Ekran z ciekłego kryształu

• Sebastian Stolarczyk redaktor działu Hardware i Foto|Audio|Wideo

Przy zmianie tradycyjnego telewizora kineskopowego na nowocześniejszy model LCD warto zwracać uwagę na modele o przekątnej co najmniej 32”. Panoramiczny telewizor będzie się bowiem wydawał optycznie mniejszy od modelu o proporcjach 4:3 i tej samej przekątnej. Większe telewizory szybko tanieją, a dobry model 32” można kupić już za mniej niż 2 tys. zł. Warto jednak pamiętać, że standardowy sygnał telewizyjny ma niższą rozdzielczość od telewizora LCD, dlatego obraz nie będzie idealny. By cieszyć się obrazem dobrej jakości, trzeba mieć telewizję w formacie HD, odtwarzacz filmów Blu-ray lub podłączać taki telewizor do komputera.

W artykule znajdziesz:

• Informacje o najważniejszych parametrach telewizorów
• Porady dla kupujących
• Podsumowanie testu 8 telewizorów w cenie 1500–2800 zł
• Krótkie opisy testowanych urządzeń

Telewizory LCD korzystają z identycznej technologii ciekłych kryształów, jak monitory komputerowe. Matryca składa się z milionów pikseli. Każdy piksel ma trzy mniejsze subpiksele, które blokują lub przepuszczają światło przez filtry o odpowiednich barwach składowych. Matryca jest podświetlona od spodu, co powoduje, że obraz – nawet jeżeli powinien być zupełnie czarny – zawsze świeci.

Ponadto przy dynamicznych scenach może się wydawać rozmyty. Wadą jest także ograniczony kąt widzenia – obraz przy kącie większym od 50–60 stopni staje się ciemniejszy. Mimo tych wad płaski ekran o dużej rozdzielczości, i w dodatku za umiarkowane pieniądze, jest dla użytkowników kuszącą propozycją.

Telewizorów LCD nie należy mylić z plazmowymi, które mają zupełnie inne cechy. Właściwie wspólne dla nich jest tylko to, że oba typy są wyposażone w płaskie ekrany. Jednak technologia plazmowa umożliwia konstruowanie ekranów o większych przekątnych (32 cale to minimum), ale za to trudniej uzyskać duże rozdzielczości.

• JAKOŚĆ OBRAZU I DŹWIĘKU Podstawowe znaczenie ma oczywiście obraz. Telewizor powinien wiernie oddawać kolory i mieć wysoki kontrast, który poprawi głębię ciemnych barw. Układy elektroniczne powinny dobrze eliminować szumy i inne zniekształcenia obrazu. Istotna jest jakość dźwięku wbudowanych głośników, chyba że i tak podłączasz do telewizora dodatkowy zestaw kolumn.
• ZESTAW ZŁĄCZY Nowoczesny telewizor musi mieć przynajmniej jedno cyfrowe gniazdo HDMI, a najlepiej dwa lub więcej. Dzięki temu unikniesz konieczności żonglowania kablami przy podłączaniu kilku cyfrowych źródeł obrazu, np. komputera i konsoli gier.
• WYGODA OBSŁUGI Dobry telewizor musi mieć intuicyjne menu, które pozwala na szybką zmianę podstawowych parametrów obrazu i dźwięku. Drugim ważnym elementem w tym przypadku jest wygodny pilot sterowania – musi komfortowo leżeć w dłoni i zapewniać bezpośredni dostęp do ważnych funkcji telewizora.

Większość sprzedawanych obecnie telewizorów jest oznaczona jako modele „HD Ready”. Sugeruje to, że telewizor jest przygotowany do korzystania z pełnego trybu HD , czyli rozdzielczości 1920x1080 (tzw. 1080p), ale wcale tak nie jest. Modele tego typu mają rozdzielczość 1366x768 pikseli. Po podłączeniu takiego telewizora do konsoli Xbox 360, PlayStation 3 czy stacjonarnego odtwarzacza Blu-ray nie uzyska się najwyższej możliwej jakości obrazu, a jedynie „okrojony” tryb HD. Telewizory tego typu są jednak dobre do oglądania większości telewizyjnych kanałów HD, które są nadawane w trybie 720p (1280x720 pikseli), a także filmów w tym standardzie.

