Cyfrowy magazyn

• Sebastian Stolarczyk redaktor działu Hardware

Pod względem popularności prym wiodą karty SD, co jest wynikiem ich niskich cen i dużej wszechstronności. Obecnie najbardziej opłacalny jest zakup karty o pojemności 4 GB, w cenie 80–90 zł. Taka pojemność wystarczy na przechowanie od 1000 do 2000 zdjęć, w zależności od ich wymiarów. W przypadku mniejszych kart, miniSD i microSD, dobrym wyborem również okażą się modele 4-gigabajtowe, choć najpopularniejsze wciąż są 2-gigabajtowe karty w cenach ok. 40 zł. Sytuacja przedstawia się analogicznie w przypadku kart CompactFlash – w dalszym ciągu model 4 GB jest nawet trzykrotnie tańszy od karty 8 GB. Przy zakupie warto zwrócić uwagę na parametry karty dotyczące wydajności, choć nie należy im bezwzględnie ufać, czego dowodzi nasz test.

W artykule znajdziesz:

• Informacje o stosowanych formatach kart
• Szczegóły dotyczące pojemności i wydajności kart pamięci
• Opinie na temat współpracy kart z aparatami i czytnikami
• Wyniki testu 41 kart oraz 8 uniwersalnych czytników

Na półkach sklepowych zalegają karty pamięci najróżniejszego typu. Na przykład najpopularniejsze karty Secure Digital występują w trzech odmianach, różniących się wielkością. Odpowiedni typ należy wybrać na podstawie typu pamięci, do jakiego jest dostosowany aparat fotograficzny czy telefon. Drugim kryterium jest pojemność karty. Przy obecnych cenach kart nawet pojemne, 8-gigabajtowe modele można kupić za mniej niż 100 zł. Ostatnim ważnym czynnikiem jest prędkość karty, która ma duże znaczenie, jeśli robimy serie zdjęć o dużych wymiarach, ale również przy kopiowaniu zdjęć do komputera. Informacje na temat typu, pojemności i prędkości są z reguły wymienione na opakowaniu karty.

Wybór odpowiedniej karty pamięci jest podyktowany rodzajem aparatu cyfrowego. Najpopularniejszy obecnie standard to Secure Digital (SD), a także odmiany miniSD i microSD. Karty te są wykorzystywane nie tylko w kompaktowych aparatach cyfrowych, ale również kamerach wideo, telefonach komórkowych czy odtwarzaczach MP3 i MP4.

• DUŻA POJEMNOŚĆ Karta powinna mieścić kilkaset zdjęć, by podczas dłuższych wyjazdów, kiedy nie masz dostępu do komputera, nie zabrakło pamięci na fotografie.
• SZYBKI ZAPIS I ODCZYT DANYCH Karta powinna dawać możliwość zapisu zdjęć w ułamku sekundy (także dużych plików RAW), bez konieczności oczekiwania na jej gotowość. Ważna jest też szybkość odczytu z karty, ponieważ pozwala ona na sprawne przegrywanie zdjęć z karty do komputera.
• NIEZAWODNOŚĆ Pamięć flash może być zapisywana przynajmniej kilkadziesiąt tysięcy razy, jest odporna na wilgoć i wstrząsy. Jest nośnikiem niezawodnym, co znajduje potwierdzenie w wieczystej gwarancji wielu kart pamięci. Można więc wybrać kartę z bardzo długim (choć niekoniecznie bezterminowym) okresem gwarancyjnym.

Popularnym formatem kart jest również CompactFlash (CF), wykorzystywany w droższych aparatach, głównie lustrzankach z wyższej półki. Do zalet tego formatu należy przede wszystkim duża szybkość zapisu (niektóre modele uzyskują nawet 35–40 MB/s) i znacząca pojemność (łatwo trafić na karty o pojemności 16 GB i większej).

Mniej popularne są karty MultiMediaCard (MMC), które mają układ styków podobny do SD, dlatego w większości czytników pasują do tego samego slotu. Niektóre aparaty cyfrowe współpracujące z kartami SD mogą również zapisywać zdjęcia na kartach MMC. Dużą wadą tego formatu jest jednak wydajność – na ogół ok. 5–6 MB/s, podczas gdy szybsze karty SD osiągają nawet 16–17 MB/s.

Najmniej popularnymi rodzajami są karty xD-Picture (stosowane przez firmę Fujifilm i Olympus), a także liczne odmiany Memory Stick (Sony). Ich niewielka popularność wynika właśnie z braku uniwersalności – można je stosować wyłącznie w aparatach tych firm.

Dla przeciętnego użytkownika najważniejszym kryterium zakupu jest pojemność karty oraz idąca z nią w parze cena. W sprzedaży są karty o pojemnościach od 512 MB do nawet 16 czy 32 GB. W przypadku amatorskich zastosowań kupowanie bardzo pojemnej karty nie ma większego sensu, bo jej zapełnienie zdjęciami z formacie JPEG będzie po prostu trudne. Najciekawiej prezentują się karty o pojemnościach 2–4 GB, a bardziej wymagający miłośnicy fotografowania mogą się zainteresować modelami 8 GB. Zupełnie inaczej jest w przypadku lustrzanek, które potrafią robić zdjęcia w formacie RAW – duża pojemność, 16–32 GB, jest wtedy jak najbardziej wskazana.

Warto pamiętać, że niektóre cyfrówki mogą być niedostosowane do kart o pojemności 4 GB lub większej. Wynika to z faktu, że starsze aparaty rozpoznają jedynie system plików FAT, który jest przystosowany do dysków o pojemności nie większej niż 2 GB. Problem dotyczy głównie kart SDHC (SD High Capacity), dlatego przed zakupem takiej karty warto sprawdzić, czy aparat (i czytnik kart) potrafi z nią współpracować.

