Uniwersalny kompresor

1. Pole z nazwą archiwum. Domyślnie wprowadzana jest nazwa katalogu, w którym znajdują się pakowane dane. Przycisk z prawej strony pola służy do uruchamiania Eksploratora.
2. Pola wyboru formatu oraz stopnia redukcji rozmiarów plików. Im większe upakowanie, tym dłuższy czas kompresji.
3. Cztery kolejne pola pozwalające zdefiniować metodę kompresji oraz jej parametry – rozmiar słownika, słowa czy maksymalny rozmiar ciągłego bloku danych.
4. Liczba wątków procesora, jaką użytkownik może przypisać do archiwizacji. Poniżej 7-Zip wyświetla zasoby potrzebne do obsługi wybranej liczby wątków.
5. Lista wyboru rozmiaru woluminu. Służy do automatycznego podziału archiwum na części. Zawiera z góry zdefiniowane wartości domyślne, ale w polu listy można umieścić również własne wartości.
6. Pole dodatkowych parametrów.
7. Część okna poniżej pola parametrów to miejsce, w którym pojawiają się opcje związane z niektórymi archiwami, np. parametry NTFS w przypadku formatu WIM (Windows Imaging Format).
8. Lista parametrów określających sposób dodawania plików do archiwum i jego aktualizowania.
9. Opcje zapisu ścieżek pakowanych danych.
10. Sekcja opcji procesu – umożliwia między innymi tworzenie pliku samorozpakowującego.
11. Sekcja szyfrowania, w której definiuje się hasła i wybiera algorytm kompresujący.