Co zastąpi kod kreskowy?

Clyde Dawson, jeden z dyrektorów sieci supermarketów Marsh, podał kasjerowi paczkę gum do żucia Wrigley’s. Ten jednak, zamiast ręcznie nabić cenę, zbliżył opakowanie do kasy, która sama odczytała nazwę i cenę produktu. Było to możliwe dzięki umieszczeniu na opakowaniu wzoru z kilkunastu pionowych, drukowanych pasków różnej grubości. W nich zakodowany był unikalny kod produktu. Wydarzenie miało miejsce w 1974 roku i było pierwszym komercyjnym zastosowaniem kodu kreskowego, który obecnie jest jednym z najbardziej rozpowszechnionych na świecie symboli. W 2014 roku czynność ta jest codziennie powtarzana ok. 3,5 mld razy (http://40.gs1.org) przez kasjerów z ponad 100 krajów.

Kariera kodów

W latach 90-tych kody kreskowe rozpowszechniły się także w innych branżach, przede wszystkim w logistyce oraz w systemach zarządzania obiegiem dokumentów. Pojawiły się kody matrycowe 2D, które następnie zostały zmodernizowane i przyjęły formę popularnej obecnie wersji QR Code. Ich zaletą jest możliwość przechowywania większej ilości danych. Oprócz numeru w kodzie QR można zapisać np. adres strony www z informacją o produkcie.

Zarówno kody UPC/EAN, jak też kody QR można odczytać za pomocą dowolnego smartfona z kamerą. Aplikacje takie jak Barcode Scanner czy QR Reader pozwalają na przesłanie kodu do wyszukiwarki produktów.

RFID: kod z dystansu

Technologią, która może w przyszłości zastąpić kod kreskowy, jest RFID (ang. Radio Frequency IDentification). Ten mechanizm pozwala na odczytanie kodu produktu bez konieczności zbliżania go do optycznego czytnika. Jest to możliwe dzięki zastosowaniu prostego układu elektronicznego, który emituje zapisane informacje na określonej częstotliwości radiowej. Nie wymaga zasilania, gdyż jest aktywowany przez pole elektromagnetyczne emitowane przez czytnik.

Zamiast pojedynczo przesuwać kupowane artykuły nad czytnikiem optycznym, koszyk z zakupami oznaczonymi tagami RFID wystarczy umieścić w zasięgu czytnika, np. przejść przez bramkę. Taki system jest obecnie wdrażany np. w sieci sklepów Decathlon.

Odmianą RFID są znaczniki (tagi) NFC (ang. Near Field Communication), które można odczytać za pomocą smartfona wyposażonego w chip NFC i aplikacji takiej jak RFID NFC Tool czy Card Test.

iBeacon: kod z nadajnika

Jeszcze nowocześniejszym rozwiązaniem jest iBeacon, który pozwala na transmitowanie informacji nawet na odległość 50 m.

iBeacon to miniaturowy, aktywny nadajnik Bluetooth 4.0 Low Energy (inaczej Bluetooth Smart) o bardzo niskim zużyciu energii. Korzystając z pojedynczej baterii-pastylki, przy energooszczędnej konfiguracji, może działać nawet rok, a przy typowej przynajmniej miesiąc. Beacon w technologii Bluetooth 4.0 LE może być tak oszczędny, gdyż rozgłasza wyłącznie uproszczony zestaw informacji składający się z trzech liczb. Pierwszy z numerów to unikalny kod UUID służący do identyfikacji nadajnika. Dwa kolejne numery mogą być dowolnie wykorzystane przez projektanta aplikacji współpracującej z iBeaconami. Mogą na przykład identyfikować produkt, można powiązać je z odnośnikiem do dodatkowych informacji w internecie/aplikacji, np. ceny i opisu produktu, mogą aktywować usługę związaną z danym miejscem, etc.

Kolejnym rodzajem zmiennej, jaką można zdefiniować w iBeaconie, jest natężenie sygnału. Pozwala ona określić dystans, z jakiego użytkownik może wykryć sygnał z nadajnika. Maksymalna odległość to 50 m (w przyszłości nawet 450 m), a minimalna – kilkanaście centymetrów. Pozwala to różnicować zasięg, w którym ma być dostarczana określona informacja, a także stosować iBeacony do nawigacji wewnątrz pomieszczeń, gdzie nie dociera sygnał GPS.