Sprawa fundamentalna

W czym wybierać

Wybór płyty wiąże się z podjęciem decyzji odnośnie wykorzystywanej rodziny procesorów. Intel, ze względu na dobrą wydajność układów Core 2 Duo, wydaje się najlepszym wyborem, jednak ta platforma jest znacznie droższa od analogicznej platformy AMD. Wynika to z różnic w cenach procesorów, ale też płyty główne do procesorów AMD – choć o bardzo zbliżonych funkcjach – są znacznie tańsze od tych przeznaczonych do układów Intela. Różnica w zakupie całego zestawu może być naprawdę spora. Często rezultat bywa taki, że za te same pieniądze, za które kupiłbyś Core 2 Duo i płytę do tego procesora, możesz mieć Athlona 64 X2 o podobnej wydajności, płytę i jeszcze pamięci. Przykładowe porównanie takich zestawów znajdziesz w ramce „Przykładowe zestawienie kosztów zakupu płyt głównych do procesorów AMD i Intela”.

Inną zaletą AMD jest duża uniwersalność platformy. Płyta z gniazdem AM2 w większości przypadków jest w stanie współpracować ze wszystkimi procesorami dostępnymi do tego gniazda. W przypadku Intela – mimo niezmiennej od lat podstawki LGA775 – do obsługi najnowszych procesorów potrzebne są najnowsze płyty główne. Jest bardzo prawdopodobne, że procesory, które pojawią się za kilka miesięcy, nie będą działały na płytach zakupionych dzisiaj.

Zupełną nowością są płyty Intela dostosowane do wchodzących do sprzedaży pamięci DDR3 . Jednak ze względu na wysokie ceny zarówno płyt głównych, jak i pamięci tego rodzaju, obecnie nie warto zaprzątać swojej uwagi tym rozwiązaniem – tym bardziej że pierwsze testy nie wykazują miażdżącej przewagi nowego typu pamięci nad obecnie dostępnymi.

Podstawowe konstrukcje

Płyty główne charakteryzują się różnym wyposażeniem, wydajnością czy możliwościami oferowanymi przez BIOS . Na pewno nie ma produktów idealnych, więc podczas zakupu zawsze kieruj się własnymi wymaganiami.

Istnieją bogato wyposażone i kosztowne konstrukcje znanych marek, doskonale nadające się do podkręcania procesorów i pamięci. Tymczasem większość użytkowników komputerów nie ma pojęcia o overclockingu, więc nie warto kupować drogiej płyty, oferującej fantastyczne możliwości z tego zakresu.

Prawda jest taka, że to najtańsze i najsłabiej wyposażone płyty cieszą się największym powodzeniem. Wiele z nich ma zintegrowany układ graficzny, każda ma układ dźwiękowy, sieciowy, kontroler Serial ATA udostępniający przynajmniej 2 porty, kontroler USB z kilkoma portami. To w zupełności wystarcza przeciętnemu użytkownikowi, a ci bardziej wymagający mogą bez problemu zainstalować dodatkową kartę graficzną, tuner telewizyjny czy dobrą kartę dźwiękową.

Większe wymagania

Jeśli jednak wydajność i jakość są dla ciebie bardzo ważne, poszukaj płyty pełnowymiarowej, udostępniającej większą liczbę portów, zaawansowane funkcje do overclockingu, a także wyposażonej w dwa złącza PCI Express x16. Na takiej płycie będziesz mógł zainstalować dwie karty graficzne pracujące w tandemie. Dostępne są dwa rozwiązania: tryb SLI obsługiwany przez chipsety i karty graficzne Nvidia, a także tryb CrossFire do chipsetów i kart graficznych AMD/ATI.

Na pewno powinieneś zwrócić uwagę na format płyty. W sprzedaży są oferowane „pełnowymiarowe” płyty standardu ATX (wymagają klasycznej obudowy), a także Micro ATX (można je instalować w zwykłej obudowie lub niewielkim komputerze typu Media Center). Płyty tego drugiego rodzaju mają zazwyczaj mniej wewnętrznych złączy PCI i PCI Express do instalacji kart rozszerzeń, mniej gniazd do podłączania dysków, a także mniejszą liczbę portów USB. Przy bardzo bogatej konfiguracji komputera mogą okazać się niewystarczające.

Nie zapominaj o tym, że złącza PCI powoli są zastępowane przez złącza PCI Express x1 lub x4 i jest ich coraz mniej na każdej płycie. Paradoksalnie, urządzeń do złączy PCI jest nadal dużo (to niemal wszystkie tunery telewizyjne, karty dźwiękowe, kontrolery portów, karty sieciowe itd.), a kart do PCI Express wciąż jest jak na lekarstwo.

Cechy dobrej płyty głównej