Ćwierćwiecze PSX

Na przełomie lat 80. i 90. ubiegłego wieku Sony niespecjalnie było zainteresowane grami komputerowymi i wszystkim, co z nimi związane, koncentrując się raczej na segmencie audio-wideo. Telewizory tego producenta z kineskopem Trinitron były podówczas synonimem najwyższej jakości.

Wtedy to Nintendo zwróciło się do Sony z propozycją skonstruowania napędu CD-ROM do konsoli SNES. Coś jednak zgrzytało pomiędzy kolosami i gdy Sony triumfalnie pokazało prototyp SNES-a CD, dzień później Nintendo zerwało umowę i, co gorsza oświadczyło, że napęd CD do ich konsoli dostarczy Philips – jeden z głównych konkurentów Sony, z którym Nintendo w międzyczasie nawiązało współpracę (dodajmy, że nieudaną – SNES CD nigdy nie powstał).

Zaskoczone (delikatnie mówiąc...) i publicznie upokorzone Sony zostało na lodzie z gotowym napędem i paroma opracowanymi przy okazji technologiami. A że Japończyk publicznej utraty twarzy płazem nie puszcza, poniekąd na złość Nintendo firma postanowiła „dołożyć" do napędu resztę konsoli. Branża patrzyła na to z drwiącym uśmieszkiem – dominował pogląd, że Sony nie ma pojęcia o sprzęcie ani o tworzeniu gier. Ale jak to mówią: ten się śmieje, kto się śmieje ostatni...

Rekordowa sprzedaż

W pierwszy weekend po premierze sprzedano w Japonii 100 tysięcy PSX w cenie ok. 300 dolarów za egzemplarz. A to był tylko lekki szmer nadciągającej lawiny. „Szarak", mówiąc kolokwialnie, po prostu zmiażdżył wszystkie istniejące konsole i ówczesne pecety.

Trzeba też wspomnieć o znakomitym ergonomicznym padzie, który – sensacja! – wyposażony był w silniczki wywołujące jego wibrację w rękach gracza (acz nie od razu – kontroler z siłowym sprzężeniem zwrotnym pojawił się w 1997 r.). A że gier na tę platformę powstało mnóstwo (ok. 2400), nie dziwi fakt, że PlayStation zdominowało rynek. „Szaraków" kupiono dwukrotnie więcej niż wszystkich innych konsol wyprodukowanych w latach 1993–96 razem wziętych.

Parametry pierwszej konsoli Sony PlayStation: