|
SŁOWNIK: trudne terminy
|
rozdzielczość natywna
rozdzielczość równa rozdzielczości zastosowanej w telewizorze matrycy LCD; obraz o mniejszej lub większej rozdzielczości musi być przeskalowany, co powoduje utratę ostrości
PAL
standard nadawania obrazu i dźwięku w sygnale telewizyjnym, używany w telewizji kolorowej; na ekranie w ciągu sekundy wyświetlanych jest 25 obrazów (klatek) składających się z 720x576 punktów
DVB-T
ang. Digital Video Broadcasting – Terrestrial, standard nadawania cyfrowego sygnału telewizyjnego przez nadajniki naziemne; do kodowania materiału wykorzystuje kodek MPEG--2 lub H.264; w Polsce niemal niedostępny
HDMI
ang. High Definition Multi-media Interface; złącze cyfrowe do przesyłania nieskompresowanego obrazu i dźwięku; jest następcą DVI i pozostaje z nim zgodny; transmituje sygnał zabezpieczony przed kopiowaniem
SCART
interfejs do łączenia sprzętu audio i wideo; ma 21 styków, na które jest wyprowadzony sygnał wideo w standardzie S-Video i RGB, stereofoniczny audio, a także kompozytowy; SCART jest zazwyczaj dwukierunkowy
S/PDIF
ang. Sony/Philips Digital Interface Format, cyfrowe złącze audio, które wykorzystuje złącza RCA (tzw. cinch), a coraz częściej także optyczne złącza TOSLink (Toshiba Link) transmitujące dźwięk przez światłowód
|
Możliwości i obsługa
W przypadku telewizorów duże znaczenie ma wygoda obsługi. Przede wszystkim pilot sterowania musi być wygodny, dobrze leżeć w dłoni i nie może być zbyt skomplikowany w użytkowaniu. Niestety, wiele telewizorów ma niepotrzebnie „przerośnięte” piloty – korzystanie z nich jest uciążliwe.
Pilot powinien udostępniać podstawowe opcje regulacji obrazu bez wchodzenia do menu. Możliwość przełączania wejść wideo, formatów obrazu (4:3, 16:9, auto) i obsługa teletekstu to niezbędne minimum. Ważne jest także menu ekranowe telewizora –
jeśli będzie niejasne, to ustawienie parametrów obrazu i dźwięku zajmie wiele czasu.
Telewizor powinien stwarzać możliwość ustawienia jak największej liczby parametrów obrazu i dźwięku. Ważny jest wybór trybu wyświetlania obrazu dopasowanego do aktualnie oglądanej stacji. Osobne tryby dla filmów i sportu to dodatkowe atuty. Obraz powinien mieć opcje regulacji nasycenia kolorów, ostrości i zmiany jasności. Warto zwrócić również uwagę na obecność filtra redukującego szumy, który poprawi jakość obrazu przy słabszym sygnale.
Wyposażenie
Współczesny telewizor musi mieć przynajmniej dwa gniazda HDMI , które dziś lub w przyszłości pozwolą podłączyć odtwarzacz blu-ray, dekoder HD, komputer lub konsolę do gier. W droższych modelach można spotkać nawet trzy lub cztery gniazda tego typu. Unikajmy modeli z jednym gniazdem HDMI, ponieważ przełączanie się między kilkoma źródłami sygnału, które wymaga fizycznego podłączania kabli, jest na dłuższą metę uciążliwe.
Złącza SCART odchodzą już powoli do lamusa, ale większość telewizorów LCD ma jedno lub dwa gniazda tego typu. Zazwyczaj jest też przynajmniej jedno złącze komponentowe, kompozytowe i S-Video. Dobrze, jeśli telewizor ma wejście D-Sub do podłączenia starszego komputera (bez portu HDMI), a także wejście dźwięku minijack (takie samo, jakie jest w pecetach).
Dodatkowym atutem telewizora może być cyfrowy tuner telewizyjny DVB-T, który umożliwia odbiór telewizji naziemnej o cyfrowej jakości. Z powodu słabego zasięgu tego rodzaju sygnału w Polsce nie jest to jednak bezwzględny wymóg.
|
A może plazma?
|
|
Konkurencja dla telewizorów LCD to modele plazmowe. Są przeznaczone dla osób, którym zależy na najwyższej jakości obrazu, bo plazma zapewnia lepszą jakość kolorów, lepszy kontrast (głęboką czerń), szerokie kąty widzenia i niemal zerowy czas reakcji piksela (liczony w mikrosekundach). Ponadto obraz o standardowej jakości (PAL) wygląda na nich znacznie lepiej niż na modelach LCD. Mają jednak kilka wad. Jest to m.in. mniejsza rozdzielczość – 1920x1080 da się osiągnąć dopiero przy przekątnych od 42 cali. Inną znaczącą wadą jest pobór mocy o 10–20 procent wyższy niż w przypadku LCD. Mogą też męczyć wzrok przy oglądaniu obrazu z bliska, ale w modelach z odświeżaniem 100 Hz tego nie widać. Współczesne telewizory są też praktycznie pozbawione efektu wypalania plazmy.
|
Podsumowanie testu
W celu sprawdzenia możliwości współczesnych telewizorów HD przetestowaliśmy pięć modeli LCD. Trzy miały ekran o przekątnej 42 cali, dwa były wyposażone w ekrany 32-calowe. Oczywiście na rynku są również telewizory plazmowe o takiej rozdzielczości, choć są droższe niż LCD.
Kontrast
Testy po raz kolejny dowiodły, że nie warto ufać parametrom kontrastu podawanym przez producentów. Najbardziej kontrastowym obrazem wyróżnił się model firmy Panasonic (zmierzony stosunek jasności planszy białej do czarnej wynosi aż 1818:1), a producent podaje informację o dynamicznym kontraście 10 000:1. Jeszcze większe rozbieżności widać w przypadku zwycięzcy testu – maksymalny uzyskany kontrast wyniósł 831:1, a przy pomiarze na obrazie w postaci szachownicy jedynie 538:1. Producent chwali się natomiast wartością 50 000:1.
Współczesny telewizor musi mieć przynajmniej dwa gniazda HDMI , które dziś lub w przyszłości pozwolą podłączyć odtwarzacz blu-ray, dekoder HD, komputer lub konsolę do gier. W droższych modelach można spotkać nawet trzy lub cztery gniazda tego typu. Unikajmy modeli z jednym gniazdem HDMI, ponieważ przełączanie się między kilkoma źródłami sygnału, które wymaga fizycznego podłączania kabli, jest na dłuższą metę uciążliwe.
