Czym jest makropolecenie? To nic innego, jak uporządkowany zestaw rozkazów zapisany w postaci jednego polecenia, które możesz w prosty sposób wywoływać np. za pomocą określonego skrótu klawiszowego bądź kliknięcia myszką jakiegoś konkretnego elementu interfejsu. Czujny czytelnik z pewnością zauważy podobieństwo tej znacznie uproszczonej definicji do skryptów. Podobieństwo rzeczywiście jest, jednak przyjęło się, że z makropoleceniami mamy do czynienia w przypadku korzystania z programów biurowych (m.in. pakiet MS Office, OpenOffice.org) czy graficznych (Adobe Photoshop, CorelDRAW). Skrypty dotyczą raczej programów administracyjnych, funkcji i poleceń samego systemu operacyjnego. Warto jednak pamiętać, że podział ten jest trochę sztuczny i na dobrą sprawę w obu wypadkach chodzi o to samo – o usprawnienie pracy.
Makra bez programowania
Popularne programy, o których wspomnimy w artykule, zawierają rozbudowane moduły programistyczne, umożliwiające niemal tworzenie kompletnych aplikacji, działających bądź to w połączeniu z dokumentem utworzonym w danym programie (np. arkuszem Excela), bądź też czasami samodzielnie. Bez obaw – nie będziemy tutaj wyjaśniać zawiłych arkanów sztuki programistycznej, lecz skupimy się na funkcjach, które umożliwiają rejestrację makropolecenia bez wprowadzania przez użytkownika choćby jednej linijki kodu.
Nagrywanie z ekranu
Wystarczy, że za pomocą klawiatury (skrótów klawiszowych) oraz myszki możesz wykonać jakąś czynność i wiesz, że aby uzyskać odpowiedni rezultat, musisz tę czynność powtórzyć wielokrotnie. Funkcje tworzenia makropoleceń w wielu programach umożliwiają „nagranie” takiego cyklu poleceń w postaci makropolecenia. Z pewnością takie rozwiązanie znacznie ułatwi pracę. Pokazujemy, w jaki sposób zarejestrować makropolecenie w różnych aplikacjach. Od razu jednak zaznaczamy, że pominęliśmy szczegółową prezentację tworzenia makr w programach, które co prawda umożliwiają ich tworzenie, ale po uprzednim zaprogramowaniu (kodowaniu) makr, a nie „nagrywaniu” operacji użytkownika.
