Co można wykorzystać w biometrii
Linie papilarne
Czytnik działa na zasadzie aparatu fotograficznego. Wzorcowe zdjęcie odcisku palca jest zapisywane przy rejestracji, a przy logowaniu urządzenie wykonuje nowe i porównuje je ze sobą. Nie nakłada na siebie całych fotografii – są sprawdzane tzw. minucje, czyli wybrane przez program rozgałęzienia czy zakończenia. Skanery linii papilarnych są niezbyt dokładne: z wzorcem musi się zgadzać zaledwie około 40 proc. minucji, bo w przeciwnym wypadku logowanie byłoby zbyt często odrzucane. Niestety czytniki te są łatwe do oszukania poprzez wykonanie wydruku odcisku palca.
Tęczówka oka
Czytnik działa podobnie do aparatu fotograficznego, choć są drobne różnice. Podczas wyonywania skanu tęczówki oko jest naświetlane diodą podczerwoną, by komputer mógł wyodrębnić charakterystyczne cechy – w przeciwieństwie do zwykłego aparatu matryca czytnika jest więc czuła na podczerwień. Po wykonaniu zdjęcia program izoluje z niego samą tęczówkę i koduje ją do porównania z wzorcem. Odczyty mogą być błędne, jeśli użytkownik zachoruje i jego tęczówka rozszerzy się. Można też oszukać system autoryzacji zdjęciem oka w wysokiej rozdzielczości.
Kod genetyczny
Rozpoznawanie osoby według kodu genetycznego jest raczej niewygodne, jeśli chodzi o systemy autoryzacji dostępu. Niemniej wprowadzenie do powszechnej bazy danych biometrycznych również informacji o genomie to tylko kwestia czasu. Porównanie fragmentów sekwencji zasad w DNA jest obecnie najpewniejszym sposobem na stuprocentowe potwierdzenie tożsamości. Niestety wymaga to pobrania próbki (fragmentu ciała) do sprawdzenia – im doskonalsza technologia, tym mniejszej.
Głos
Do sprawdzania głosu potrzebny jest jedynie mikrofon i odpowiedni program. Przez porównanie wypowiedzianego przez użytkownika zdania z tym zakodowanym w bazie dokonuje się autoryzacji. Porównywać można praktycznie każdą cechę wypowiadanego dźwięku, ale najpopularniejszy jest ton głosu. Niestety te czytniki często zawodzą, ponieważ głos ulega tymczasowym zmianom – na przykład podczas choroby górnych dróg oddechowych.
Układ żył
Najczęściej kontroluje się żyły dłoni lub nadgarstka. Skaner wykorzystuje światło podczerwone, by uwidocznić i sfotografować układ naczyń krwionośnych, który jest unikatową cechą każdego człowieka. Taką metodę identyfikacji będzie się prawdopodobnie najczęściej wykorzystywać w służbie zdrowia – odczyt jest bezdotykowy (a więc higieniczny) i niewiele stanów chorobowych może wpłynąć na możliwość powstania błędów.
Geometria ciała
Przy pomocy kamery i programu można wyodrębnić charakterystyczny układ punktów w małżowinie ucha, na twarzy czy dłoni. Program zapisuje je jako układ współrzędnych. Dla poprawy dokładności odczytu i większego skomplikowania kodu buduje się systemy złożone z wielu kamer, które tworzą obrazy 3D. Na tej zasadzie można mierzyć i wykorzystywać wiele cech biometrycznych, nawet kształt uśmiechu czy fakturę fragmentu skóry. Taki system można oszukać, np. za pomocą dobrego odlewu kończyny użytkownika.
Odręczny podpis
Charakter podpisu to jedna z najdłużej wykorzystywanych cech biometrycznych, którą wykorzystywano jeszcze przed narodzinami komputerów. Program porównuje zdjęcie podpisu wzorcowego z podawanym przy logowaniu. Bardziej skomplikowane algorytmy są w stanie rozpoznać nie tylko sam podpis, ale również charakter ruchów dłoni i nacisku na powierzchnię. Dzięki temu w „oczach” komputera nawet doskonale podrobiony podpis będzie się różnił od oryginału.
Sposób chodzenia
To wbrew pozorom jedna z najbardziej skomplikowanych cech biometrycznych. Pomiarowi podlega długość kroku, tempo poruszania się oraz częstotliwość stawiania kroków: wszystkie te cechy wynikają z siebie wzajemnie i tworzą unikatową całość. A kiedy dorzuci się do tego tory ruchu kończyn, kąty zginania się stawów i przemieszczenia środka ciężkości, powstaje naprawdę solidna cecha biometryczna. Niestety systemy rozpoznające osoby po sposobie chodzenia to drogi sprzęt – wymagają kamer z programami „motion capture” lub ultradźwiękowych urządzeń do analizy ruchu.
Fala mózgowa P300
Fala mózgowa P300 uaktywnia się, kiedy człowiek zobaczy lub usłyszy coś znajomego. Badano jej znaczenie w kryminalistyce. Poddane testom osoby wykazywały podwyższoną aktywność P300, kiedy pytano je o wydarzenia, w których uczestniczyli. Fale te są unikatowe dla każdego człowieka i można je będzie wykorzystać w biometrii w połączeniu z indywidualnie dobranymi bodźcami.
