Sandy Bridge. Czym to się je?
- Bogatszą ofertę ma Intel, ponieważ jest wiele układów powyżej 1000 zł o wysokiej wydajności.
- Lepsze możliwości rozbudowy oferuje AMD, gdyż nowe procesory tej firmy są zgodne ze starszymi płytami głównymi i pamięciami.
- W przypadku AMD zintegrowana grafika może się znajdować na płycie głównej; w przypadku Intela może znajdować się w procesorze.
- W platformie AMD nóżki zawiera procesor, w plaformach Intela ma je gniazdo płyty głównej i to ono jest narażone na uszkodzenia.
- W najnowszych intelach podkręcanie procesora przez zwiększanie częstotliwości bazowej jest niemożliwe.
- Niektóre procesory AMD (Black Edition) oraz Intela (z literą „K”) można podkręcać, zwiększając mnożnik.
- Dynamiczne zwiększenie mnożnika jest dostępne w niektórych układach AMD (technologia Turbo Core) i w większości AMD (Turbo Boost).
- Czterocyfrowe oznaczenia z dwójką na początku (druga generacja), np. Core i5 2500K
- Podstawka LGA1155, przez co układy wymagają nowych płyt głównych
- Technologia Hyper-Threading 2.0 oraz Intel Turbo Boost Technology 2.0
- Praktycznie zablokowany zegar FSB na wartości 100 MHz, co uniemożliwia podkręcanie – nadają się do tego tylko procesory w wersji „K”, w których można swobodnie manipulować mnożnikiem
- Wydajniejsza zintegrowana grafika Intel HD Graphics 2000/3000, która znajduje się na tym samym kawałku krzemu co CPU, działa z wyższą częstotliwością
- Kontroler pamięci zintegrowany z CPU, a nie GPU, jak to miało miejsce w starszych procesorach ze zintegrowaną grafiką
- Liczne poprawki w architekturze CPU, m.in. magistrala pierścieniowa (Ring Bus)
Inaczej jest w przypadku zastosowań bardziej „ambitnych”. Sprawdziliśmy to na przykładzie kompresji danych, szyfrowania AES oraz tworzenia grafiki 3D. W takich operacjach wykorzystywany jest oczywiście potencjał wszystkich rdzeni procesora, ale także pewne specyficzne funkcje, jak obsługa nowych instrukcji wspierających szyfrowanie AES czy obsługa rozszerzeń AVX w nowych procesorach Intela. Między innymi dzięki temu nowe układy Sandy Bridge znalazły się w czołówkach obu tabel.
Częstotliwość pracy procesorów można obecnie zwiększać na kilka sposobów. Najbardziej tradycyjną metodą jest zwiększanie częstotliwości zegara bazowego. Niektóre modele oferują także rozwiązania Turbo Core (AMD) albo Turbo Boost (Intel), które automatycznie podnoszą mnożnik. Nieliczne układy pozwalają także na ręczne zwiększanie mnożnika. Jakby tego było mało, można podkręcać także zintegrowane z procesorami układy graficzne.
W przypadku najnowszych inteli z rodziny Sandy Bridge tradycyjna metoda podkręcania poprzez zwiększanie częstotliwości magistrali nie funkcjonuje. Za to w modelu z odblokowanym mnożnikiem (Core i5 2500K) udało się go zwiększyć z 33x do 44x, a więc o 1/3 (włączając w to działanie Turbo Boost).
Niestety, w Core i5 2400 ręczne manipulowanie mnożnikiem nie wchodzi w grę, można jedynie liczyć na Turbo Boost. W trzecim nowym układzie, Core i3 2100, nawet ta funkcja nie występuje, więc szanse jakiegokolwiek zwiększenia częstotliwości są zerowe.
Natomiast w najlepszych procesorach AMD funkcjonują wszystkie dostępne metody podkręcania. Częstotliwość bazową można zwiększyć zwykle z 200 do 230 MHz. Dodatkowo Phenom II X6 1100T udostępnia technologię Turbo Core, która automatycznie zwiększa mnożnik z 16,5x do 18,5x, a ponadto mnożnikiem można ręcznie manipulować i bez problemu zwiększyć go do 19,5x.
Dobrym benchmarkiem, który można uruchomić na pojedynczym rdzeniu procesora, a także na wszystkich dostępnych rdzeniach, jest Cinebench 10. Pozwala to sprawdzić, jak na danym układzie będą pracować programy jednowątkowe, a jak programy przystosowane do pracy ma wielu rdzeniach. Na poniższym wykresie widać, że dwa rdzenie nigdy nie dają 2-krotnego przyrostu wydajności, bo np. w przypadku najsłabszego Athlona II X2 265 przyrost wydajności wynosi 1,93x (czyli 93 proc.), a w przypadku 6-rdzeniowego Phenoma II około 4,57x (dodatkowe 5 rdzeni daje „tylko” 357% dodatkowej mocy). Drugim spostrzeżeniem jest to, że testowane procesory, niezależnie od ceny i stopnia zaawansowania technologicznego, w prostych programach jednowątkowych (w tym także w wielu grach!) mogą prawie wcale nie różnić się wydajnością (np. Phenom II X6 1100T i Athlon II X2 265). Dopiero odpowiednie aplikacje, które potrafią z nich wydobyć pełną moc, pokazują korzyści z posiadania wielordzeniowego układu. W teście wielowątkowym ten pierwszy procesor jest szybszy od drugiego o ok. 150 proc.
rozwiązanie stosowane w procesorach firmy AMD (obecnie w układach 6-rdzeniowych), automatycznie zwiększające częstotliwość pracy, gdy działająca aplikacja nie wykorzystuje wszystkich rdzeni procesora
zegar bazowy
zegar, który wyznacza częstotliwość pracy wielu elementów komputera, wśród nich procesora; częstotliwość zegara bazowego pomnożona przez tzw. mnożnik daje realną częstotliwość pracy procesora
Turbo Boost
rozwiązanie analogiczne jak Turbo Core, jednak pojawiło się wcześniej i obecnie ma większe możliwości, m.in. pozwala na zwiększanie częstotliwości nie tylko CPU, ale i zintegrowanego układu graficznego
TDP
ang. Thermal Design Power, maksymalna moc osiągana przez procesor podczas pracy (wg definicji Intela) albo maksymalna teoretyczna moc, jaką może mieć procesor, ale w rzeczywistości jej nie osiągnie (wg AMD)
AES
ang. Advanced Encryption Standard, algorytm wykorzystujący do szyfrowania bloków danych klucz 128-, 192- lub 256-bitowy; jest szybszy, bezpieczniejszy i wymaga mniejszej mocy obliczeniowej niż jego poprzednik DES
AVX
ang. Advanced Vector Extensions, zestaw dodatkowych instrukcji x86, dzięki którym procesor może szybciej wykonywać operacje zmiennoprzecinkowe; działają wtedy, gdy wykorzysta je oprogramowanie
