Sandy Bridge. Czym to się je?
PC Format 03/2011
Nowością na komputerowym rynku jest druga generacja procesorów Intel Core i3, i5 oraz i7 o nazwie kodowej Sandy Bridge. Sprawdzamy, co nowego wnosi, i porównujemy nowe układy z konkurencyjnymi układami AMD, które też przechodzą zmiany, tyle że drogą ewolucji. Które są lepsze do pracy, do codziennych zastosowań, a które do gier?
[Artur Wyrzykowski]
W porównaniu do droższych modeli układów Intela o nazwie kodowej Sandy Bridge model Core i3 2100 został okrojony o kilka elementów. Przede wszystkim ma dwa, a nie cztery rdzenie, choć technologia Hyper-Threading umożliwia pracę 4-wątkową. Nie ma technologii Turbo Boost automatycznie zwiększającej częstotliwość. Ma też zablokowany mnożnik, więc częstotliwości nie da się również zwiększyć ręcznie. Ponadto ma o połowę mniejszą pojemność pamięci podręcznej cache L2 oraz L3. Z tych powodów jest oczywiście wolniejszy niż nowe układy Core i5, ale zdecydowanie szybszy niż starsze układy z serii Core i3, a także wszystkie z serii Athlon II. Wadą modelu Core i3 2100 jest oczywiście zgodność tylko z najnowszymi podstawkami LGA 1155, przez co do korzystania z układu konieczny jest zakup nowej płyty głównej.
PLUSY:
- Wydajność
- Energooszczędność
- Konieczność zakupu nowej płyty głównej
- Brak podkręcania
Testowany model jest typowym przedstawicielem rodziny procesorów Athlon II, ponieważ, w odróżnieniu od „typowych” modeli Phenom II, nie jest wyposażony w pamięć cache L3. Przypomina jednak układ Phenom II X4 840, który został opisany na poprzedniej stronie. Jedyną zauważalną różnicą między tymi procesorami jest częstotliwość pracy, która w przypadku tego układu wynosi 3,1 GHz, a nie 3,2 GHz. Z tego powodu wydajność jest o kilka procent niższa. Jednak w porównaniu z innymi układami w swojej klasie, a więc innymi modelami Athlon II oraz Core i3 (z wyjątkiem i3 2100), jest to układ zdecydowanie najlepszy. Jego atutem są m.in. 4 rdzenie, dzięki którym zapewnia odpowiednią moc obliczeniową aplikacjom przygotowanym do pracy wielowątkowej. Oczywista zaleta to także zgodność ze starszymi płytami głównymi.
PLUSY:
- Wydajność
- Energooszczędność
- Konieczność zakupu nowej płyty głównej
- Brak podkręcania
Procesory Core i3 to układy przeznaczone dla osób niewymagających dużej wydajności, dlatego brak technologii poprawiających osiągi (Turbo Boost, odblokowany mnożnik) nie jest dużą wadą. Układy z tej rodziny mają za to zintegrowany układ graficzny wystarczający do prostych zastosowań. Można jednak przypuszczać, że starsze układy z tej serii, jak choćby testowany model i3 550, szybko znikną z rynku. Powodem jest to, że do starych komputerów nie opłaca się ich montować, ponieważ np. w porównaniu z modelem i3 530 nie dadzą widocznego przyrostu wydajności, a w nowych komputerach też nie będą opłacalne – lepiej kupić praktycznie za tą samą cenę znacznie lepszy układ Core i3 2100. Jedynym argumentem przemawiającym za i3 550 jest możliwość podkręcania przez podwyższanie częstotliwości zegara bazowego.
PLUSY:
- Energooszczędność
- Zintegrowana grafika
- Słaba opłacalność w porównaniu z nowymi układami
Układ zawiera trzy rdzenie i pracuje z częstotliwością 3 GHz. Pod względem wydajności okazuje się jednak lepszy niż model Athlon II X2 265 taktowany zegarem 3,3 GHz. Widać więc, że ten trzeci rdzeń, choć wydaje się pomysłem dziwnym, na coś się jednak przydaje, tym bardziej że jest dostępny właściwie za darmo, bo średnia cena obu wymienionych układów jest praktycznie taka sama. Jednak ogólnie zakup tanich modeli procesorów Athlon II nie ma większego uzasadnienia. Zakup takiego układu w celu rozbudowy starszego komputera nie ma sensu, bo zysk wydajności będzie niewielki. Z kolei kupując nowy komputer wystarczyłoby dołożyć 200 zł, by zamiast słabego układu mieć np. nowoczesny Core i3 2100. Wyjątkiem są komputery, w których wydajność nie jest potrzebna, a jedynym istotnym parametrem jest cena.
PLUSY:
- Atrakcyjna cena
- Zgodność ze starszymi płytami głównymi
- Wydajność
