|
Co się zmieniło
|
|
Od ostatniego testu monitorów w PC Formacie 2/2009 minęło niewiele czasu, ale oferta rynkowa bardzo się zmieniła. Pojawiło się mnóstwo nowych modeli o proporcjach ekranu 16:9 i rozdzielczości 1920x1080 pikseli, w cenie już od około 500 zł. Oprócz monitorów 22” i 24” można kupić także 21”, 23” oraz 25”. W oczy rzuca się to, że wszystkie najnowsze modele mają bardzo podobną stylistykę – czarne, błyszczące ramki, a głośniczki są ukryte w tylnej części obudowy. Producenci praktycznie całkiem zrezygnowali z ekranów typu glare (błyszczących).
|
Podsumowanie testu
Wszystkie przetestowane przez nas monitory miały rozdzielczość 1920x1080 i przekątną ekranu 21–25 cali. Dominują oczywiście klasyczne rozmiary, czyli 22” i 24”, dlatego testowane modele podzieliliśmy na dwie kategorie. Te mniejsze są przeznaczone bardziej do biura i dla użytkowników mniej zamożnych, drugie to monitory kosztujące około 1000 zł, na których jednak można komfortowo pracować, grać czy wykorzystywać je w roli telewizora.
Jakość obrazu
Obraz wyświetlany przez większość monitorów jest bardzo podobny, ponieważ stosuje się w nich niemal identyczne matryce. Wśród przetestowanych modeli uwagę zwraca jednak Samsung F2380 wyposażony w matrycę typu cPVA. Uzyskał on najwyższą wśród testowanych modeli ocenę za jakość obrazu. Przede wszystkim wyróżnia się świetnym kontrastem (w rzeczywistości sięgającym nawet 1800:1, choć producent deklaruje 3000:1). Ma też praktycznie nieograniczone kąty widzenia – obraz z każdej strony wygląda tak samo. Podstawową wadą tego monitora jest stosunkowo długi czas reakcji matrycy. Warto więc mieć świadomość, że do oglądania filmów i do grania nie jest to najlepszy model.
Niestety, jest też kilka monitorów, w których braki technologiczne są eliminowane różnego rodzaju sztuczkami. W wielu testowanych modelach kontrast wynosi teoretycznie 10 000:1, a nawet 50 000:1, i rzeczywiście daje się go osiągnąć. Problem polega jednak na tym, że parametr ten dotyczy całkowicie białego ekranu, który ma jasność np. 200 nitów, oraz całkowicie czarnego, na którym jest wyłączane podświetlenie. Faktyczny stosunek jasności bieli i czerni (np. na planszy w postaci szachownicy) wynosi zwykle około 700:1.
Wyposażenie
Każdy z testowanych monitorów ma wejście obrazu D-Sub, większość także DVI oraz HDMI. Wyjątkową konstrukcją jest Hannspree HH21H, który nie ma DVI, za to ma dwa wejścia HDMI. Jest on także jedynym monitorem, do którego producent dołączył kabel HDMI – trudno stwierdzić, dlaczego inni producenci go nie dodają, skoro większość monitorów ma takie wejście.
Monitorami o wyjątkowym wyposażeniu są też dwa Samsungi z 2. miejsca w obu kategoriach – model F2380 (23”) oraz 2494HM (24”). Oba mają podstawę o regulowanej wysokości, z możliwością obrotu podstawy, a także funkcją pivot (obrót ekranu do pionu).
Dosyć popularne okazują się wbudowane głośniczki, bo ma je aż 11 z 16 przetestowanych monitorów. Jednak głośniczki te w ogóle nie są widoczne, bo umieszczono je z tyłu monitora albo pod spodem obudowy. Zresztą ogólnie daje się zaobserwować tendencję, że monitory mają bardzo wąską, czarną, błyszczącą ramkę ekranu, która na pierwszy rzut oka jest elegancka (niestety, bardzo widać na niej odciski palców).
Obecność głośniczków jest szczególnie uzasadniona w monitorach z wejściem HDMI, przez które jest przesyłany dźwięk – nie trzeba podłączać dodatkowego kabla audio. Oczywiście w przypadku wykorzystania wejścia D-Sub czy DVI dźwięk można podłączyć przez osobne gniazdo minijack.
Nowe rozwiązania
Nie można pominąć nowoczesnych i bardzo praktycznych rozwiązań, które są stosowane w coraz większej liczbie modeli. Na przykład oba modele firmy LG, które znalazły się na pierwszych miejscach tabel (zresztą modele z tej samej serii), mają zestaw funkcji Smart, w tym czujnik oświetlenia zewnętrznego oraz czujnik zbliżenia dłoni do monitora (gdy użytkownik chce wykorzystać menu ekranowe monitora, panel dotykowy zostaje podświetlony). W tych samych monitorach LG atrakcyjnym dodatkiem jest też program forteManager, który pozwala dokonywać wszelkich regulacji bez konieczności wchodzenia do menu monitora.
Niestety, jest też kilka monitorów, w których braki technologiczne są eliminowane różnego rodzaju sztuczkami. W wielu testowanych modelach kontrast wynosi teoretycznie 10 000:1, a nawet 50 000:1, i rzeczywiście daje się go osiągnąć. Problem polega jednak na tym, że parametr ten dotyczy całkowicie białego ekranu, który ma jasność np. 200 nitów, oraz całkowicie czarnego, na którym jest wyłączane podświetlenie. Faktyczny stosunek jasności bieli i czerni (np. na planszy w postaci szachownicy) wynosi zwykle około 700:1.
Dosyć popularne okazują się wbudowane głośniczki, bo ma je aż 11 z 16 przetestowanych monitorów. Jednak głośniczki te w ogóle nie są widoczne, bo umieszczono je z tyłu monitora albo pod spodem obudowy. Zresztą ogólnie daje się zaobserwować tendencję, że monitory mają bardzo wąską, czarną, błyszczącą ramkę ekranu, która na pierwszy rzut oka jest elegancka (niestety, bardzo widać na niej odciski palców).
