Podsumowanie testu
Założeniem testu było sprawdzenie możliwości tanich obudów, w cenach 200–400 zł.
Konstrukcja obudów
Wśród testowanych modeli trzy wyróżniają się wyjątkowo dobrą jakością wykonania: to modele firm Akasa, Cooler Master oraz Thermaltake. Producenci nie tylko wybrali odpowiedni materiał czy lakier, ale także dobrze wykończyli krawędzie i otwory oraz spasowali wszystkie elementy. Niewielkie zastrzeżenia mamy jedynie do obudowy Thermaltake – ma ona wewnątrz kilka krawędzi, na które trzeba trochę uważać, bo są zbyt ostre.
Pozostałe obudowy prezentują przeciętny poziom. Obudowy Chieftec mają sporo ostrych krawędzi, a w modelu FI-01W jeden z otworów jest wręcz niebezpieczny. Oczywiście dotyczy to testowanego egzemplarza, ale niewykluczone, że w innych takie defekty też występują. Obudowy Modecom też mają pojedyncze ostre krawędzie, ale tylko w środku, gdzie rzadko się sięga dłonią. Większym problemem jest za to powierzchnia obu obudów firmy Modecom – tak nietrwała, że już po kilku minutach używania na lakierze widoczne są głębokie rysy.
Montaż podzespołów
Testowane obudowy m-ITX mają różną „pojemność”, ale na potrzeby testu założyliśmy, że optymalnym rozwiązaniem jest instalacja w nich jednego dysku 2,5”, a także ewentualnie napędu optycznego typu slim. Dodatkowo przyznawaliśmy punkty za wszystkie inne wnęki czy miejsce na karty rozszerzeń, ale wpływały one na ocenę w minimalnym stopniu.
Najlepszą ocenę pod względem montażu podzespołów otrzymała obudowa Chieftec FI-01W. Przy małych wymiarach mieści się w niej zasilacz o mocy 200 W, dwa dyski (2,5” oraz 3,5”), „laptopowy” napęd optyczny, a nawet niskoprofilowa karta rozszerzeń. Większość z tych podzespołów może być instalowana bez użycia śrubokrętu. Co więcej, radiator procesora może mieć wyjątkowo dużą wysokość, bo aż 75 mm (licząc od powierzchni płyty głównej). Aż dziwne, że to wszystko mieści się w tak małej konstrukcji.
Jeśli potrzebujesz jeszcze większej pojemności, zwróć uwagę na największą obudowę w teście, czyli Cooler Master Elite 120 Advanced. Może pomieścić standardowy zasilacz (niestety, wystaje on z tyłu obudowy), standardowy napęd optyczny, 3 dyski 3,5”, a także pełnowymiarową kartę rozszerzeń z dwuslotowym chłodzeniem. Niestety, obudowa nie ma zasilacza w zestawie i nie można w niej montować „małych” komponentów.
Użytkowanie komputera
Sprawdziliśmy również, jak testowane obudowy będą się spisywały po złożeniu komputera – ile miejsca będą zajmować, jaki będzie dostęp do portów itd. Pod tym względem najbardziej spodobała nam się obudowa Akasa Crypto Vesa. Ma najmniejszą kubaturę, może być zamocowana na otworach VESA z tyłu monitora albo postawiona pionowo na dołączonej do zestawu podstawce.
Postanowiliśmy również zmierzyć moc zasilaczy sprzedawanych wraz z obudowami – powinny być przede wszystkim energooszczędne. Różnice między nimi okazały się bardzo niewielkie. W spoczynku, gdy komputer jest wyłączony, moc zasilaczy wynosi 1–4 W. Gdy go włączymy, mają moc 28–39 W. Najbardziej energooszczędne okazały się zewnętrzne zasilacze Modecom. Najwięcej prądu zużywały wewnętrzne zasilacze Chieftec.
Testowane obudowy m-ITX mają różną „pojemność”, ale na potrzeby testu założyliśmy, że optymalnym rozwiązaniem jest instalacja w nich jednego dysku 2,5”, a także ewentualnie napędu optycznego typu slim. Dodatkowo przyznawaliśmy punkty za wszystkie inne wnęki czy miejsce na karty rozszerzeń, ale wpływały one na ocenę w minimalnym stopniu.