Obecnie nie opłaca się kupować telewizora niższej rozdzielczości niż HD Ready. Warto natomiast pamiętać, że obraz na takim telewizorze nie będzie idealny, jeżeli podłączony sygnał wideo ma niższą rozdzielczość (np. tradycyjna telewizja). Wręcz przeciwnie – wszystkie wady tradycyjnego systemu PAL będą bardzo widoczne. Wynikają one z niskiej rozdzielczości, a także konieczności interpolacji (rozciągnięcia) pikseli. Efekt jest jeszcze gorszy niż interpolacja obrazu na monitorze LCD, gdy ustawi się rozdzielczość niższą od nominalnej.

Słowem, jeżeli chcesz mieć dobry obraz, sam telewizor nie wystarczy. Potrzebne jest jeszcze dobre źródło obrazu. Na szczęście oferta programów HD stale się powiększa, tanieją także odtwarzacze Blu-ray. Oczywiście, jeżeli zależy ci na pełnej jakości HD, kup telewizor pracujący w trybie 1080p, ale będzie on znacznie droższy (2500–3000 zł).

W przypadku telewizorów duże znaczenie ma wygoda obsługi. Wpływa na to przede wszystkim pilot sterowania, bo on stanowi główny „interfejs” użytkownika. Wygoda pilota jest kwestią subiektywną. Dlatego warto jeszcze w sklepie sprawdzić, czy pilot dobrze leży w dłoni i czy nie jest zbyt skomplikowany w użytkowaniu. Kilka małych i niewygodnych przycisków świadczy o małych możliwościach pilota, jednak również nazbyt duża ich liczba utrudnia korzystanie z telewizora. Pilot powinien udostępniać podstawowe regulacje obrazu bez wchodzenia do menu. Niezbędne jest też przełączanie wejść wideo, trybu kolorów i obsługa teletekstu.

Drugim elementem wpływającym na użytkowanie telewizora jest menu ekranowe. Jeśli będzie niejasne, to ustawienie parametrów obrazu i dźwięku zajmie wiele czasu, a niektórych opcji być może w ogóle nie uda się znaleźć.

Telewizor powinien dawać możliwość ustawienia jak największej liczby parametrów obrazu i dźwięku. Ważna jest możliwość wybrania trybu wyświetlania obrazu dopasowanego do aktualnie oglądanej stacji. Osobne tryby dla filmów i sportu to dodatkowe atuty. Obraz powinien mieć opcje regulacji jasności, kolorów i ostrości. Warto zwrócić również uwagę na obecność filtra redukującego szumy, który poprawi jakość obrazu przy słabszym sygnale.

HD
ang. High Definition, potoczne określenie obrazu o wysokiej rozdzielczości: 1920x1080 (tzw. tryb Full HD, 1080i lub 1080p), a także 1280x720 (tzw. HD Ready lub 720p; obraz HD ma proporcje 16:9

Blu-ray
format zapisu optycznego danych, następca DVD i silny konkurent HD DVD (praktycznie go wypiera), do odczytu i zapisu danych wykorzystuje niebieski laser; płytki Blu-ray mają pojemność od 25 do 100 GB

PAL
standard nadawania obrazu i dźwięku w sygnale telewizyjnym, używany w telewizji kolorowej; na ekranie w ciągu sekundy wyświetlanych jest 25 obrazów (klatek) składających się z 720x576 punktów

HDMI
ang. High Definition Multi-media Interface; złącze cyfrowe do przesyłania nieskompresowanego obrazu i dźwięku; jest następcą DVI i pozostaje z nim zgodny; transmituje sygnał zabezpieczony przed kopiowaniem

SCART
interfejs do łączenia sprzętu audio i wideo; ma 21 styków, na które jest wyprowadzony sygnał wideo w standardzie S-Video i RGB, stereofoniczny audio, a także kompozytowy; SCART jest zazwyczaj dwukierunkowy

kontrast statyczny
jest rozumiany jako stosunek pomiędzy jasnością obrazu białego i czarnego; w odróżnieniu od kontrastu dynamicznego podawanego przez producentów ten jest jak najbardziej realną wartością

Dobry telewizor powinien mieć szeroką paletę złączy do podłączenia różnych urządzeń. W nowoczesnym sprzęcie najważniejszym typem złącza jest HDMI, czyli gniazdo służące do przesyłania cyfrowego obrazu i dźwięku. Znajduje się ono we współczesnych konsolach do gier, nowych kartach graficznych i odtwarzaczach Blu-ray. Telewizor powinien mieć przynajmniej jedno takie gniazdo, a najlepiej, jeżeli ma dwa lub trzy. Dzięki temu unikniesz żonglerki kablami, ilekroć zechcesz podłączyć do telewizora inne urządzenie. Warto na to zwrócić uwagę nawet wtedy, gdy w domu nie masz na razie żadnego sprzętu z wyjściem HDMI – wcześniej lub później będziesz go miał.

Złącza SCART odchodzą już powoli do lamusa, ale większość telewizorów LCD ma jedno lub dwa gniazda tego typu. Można także trafić na złącza kompozytowe czy S-Video, które służą do podłączania starszego sprzętu wideo. Dobrze, jeśli telewizor jest wyposażony w gniazdo D-Sub. Za jego pomocą można podłączyć np. notebook, jeśli telewizor nie ma cyfrowego wyjścia HDMI ani DVI.

Z powodu pojawienia się interfejsu HDMI mniejszą wagę można przyłożyć do gniazd audio. Jednak telewizor powinien mieć przynajmniej jedno wejście audio do podłączenia peceta lub innego źródła (zwykle przez gniazdo minijack).

Przetestowaliśmy 8 telewizorów LCD o przekątnych 26” i 32”. W czasie testu zwracaliśmy uwagę nie tylko na jakość wyświetlanego obrazu, ale również możliwości telewizora, zestaw przydatnych funkcji, jego wyposażenie i wygodę obsługi.

Testy dowiodły, że nie warto ufać parametrom podawanym przez producentów. Przykładowo, najbardziej kontrastowy obraz daje model firmy Grundig (896:1), przy czym dotyczy to kontrastu statycznego . Grundig podaje informację o dynamicznym kontraście 7500:1, który w rzeczywistości jest niemożliwy do uzyskania. Największe rozbieżności widać jednak w przypadku zwycięzcy testu LG 32LG3000. Producent chwali się wartością 15 000:1, a my zmierzyliśmy 235:1 – to bardzo słaba wartość.

Ekran to jednak nie wszystko. Istotny jest jeszcze procesor, od którego zależy opracowanie obrazu. Do jego przetestowania posłużył nam Hollywood Quality Video Benchmark (HQV). Umożliwił ocenę jakości obrazu przy odtwarzaniu filmów w formacie HD. Program wykazał wszelkie niedoskonałości w redukcji szumów, wygładzaniu krawędzi obiektów na ekranie czy występujących błędów obrazu. Niektóre lepsze telewizory, jak Funai, Mirai, Sharp i Sony, od razu można w ten sposób odróżnić od tańszych modeli (Orava, Manta), które nie radzą sobie dobrze z poprawą defektów filmów w wysokiej rozdzielczości.

Duże różnice występują nie tylko w przypadku obrazu, ale również jakości dźwięku. W większości telewizorów wbudowane głośniki są mizernej jakości. W teście najlepiej wypadły modele LG, Orava i Sony, których głośniki radziły sobie naprawdę dobrze. Użytkownicy telewizorów z takimi głośnikami mogą wręcz zrezygnować z konieczności podłączania dodatkowego zestawu audio. Zaskakująco słaby w tej kategorii okazał się telewizor Sharp.

Wśród większych modeli 32-calowych najlepsze rezultaty uzyskał telewizor LG 32LG3000. Pod względem jakości obrazu telewizor jest na drugim miejscu, całkiem dobrze wypadł w teście HQV. Model uzyskał znakomity wynik w teście redukcji szumu na obrazie, dlatego dobrze poradzi sobie w czasie odtwarzania nieco wadliwego materiału wideo. Przewagą nad innymi modelami są też możliwości telewizora, m.in. bardzo liczne predefiniowane tryby wyświetlania obrazu (do filmów, gier, sportu) i ustawienia kolorów.

Większość modeli z wyższego przedziału cenowego ma dwa złącza HDMI, ale tańsze telewizory mają tylko jedno gniazdo tego typu. Oznacza to, że jednocześnie podłączymy tylko jedno urządzenie z cyfrowym wyjściem obrazu. Najlepiej pod tym względem wypada zwycięzca testu, w którym są do dyspozycji nie tylko trzy gniazda HDMI, ale ponadto cyfrowe, optyczne złącze audio.

