Podsumowanie testu
Przetestowaliśmy 16 programów
– niezależnie wersje 32-bitowe i wersji 64-bitowe, aby wykazać, czy – i jeżeli tak, to jakie – występują różnice w stabilności i wydajności różnych odmian programów.
Instalacja i obsługa
Wszystkie testowane programy bardzo łatwo się instaluje. W przypadku niektórych aplikacji warto mieć na uwadze fakt, że ich instalatory próbują „wcisnąć” do systemu użytkownika dodatkowe oprogramowanie. Takich „sztuczek” próbują instalatory programów: PeaZip, HaoZip, IZArc czy ExtractNow.
Korzystanie z funkcji archiwizacyjnych, kompresji i dekompresji jest w większości przypadków ułatwione dzięki integracji zadań danego programu z menu kontekstowym systemowego Eksploratora Windows. Oznacza to, że chcąc np. spakować dany folder do pliku archiwum, wystarczy kliknąć folder prawym klawiszem myszki i wybrać odpowiednią opcję z menu kontekstowego.
Uwaga posiadacze 64-bitowych systemów Windows! Jeżeli chcecie mieć zintegrowane funkcje pakowania i rozpakowywania danych w menu kontekstowym, korzystajcie z 64-bitowej wersji danego programu pakującego. Wersje 32-bitowe, choć (co sprawdziliśmy) działają w 64-bitowych Windows w pełni sprawnie, nie zintegrują swoich funkcji z 64-bitowym Eksploratorem Windows. To między innymi był powód wyróżnienia obu odmian zwycięskiego programu 7-Zip. Nawet jeżeli wersja 32-bitowa okazała się minimalnie szybsza, to i tak zalecamy korzystanie z 64-bitowej wersji w 64-bitowym systemie.
Możliwości
Standardem jest, że liczba formatów, w których dany program potrafi kompresować dane jest znacznie mniejsza od liczby obsługiwanych formatów dekompresji. Największą pulę formatów kompresji oferowały programy IZArc 4.1.6 oraz TUGZip 3.5. Z drugiej strony mniejsza liczba formatów nie dewaluuje danego programu, czego przykładem może być popularny WinRAR. Jest to jedyne dostępne narzędzie, które potrafi tworzyć pliki w formacie RAR.
Prawie wszystkie testowane programy pozwalają na regulowanie stopnia kompresji danych, choć w praktyce różnice w wielkości upakowanego zbioru zależą od typu danych, które są kompresowane. Na przykład pliki tekstowe pakują się bardzo dobrze, ale już zdjęcia i inne multimedia są plikami trudno poddającymi się kompresji. W praktyce najlepiej i najłatwiej korzystać z domyślnych ustawień programów.
Stabilność i obciążenie systemu
Niemal wszystkie testowane programy mają bardzo niskie potrzeby sprzętowe. Nawet kilkunastoletni komputer byłby wystarczającą platformą sprzętową do działania tych aplikacji. Szczególnie korzystnie na tym polu wyróżniają się dwie odmiany zwycięskiego 7-Zipa oraz popularny, choć stanowczo zbyt drogi WinRAR. Na drugim końcu skali znajduje się wyposażony w bajerancki interfejs Hamster Free Zip Archiver oraz Zipeg. O ile w przypadku Hamstera większe zużycie można tłumaczyć właśnie bogatą estetyką interfejsu, o tyle duże obciążenie pamięci przez program Zipeg nie znajduje usprawiedliwienia.
Testy wydajności
Wydajność programu często zależy nie tylko od wykorzystywanego algorytmu, ale również od domyślnie ustawionego stopnia kompresji. Im większy stopień kompresji, tym pakowanie danych przebiega wolniej. Szczególnie wyraźnie widać to w przypadku programu IZArc, który standardowo ma ustawiony wysoki stopień kompresji i w rezultacie pakował testowy zbiór ponad 8-krotnie wolniej od najszybszego w teście PowerArchivera 2011.
Zaskakujący okazał się wynik testu mierzącego rozmiar skompresowanego maksymalnie pliku. Najbardziej efektywny był WinZip 15 PRo zapisujący pliki w formacie ZIPX, a nie – jak się powszechnie sądzi – programy zapisujące formaty 7Z lub RAR.
Standardem jest, że liczba formatów, w których dany program potrafi kompresować dane jest znacznie mniejsza od liczby obsługiwanych formatów dekompresji. Największą pulę formatów kompresji oferowały programy IZArc 4.1.6 oraz TUGZip 3.5. Z drugiej strony mniejsza liczba formatów nie dewaluuje danego programu, czego przykładem może być popularny WinRAR. Jest to jedyne dostępne narzędzie, które potrafi tworzyć pliki w formacie RAR.
