|
Jak grać na wielu monitorach
|
|
Niskie ceny monitorów LCD pozwalają podłączyć do komputera więcej niż jeden monitor. Umożliwia to także konstrukcja kart graficznych, które zwykle mają dwa wyjścia wideo, a karty z układami z serii Radeon HD 5000 są wyposażone aż w trzy niezależne wyjścia cyfrowe. Podłączenie trzech monitorów jest tak proste, jak nigdy do tej pory. Technologia AMD pozwalająca na podłączenie trzech monitorów do jednej grafiki nosi nazwę Eyefinity. Jest z nią zgodnych około 40 gier – wszystkie pracują w rozdzielczości 5760x1200, a niektóre także 7680x1600. Oczywiście do „obsłużenia” takiej rozdzielczości wymagana jest wydajna karta. Listę obsługiwanych gier, wskazówki dotyczące konfiguracji sterowników grafiki i inne materiały dotyczące Eyefinity znajdziesz pod adresem: http://sites.amd.com/us/underground/products/eyefinity/Pages/eyefinity.aspx. W przypadku kart graficznych Nvidii obsługa wielu (czyli dwóch) monitorów odbywa się inaczej – gra musi mieć specjalny tryb dwumonitorowy, przy czym główny ekran gry jest widoczny tylko na jednym monitorze, a na drugim jest ekran dodatkowy, np. mapa. Liczba gier obsługujących taki tryb jest ograniczona do kilku.
|
|
Podsumowanie testu
Niedrogie monitory nie wykorzystują wyszukanych rozwiązań konstrukcyjnych, ale wśród testowanych modeli dostrzegliśmy kilka interesujących szczegółów. Asusa i Philipsa wyposażono w podstawy umożliwiające regulację wysokości ekranu, co pozwala na pracę bez stawiania monitora na podwyższeniu.
Ciekawym rozwiązaniem w monitorach Samsung i LG jest dotykowy panel regulacyjny. Jest efektowny, ale przy słabym oświetleniu mało użyteczny. Nie da się w czasie gry czy oglądania filmu w ciemnym pomieszczeniu trafić palcem w przyciski. Monitor LG ma czujnik zbliżenia i podświetla panel dotykowy, gdy użytkownik zbliży rękę – to spore ułatwienie.
Oszczędzanie energii
W menu wymienionych wyżej monitorów znajduje się kilka oryginalnych funkcji do oszczędzania energii. W przypadku LG jest to m.in. automatyczna regulacja jasności w zależności od oświetlenia oraz informacja o czasie użytkowania monitora. Z kolei w Samsungu można ustawić zużycie energii na poziomie 100, 75 albo 50 proc. (co wiąże się ze zmniejszeniem jasności ekranu), oraz wyłączyć monitor po określonym czasie (niezależnie od wygaszacza ekranu w systemie).
Jakość obrazu
Wyświetlany obraz ma na wszystkich monitorach zbliżoną, przyzwoitą, jakość. Kontrowersje budzi kontrast, który w przypadku monitorów z podświetleniem LED może mieć nieskończenie dużą wartość. Na ciemnym obrazie podświetlenie ekranu jest całkowicie wyłączane, a na jasnym – maksymalnie rozjaśniane. Mała jasność czerni daje ogromną wartość kontrastu. W praktyce takie zmienne podświetlenie jest uciążliwe, ale na szczęście można je wyłączyć.
Realną wartość kontrastu da się zmierzyć na planszy w postaci szachownicy. Okazuje się, że niezależnie od deklarowanych przez producenta wartości kontrastu dynamicznego (1000:1 czy 1 000 000:1), realny kontrast jest na poziomie od 400:1 do 700:1. Najlepszy jest w monitorze Samsunga.
Błąd odwzorowania barw jest dla wszystkich modeli bardzo mały (na poziomie kilku punktów), ale na przejściach gradientowych widać pewne niedoskonałości nawet gołym okiem. Czas reakcji matrycy na planszach testowych waha się od 15 do 30 ms, aczkolwiek nie wpływa negatywnie na obraz w filmach czy grach.
