Sieć dla gracza
Wspominaliśmy już o przewadze miedzianej skrętki nad Wi-Fi. Czy jednak jako gracze naprawdę nie mamy szans, jeśli możemy walczyć jedynie przez Wi-Fi? Kluczem do niskich pingów w obecnie wykorzystywanych standardach Wi-Fi jest brak tłoku w eterze. Odpowiednie routery rozwiązują to w taki sposób, że pozwalają na stworzenie osobnej sieci Wi-Fi przeznaczonej tylko do grania. Jeśli takową zrobisz we własnym zakresie, np. delegując smart TV i telefony do pasma 2,4 GHz, a na granie przeznaczając 5 GHz, efekt będzie podobny jak w sprzęcie gamingowym za grube setki złotych. Najważniejsze, by z danego kanału korzystało tylko jedno urządzenie – każde kolejne, nawet jeśli będzie wykorzystywane do mało obciążającego strumieniowania muzyki, zauważalnie zwiększy opóźnienia. Sytuację tę poprawić ma dopiero najnowszy standard, Wi-Fi 6 (ax). Póki co jednak takie urządzenia to rzadkość, do tego są zauważalnie droższe i… nie mają z czym współpracować, bo w notebookach takich modułów jeszcze się nie montuje.
Sieć do streamingu
Jeśli zależy ci na strumieniowaniu gier, to mamy niestety złą wiadomość – wymagania co do sieci są w takim wypadku jeszcze większe niż w przypadku zwykłego grania w trybie wieloosobowym. Prócz niskich pingów liczy się bowiem także przepustowość. Z tego powodu w zasadzie jedynym rozwiązaniem jest przewód Ethernet. Nvidia podaje wprawdzie listę certyfikowanych routerów, które powinny dobrze działać z usługą GeForce Now przy wykorzystaniu fal radiowych, ale nie dość, że są drogie, to i tak efekt końcowy będzie gorszy niż w przypadku Ethernetu.
Lepiej jest w przypadku streamingu wideo. Tutaj liczy się praktycznie tylko przepustowość, opóźnienia nie mają zaś niemal żadnego znaczenia. Dzięki temu dobre Wi-Fi w standardzie n lub ac da sobie radę nawet z obrazem w rozdzielczości 4K. Jeszcze lepiej jest w przypadku muzyki, która – z punktu widzenia nowoczesnych technologii – ma tak niewielkie wymagania, że jeśli tylko w danym miejscu nie ma problemu z ciągłym rozłączaniem się sieci, o resztę nie trzeba się martwić.
Zarządzanie przepustowością
Na jakość połączenia – i to zarówno, jeśli chodzi o pingi, jak i szybkość przesyłania danych – wpływ mają również całkowite transfery na naszym łączu internetowym. Częściowym rozwiązaniem problemu wpływu Netfliksa na lagi w grach jest wykorzystanie QoS, czyli systemu zarządzania przepustowością.
Po skonfigurowaniu go na routerze oprogramowanie samo zadba o to, by dane przesyłane do i z komputera lub konsoli, na której się gra, nie czekały w kolejce razem z pakietami składającymi się na kolejny odcinek serialu czy stronę WWW. Ustawienie wysokiego priorytetu dla maszyny gamingowej często rozwiązuje problemy – ale tylko pod warunkiem, że łącze nie jest wykorzystywane w 100 procentach. Dlatego w bardziej zaawansowanych routerach (lub tych z zainstalowanym systemem DD-WRT) da się ustawić na sztywno, by np. telewizor czy domowy serwer z torrentami nie mogły wykorzystać więcej niż np. 50 proc. całkowitej przepustowości łącza.
Nie zawsze jest to wprawdzie niezbędne, bo przy szybkim łączu margines pozostaje na tyle duży, że nawet bez włączonego QoS można liczyć na niskie pingi. Z drugiej strony protokoły P2P (a te wykorzystywane są chętnie nawet przez twórców gier do szybkiego rozsyłania aktualizacji) są w stanie zapchać każde łącze. Dlatego niezależnie od tego, czy jesteś zapalonym graczem, czy też fanem seriali, jeśli z danej sieci lokalnej korzysta większa liczba użytkowników, dobrze ustawiony QoS wszystkim pomoże.
Kanały
Pasma wykorzystywane przez Wi-Fi (2,4 oraz 5 GHz) podzielone są na kanały. W Polsce do wyboru jest 13 kanałów w paśmie 2,4 GHz oraz 25 w 5 GHz. To o tyle ważne, że by urządzenia wzajemnie się nie zakłócały, muszą pracować na różnych kanałach. Przez to całkowicie wolne od wzajemnych interferencji są tylko trzy, czyli na przykład 2, 6 i 10 lub 3, 7 i 11. Jeśli „odległość” między kanałami jest mniejsza niż 4, urządzenia będą się już wzajemnie zakłócały. Będzie to wyglądało tym gorzej, im kanały będą bliżej siebie oraz im bardziej zbliżona jest siła sygnału. Dlatego wybierając kanały, warto skorzystać albo z automatu, albo z wbudowanego w oprogramowanie routera skanera wolnych kanałów. Jeśli takiej możliwości nie ma, trzeba wykorzystać zewnętrzne oprogramowanie na smartfonie lub notebooku.
