Wysoka rozdzielczość

Podsumowanie testu

Przetestowaliśmy siedem monitorów o różnej przekątnej i rozdzielczości Full HD, a także – dla osób o mniejszych potrzebach – trzy monitory o rozdzielczości 1366x768 pikseli.

Jakość obrazu

Większość testowanych monitorów to konstrukcje bazujące na matrycach TN. Tylko dwa (LG Flatron IPS226V, AOC i2353Fh) mają droższą matrycę IPS. Panel wyższej klasy nie zagwarantował im zwycięstwa w zestawieniu, choć monitor LG uzyskał najwyższą ocenę jakości obrazu. Złożyła się na to dobra jasność, wysoki kontrast statyczny i najmniejsze błędy odwzorowania barw. To wszystko LG oferuje w domyślnym trybie pracy, bez kalibracji. Ekran zaskakuje też krótkim, subiektywnie zmierzonym czasem reakcji matrycy, choć odstaje trochę od najlepszych modeli pod względem temperatury barwowej.

Tańszy Philips 221P3LPYES z matrycą TN wyświetlał tylko nieznacznie słabszy obraz. Większy był błąd odwzorowania barw i niedoskonałości w wyświetlaniu przejść gradientowych. Co dziwne, zmierzony czas reakcji matrycy był dłuższy niż w modelu LG, za to kontrast był tak samo dobry (teoretycznie w matrycy TN powinien być znacznie gorszy).

Drugi monitor z matrycą IPS (AOC i2353Fh) cechuje się lepszą jasnością maksymalną, ale za to znacznie słabszym kontrastem statycznym.

Generalnie monitory z miejsc 3–7 zapewniają bardzo zbliżony poziom wyświetlania obrazu. Na ocenę wpływały po prostu duże niedoskonałości w jednej konkretnej dziedzinie, jak np. w przypadku monitora Benq RL2240H były to fatalne współczynniki kontrastu statycznego. Zbyt mocno od pozostałych konstrukcji nie odstaje także monitor Asus VH242H, który jako jedyny ma podświetlenie CCFL (świetlówki) – uzyskana jasność maksymalna wcale nie była lepsza od monitorów LED.

Wyposażenie i możliwości

Wyposażenie i możliwości również miały bardzo duży wpływ na ostateczną ocenę produktu. Liderowi testu, monitorowi Philips 221P3LPYES, znacznie pomógł bogaty zestaw złączy, duże możliwości regulacji pozycji ekranu czy taki detal, jak wbudowane głośniczki. Monitor ten jako jedyny pozwala na regulowanie wysokości ekranu, obrotu w bok, a także przestawienie ekranu do pozycji pionowej.

Ale to nie koniec możliwości tego monitora. Ma on wbudowany czujnik oświetlenia, dzięki któremu może automatycznie dostosowywać jasność obrazu do oświetlenia w pomieszczeniu. Jest także czujnik obecności użytkownika przed monitorem, dzięki czemu obraz może być wygaszany natychmiast, gdy wstaniemy od biurka. Ocenę podniosło także rozbudowane menu ekranowe oraz oprogramowanie do regulacji parametrów obrazu.

Dwa czujniki oraz bogate menu ekranowe ma też monitor Samsung SyncMaster SA550. Jest to cały pakiet predefiniowanych trybów wyświetlania obrazu, a także bogaty zestaw trybów automatycznych, dobierających parametry w zależności od aktualnych warunków oświetleniowych. Mimo to monitor nie przebił się na wyższą pozycję w teście ze względu na detale: jedno wejście cyfrowe, brak głośniczków, przeciętną liczbę funkcji manualnego sterowania jakością wyświetlanego obrazu.

Warto wspomnieć, że producenci coraz częściej stosują dotykowe sensory zamiast przycisków do sterowania. Ma to niestety więcej wad niż zalet. W warunkach ze słabszym oświetleniem sterowanie parametrami obrazu nie jest możliwe, bo panelu dotykowego nie czuje się pod palcami ani nie widzi (chyba że jest podświetlany). W niektórych modelach sterowanie działa nieprecyzyjnie, reagując na dotyk nie za każdym razem – tak właśnie było w przypadku testowanego Samsunga. Oczywiście nie wykluczamy, że wada ta dotyczyła tylko i wyłącznie testowanego egzemplarza.

Konstrukcje ekologiczne

Większość nowych monitorów to konstrukcje z podświetleniem LED. Tylko Asus VH242H ma podświetlanie starszego typu. Naturalnie, jest to jednocześnie konstrukcja o największym zapotrzebowaniu na prąd, choć z drugiej strony to największy monitor w teście. Jednak różnice pod względem zapotrzebowania na energię między LED a CCFL nie są bardzo duże. Dobrym przykładem jest model AOC i2353Fh, który pod względem maksymalnego poboru prądu różni się zaledwie o 8 watów, natomiast w normalnym trybie pracy (przy zmniejszeniu jasności do 120 nitów) różnice wynoszą już tylko 5 watów.

Najlepiej pod względem energooszczędności wypadły małe monitory o rozdzielczości 1366x768 pikseli. W trakcie normalnego użytkowania ich moc wynosiła zaledwie 8–9 watów. To ułamek mocy całego komputera.

Rodzaje złączy w monitorach

Cechy dobrego monitora LCD