Jak powstaje Wiedźmin

Tworzenie każdej gry komputerowej rozpoczyna się od określenia przez jej twórców ogólnych założeń projektu. Nie inaczej było w przypadku „Wiedźmina”. Zespół developerów (tak fachowo nazwa się twórców gier) zdecydował o stworzeniu gry z gatunku RPG (Role-Playing Game), opartej na książkach Andrzeja Sapkowskiego. W grze RPG gracz animuje postać (tytułowego Wiedźmina), której cechy i umiejętności zmieniają się wraz z postępami w grze. Bohater może wchodzić w interakcje z innymi postaciami występującymi w programie, tzw. NPC-ami (Non Playable Character), walczyć z napotkanymi potworami oraz wpływać swoimi czynami na cały otaczający go świat.

Planowanie prac

Prace nad „Wiedźminem” rozpoczęły się od przygotowania dokumentacji. Zawierała ona listę oraz opis wszystkich elementów programu, które należało stworzyć, np. obszary w świecie gry, postacie, muzykę, fabułę, system walki, zadania do wykonania dla głównego bohatera (tzw. questy). Określono też terminy ich wykonania. Wybrano również narzędzia (aplikacje), których mieli używać developerzy, np. 3D Max Studio dla grafików i modelarzy, język C++ dla programistów.

Najważniejsza decyzja dotyczyła jednak wyboru silnika gry (z ang. engine) – można go stworzyć od początku lub kupić gotowy. Engine to jądro aplikacji, która zarządza grą. Od niej zależy wyświetlanie grafiki, zjawiska fizyczne, odtwarzanie muzyki itp. Elementy gry, takie jak modele postaci, dźwięki, animacje, powstają od podstaw poza engine’em, a potem są do niego importowane. Silnik zarządza tymi elementami podczas użytkowania gry.

Od wyboru silnika zależą m.in. obsługiwana wersja bibliotek graficznych DirectX, możliwe do wykorzystania w programie specjalne efekty graficzne, np. dynamicznie zmieniające się oświetlenie. Silnik decyduje też o charakterze świata gry. Część silników pozwala tworzyć programy, w których gracz nie ujrzy ani razu ekranu ładowania etapów, inne silniki nadają się lepiej do tworzenia świata podzielonego na etapy. W tym drugim wypadku etapy ładuje się do pamięci komputera w momencie wkroczenia do nich sterowanej postaci, ale zawierają więcej szczegółowych elementów, np. bardzo dokładne modele przedmiotów.

Twórcy „Wiedźmina” wybrali gotowy już silnik Aurora, wykorzystany wcześniej w grze „Neverwinter Nights”. Aurora to leciwy engine. Powstał ponad 5 lat temu i dlatego wymagał modyfikacji. Developerzy musieli m.in. zmienić system walki, dostosować silnik graficzny (fragment engine’u decydujący o wyświetlaniu grafiki) do możliwości najnowszych technologii oraz stworzyć od zera edytor do tworzenia warstwy fabularnej gry. Mimo to zakup gotowego silnika pozwolił znacznie skrócić produkcję gry. Wiele elementów, które należałoby stworzyć od podstaw, dostarczono jako gotowe składniki.

Tworzenie dźwięków

Występujące w grze dźwięki pochodzą po części z gotowych bibliotek dźwiękowych tworzonych na potrzeby wytwórni filmowych. Przykładowa biblioteka zawiera kilka tysięcy odgłosów kroków na różnych powierzchniach. Pozostałe potrzebne dźwięki należało stworzyć we własnym zakresie. I tak np. dźwięki wydawane przez potwory to zmiksowane głosy różnych zwierząt. A odgłos, który wydaje miecz, rozcinając ciało potwora, uzyskano, rejestrując uderzenia metalowym prętem w arbuz.

„Wiedźmin” w liczbach