrost – aż do 11,8 proc. Z przewidywań analityków Backblaze wynika, że awaryjność utrzyma się na podobnym poziomie, co oznacza, że do szóstych urodzin dotrwa ledwie połowa HDD.
Chmury
Chmury są teoretycznie najbezpieczniejszym sposobem archiwizacji. W końcu nie jesteśmy w stanie uszkodzić ich osobiście, a w dodatku do naszych plików możemy dostać się niemal z każdego urządzenia podłączonego do sieci. Musimy przy tym jednak pamiętać, że każdy operator oferujący przestrzeń magazynową w internecie, ma siedzibę i własne serwery. Dotyczy to zresztą nie tylko wirtualnych magazynów danych, ale także hostingu stron WWW. Nieco ponad rok temu głośna była sprawa wybuchu gazu w serwerowni Netii, która doprowadziła do uszkodzenia kilkudziesięciu dysków w macierzach. W wyniku tej awarii nie działało wiele polskich witryn i nie wszystkie dane udało się odzyskać.