Producenci najczęściej podają informację o prędkości zapisu danych.Jednak w przypadku tanich aparatów cyfrowych prędkość karty nie ma większego znaczenia, gdyż zdjęcia w formacie JPEG mają objętość nie większą niż 2–3 MB i ich zapis w każdym przypadku odbywa się szybko. Jeśli więc robisz zdjęcia amatorsko, nie warto przepłacać za wydajność, lecz lepiej się zdecydować na większą pojemność.

Informację o prędkości karty można znaleźć na jej opakowaniu, np. w formacie 150x, który oznacza wielokrotność podstawowej prędkości 150 KB/s (podobnie jak w napędach optycznych CD). Oczywiście im wskaźnik jest większy, tym karta szybsza. W przypadku niektórych tańszych kart SD można również spotkać informację o ich klasie. Klasa 4 oznacza gwarantowaną szybkość 4 MB/s, a klasa 6 – szybkość 6 MB/s.

Jeśli mówimy o wydajności kart pamięci, niemałe znaczenie ma sam aparat cyfrowy i czytnik kart. Różnice podczas odczytu między poszczególnymi czytnikami mogą być bardzo duże, wręcz wielokrotne. Zresztą to samo dotyczy aparatów cyfrowych. Dlatego do taniego aparatu kompaktowego nie warto kupować szybkiej karty.

Duże różnice między czytnikami dotyczą nie tylko prędkości odczytu i zapisu danych, ale też zgodności z kartami różnych typów i producentów. Czytnik kart powinien więc być jak najbardziej uniwersalny.

Od ostatniego testu kart pamięci w numerze PCF 8/2006 zwiększyła się przede wszystkim pojemność kart. Wówczas za 100 zł mogliśmy kupić model 1 GB, a dzisiaj w tej cenie otrzymujemy kartę 4 GB, a za niewiele więcej – nawet 8 GB. Karty ponadto znacznie przyspieszyły, głównie za sprawą postępu w dziedzinie technologii flash. Szybkie karty SD półtora roku temu osiągały transfery 5–7 MB/s, obecnie wiele z nich ma nawet ponad 16 MB/s. Od poprzedniego zestawienia swoją dominację na rynku jeszcze bardziej zaznaczyły karty SD, które są nie tylko najpopularniejsze, ale dzięki różnorodności modeli również najbardziej uniwersalne.

Przetestowaliśmy dwa najpopularniejsze rodzaje kart pamięci: CompactFlash oraz Secure Digital w różnych odmianach, które są oferowane przez największą liczbę firm. Do testów wybraliśmy karty o pojemnościach 1–16 GB, które zaspokoją potrzeby wszystkich użytkowników. Przetestowaliśmy ponadto 8 czytników kart, którymi również warto się zainteresować, jeżeli chcemy jak najlepiej wykorzystać wydajność najszybszych kart.

Największe znaczenie podczas testów miała szybkość odczytu i zapisu danych. Różnice między kartami są znaczne, a szybkość karty nie zawsze ma wiele wspólnego z parametrami deklarowanymi przez producenta. Wśród kart Secure Digital na pierwszym miejscu znalazł się model firmy SanDisk, a teoretycznie najszybsze karty o prędkości 150x firm GoodRAM i OCZ wcale nie były szybsze – ostatecznie znalazły się na 7. i 16. miejscu.

W przypadku kart CompactFlash sytuacja przedstawia się podobnie, choć tutaj informacje producentów znalazły większe potwierdzenie w praktyce. Najszybszy model w teście, karta Sony 300x, zajął pierwsze miejsce, ale niewiele gorszą wydajność ma model firmy PQI o prędkości 120x, który teoretycznie powinien być wielokrotnie wolniejszy. Z kolei SanDisk Extreme IV firmy SanDisk, który się uplasował na 4. miejscu, umożliwia dużo szybszy zapis niż karta Sony.

W tabelach testowych nie umieściliśmy wyników innych rodzajów kart pamięci (MMC, xD-Picture, Memory Stick PRO Duo), ale rezultaty tych pomiarów znajdują się w tabeli czytników. Karty tych formatów są znacznie wolniejsze od modeli SD i CF.

Jak wynika z naszych testów, karty CF są bardzo szybkie, dlatego duże znaczenie ma nie tylko zastosowany czytnik, ale również interfejs komunikacji z komputerem – zwykle jest to USB 2.0. Port ten najczęściej stanowi wąskie gardło, bo oferuje transfer na poziomie 20–25 MB/s. Dlatego dla najbardziej wymagających osób odpowiedni będzie czytnik z interfejsem FireWire 800 (np. SanDisk Extreme FireWire Reader), który umożliwia odczyt plików z prędkością 35–40 MB/s. Niestety, nie jest to urządzenie uniwersalne (odczytuje tylko karty CompactFlash), dlatego nie ma go w zestawieniu.

Producenci oferują nie tylko karty, ale niejednokrotnie także dodatki, zwiększające atrakcyjność produktów. Każda karta miniSD i microSD ma dołączony adapter umożliwiający wykorzystanie jej w czytniku SD. Niektóre droższe modele, np. seria Extreme firmy SanDisk, mają także etui na karty i płytę z oprogramowaniem do odzyskiwania danych z pamięci flash. Dodatkowy atut to wydłużony bezterminowo okres gwarancyjny, ale i tak nie należy się tym sugerować, gdyż zanim karta ulegnie uszkodzeniu, dużo wcześniej po prostu zrezygnujesz z niej, zastępując ją nowszym modelem.