Duża liczba gniazd może się początkowo wydawać zbytkiem, ale jeśli w domu jest kilka cyfrowych źródeł obrazu, to szybko doceni się zalety dodatkowych złączy. Jest to szczególnie istotne, gdy jednocześnie do telewizora zechcesz podłączyć komputer, konsolę do gier nowej generacji (Xbox 360, PlayStation 3) i np. napęd Blu-ray lub dekoder telewizji cyfrowej. Gdy telewizor ma za mało cyfrowych wejść HDMI, nie unikniesz każdorazowego przepinania kabli lub dla któregoś z urządzeń będzie musiało wystarczyć połączenie analogowe (D-Sub, SCART).

Liczba złączy audio nie jest szczególnie ważna (dźwięk jest przesyłany również za pośrednictwem kabla HDMI) i testowane modele mają podobny zestaw gniazd, tj. wejście dźwięku z komputera i wyjście słuchawkowe. W przypadku modelu Grundig pojawiły się jednak problemy z uzyskaniem dźwięku z peceta – mimo poprawnego połączenia nie było nic słychać.

Piloty zdalnego sterowania też bywają bardzo różne, często są traktowane po macoszemu – są po prostu niewygodne. Wzorem pod tym względem jest np. pilot do telewizora Sony, a także do innych modeli z pierwszej trójki testu. Piloty te nie tylko wygodnie leżą w dłoni, ale od spodu mają też specjalne zagłębienia na palce.

Modele Grundig, Sharp i Manta miały natomiast piloty najmniej wygodne. Były albo ciężkie i mało poręczne albo dostęp do ważnych przycisków był utrudniony i wymagał przesunięcia pilota w dłoni.

Zwycięzca testu oferuje dobrą jakość obrazu i znakomitą wygodę obsługi. Przewagą nad konkurencyjnymi modelami są możliwości telewizora, m.in. trzy wejścia HDMI, bardzo liczne predefiniowane tryby wyświetlania obrazu (dla filmów, gier, sportu) i ustawienia kolorów. Telewizor nieźle poradził sobie w teście redukcji szumów.

Wyróżnia się dobrą jakością obrazu i naturalnymi, ciepłymi kolorami. Na uwagę zasługują wbudowane głośniki, zapewniające praktycznie najlepszą jakość dźwięku. Zaletą tego modelu są niewielkie gabaryty, nieduża waga, a także wygodne menu ekranowe i dobry sprzedawany z telewizorem pilot zdalnego sterowania.

Telewizor uzyskał najlepsze wyniki jakości obrazu, który dodatkowo można poprawić dzięki funkcjom Super Contrast i dopasowania odcienia skóry. Poważnym niedociągnięciem jest menu ekranowe: niemal wszędzie zmieniono wiele liter alfabetu na znaki z ogonkami. Mimo tego jest przejrzyste i łatwe do nawigowania.

Wyróżnia się bardzo dobrą jakością obrazu i wiernie oddawaną czernią – uzyskał najwyższy wynik pomiaru kontrastu rzeczywistego. Na uwagę zasługuje porównywalna z najlepszymi modelami duża liczba gniazd i czuła głowica tunera telewizyjnego. Telewizor nie jest zbyt wygodny w użytkowaniu, bo ma mało ergonomiczny pilot.

Na tle pozostałych uczestników testu model ten wyróżnia się wysokiej klasy procesorem wideo, który nieźle sobie radzi z usuwaniem szumów i eliminacją błędów skompresowanego obrazu. Atutem jest też atrakcyjny wygląd, ale całe wrażenie psują bardzo słabe głośniki oraz wysoka (jak na model 26-calowy) cena.

Telewizor ma jedynie podstawowe funkcje – nie znajdziemy tutaj zaawansowanych opcji poprawy jakości obrazu czy dźwięku, a samo menu ekranowe jest bardzo proste. Prawdziwym wyzwaniem okazała się próba podłączenia tego modelu do komputera. Telewizor zapewnia jednak bardzo przyzwoity obraz.

Model telewizora o specyficznym, mało nowoczesnym wyglądzie, ale z wygodnym pilotem i zaskakująco dobrą jakością dźwięku (dodatkowo poprawianą przez 5-stopniowy korektor barwy). Telewizor ma tylko jedno gniazdo HDMI, które w dodatku stwarza problemy (nie udało się uzyskać obrazu z peceta), ale kusi niską ceną.

Telewizor ma dość dobry obraz, choć zazielenienie powoduje, że odbiór kolorów jest gorszy niż w pozostałych modelach. Obudowa jest polakierowana, ale nie jest gładka, co rozprasza światło odbite i psuje efekt wizualny. Pilot jest mało intuicyjny i ma mały zakres działania – niewielki kąt, z jakiego można sterować funkcjami telewizora.