Film na karcie

Obsługa i wyposażenie

Jak pokazuje doświadczenie z kamerami wideo, sposób ich obsługi może być dla użytkownika prawdziwym utrapieniem. Dlatego przed zakupem kamery trzeba ją koniecznie wziąć do ręki i sprawdzić, czy wszystkie elementy są w odpowiednim miejscu. Zdarzają się modele o niewielkich wymiarach, które dobrze leżą tylko w bardzo małych dłoniach. Bardzo ważne jest, by po wzięciu kamery do ręki przyciski sterujące były w zasięgu kciuka i palca wskazującego, a dodatkowy zestaw przycisków pod ekranem albo obok niego. Niestety, czasem znajduje się na bocznej ściance kamery, która w czasie użytkowania urządzenia jest niewidoczna.

Co do pozostałych elementów wyposażenia, nie są one tak ważne, bo stanowią standard (np. złącze USB, mikrofon stereofoniczny czy głośniczek) albo korzysta się z nich stosunkowo rzadko (wyjście telewizyjne, pilot zdalnego sterowania). Na pewno nie należy wiązać dużych nadziei z lampą wideo lub reflektorem podczerwieni pozwalającym nagrywać w całkowitej ciemności. W kamerach tej klasy są to dodatki bezużyteczne, bo zasięg lamp oraz jakość nagrań przy takim oświetleniu pozostawia wiele do życzenia.

Podsumowanie testu

Przetestowaliśmy siedem urządzeń bardzo zróżnicowanych pod względem budowy, funkcji i jakości rejestrowanego obrazu.

Budowa kamer

Tylko trzy testowane modele (Canon, JVC, Praktica) przypominają klasyczne kamery MiniDV. Panasonic jest już dużo mniejszy, przez co obsługa staje się trudniejsza. Samsung wykazał się trochę nietypowym wzornictwem, zachowując przy tym funkcje podobne do innych kamer. Oryginalną konstrukcję mają kamery Toshiby zbudowane w układzie pionowym, gdzie oś obiektywu jest prostopadła do uchwytu. Niestety, trzymając w ręku kamerę, często palcem wskazującym zasłania się obiektyw.

Żadne z urządzeń nie ma wizjera, dlatego bardzo ważna jest jakość i wielkość ekranu LCD. Największy, 3-calowy, ekran ma kamera Praktica, ale inne urządzenia znacznie od niej nie odstają. Niestety, ekrany tylko trzech modeli (Canona, Samsunga, Panasonica) są pokryte powłoką dobrze eliminującą refleksy świetlne, a wśród nich tylko dwa pierwsze zapewniają dobry kąt widzenia, bez utraty kontrastu czy jasności podczas patrzenia z boku.

Możliwości nagrywania

W testowanych kamerach stosowane są wyłącznie karty SecureDigital. W sprzedaży jest też kamera Sony HDR-TG3 na karty MemoryStick (i ich odmiany), ale choćby ze względu na cenę (średnio 2500 złotych) nie mogła konkurować z produktami uwzględnionymi w teście.

Oprócz gniazd na karty SD kilka przetestowanych kamer wideo ma wbudowaną dodatkową pamięć flash umożliwiającą rejestrację nagrań bez karty pamięci. Jednak pojemności są w tym przypadku tak małe, że w ogóle nie wystarczają do normalnego użytkowania. Jednak Toshiba Camileo Pro HD oraz JVC Everio GZ-MS100E mają w zestawie karty pamięci o pojemności odpowiednio 2 i 4 GB, na których można już nagrać kilkadziesiąt minut filmu.

Formaty nagrań

Zupełnie różne okazały się formaty nagrań. Dwa modele (Praktica i To- shiba Camileo Pro HD) nagrywają materiał w rozdzielczości HD (tryb 720p ). W tym przypadku materiał jest kompresowany z użyciem kodeka H.264 i zajmuje nawet mniej niż film o rozdzielczości PAL. Jednak trzeba pamiętać, że również jego odtworzenie wymaga większej mocy obliczeniowej, więc nie da się tego zrobić na kilkuletnich komputerach, a nawet większości odtwarzaczy DivX. Można za to odtwarzać film na telewizorze bezpośrednio z kamery.

Wszystkie testowane kamery umożliwiają zapis w formacie 4:3 lub panoramicznym, przy czym uzyskanie panoramy polega na obcięciu (wykadrowaniu) górnej i dolnej części obrazu. Oczywiście nie dotyczy to testowanych kamer HD, dla których „panorama” jest formatem naturalnym