Konfrontacja gigantów

Między poprzednią wersją iPhone’a a najnowszą 3GS nie ma rewolucyjnych różnic. Zwraca uwagę szybszy procesor (600 MHz zamiast 412 MHz), który w połączeniu z dwukrotnie większą pamięcią RAM oraz nowym układem graficznym przyspieszył działanie telefonu. W urządzeniu znalazły się też: nowocześniejszy moduł transmisji danych – z prędkością do 7,2 Mb/s, matryca aparatu o wyższej rozdzielczości, nagrywanie filmów i sterowanie głosem.

W HD2, następcy modelu Touch HD, zmieniono procesor i zwiększono ilość pamięci RAM. Smartfon jest też wyposażony w najnowszą wersję systemu operacyjnego Windows Mobile 6.5. Największa zmiana dotyczy jednak wyświetlacza. Stary ekran opornościowy zastąpiono większym, pojemnościowym, obsługiwanym multidotykiem i gestami. Ta jedna nowinka wystarczy, aby zachęcić do przesiadki na model HD2.

HD2 ma ogromną, jak na smartfon, przekątną ekranu – 4,3 cala, a rozdzielczość wyświetlacza to aż 440x800 punktów. Dzięki temu wysmakowany interfejs Sense UI (stanowiący nakładkę na system Windows) nie tylko wygląda wspaniale, ale też umożliwia korzystanie z Windows Mobile bez użycia rysika. HD2 to pierwszy i jedyny telefon na rynku z taką możliwością. Wszystkie menu telefonu – od ekranu głównego poczynając, a na szczegółowych opcjach konfiguracji kończąc – przystosowano do obsługi palcem. Co ważne, w parze z bardzo dobrym ekranem idzie płynność działania telefonu. Naprawdę rzadko się zdarza, żeby użytkownik HD2 musiał czekać na reakcję telefonu. Nie może być inaczej, skoro sercem urządzenia jest procesor taktowany częstotliwością 1 GHz.

Mimo wysokiej jakości ekran HD2 ustępuje doskonałemu ekranowi iPhone’a. Przewagę wyświetlacza smartfonu Apple trudno opisać słowami. Niezwykle gładka i niestawiająca oporu palcom powłoka wyświetlacza sprawia, że opuszki praktycznie pływają po powierzchni. Dodatkowo interfejs iPhone’a działa odrobinę płynniej niż u konkurenta.

Tak jak większość nowoczesnych gadżetów, ekrany testowanych telefonów są pokryte odblaskową powierzchnią. Poziom refleksów iPhone’a można jeszcze zaakceptować, ale już wyłączony ekran HD2 wygląda jak lustro, w którym można się przeglądać. Z tego samego powodu na ekranie HTC bardziej widoczne są wszelkie zabrudzenia.

Ogromny ekran HTC powoduje, że i wymiary całego telefonu są spore (większe niż niemałego przecież iPhone’a). HD2 jest też cięższy od konkurenta, ponieważ jego obudowę wykonano z aluminium (matowego!) – materiału z pewnością trwalszego niż plastik iPhone’a.

Kiepskim rozwiązniem jest wystający z obudowy telefonu obiektyw aparatu fotograficznego. Krawędzie obiektywu są twarde i ostre, zdolne porysować miękkie powierzchnie, np. blat sosnowego biurka. Telefon położony płasko kiwa się na boki.

W obudowie HTC znalazły się przyciski regulacji głośności i wyjście słuchawkowe. Jest też panel 5 przycisków pod ekranem. Pozwala on odbierać i wykonywać połączenia. Zawiera też klawisz Windows, Cofnij oraz Home, który wywołuje menu główne smartfonu. Niestety w modelu przysłanym do redakcji panel poruszał się pod wpływem nawet lekkiego dotyku – nie takiej jakości wykonania należy oczekiwać od smartfonu w tej cenie.

Cała obudowa iPhone’a jest błyszcząca – łatwo się brudzi, a tylną część można zarysować. Oprócz przycisku regulacji głośności dostępny jest także przycisk wyłączający dźwięk oraz klawisz wyłączający ekran. Tam, gdzie HTC ma aż 5 klawiszy, na panelu przednim produktu Apple’a znajduje się tylko jeden przycisk. Po pojedynczym jego wciśnięciu wyświetla się menu główne. Podwójne wciśnięcie można dowolnie zaprogramować, a dłuższe przytrzymanie uruchamia funkcję sterowania głosem.

Urządzenia prezentują dwa różne podejścia do projektowania interfejsu użytkownika, ale wygląd obydwu zadowoli najbardziej wybrednych.

Prostsze menu ma iPhone – główną część ekranu zajmują tu skróty do aplikacji w postaci ładnych ikon (niestety nie można umieścić kontaktów jako ikon). Można je gromadzić na kilku pulpitach. U dołu ekranu znajduje się konfigurowalny panel z czterema ikonami najczęściej używanych funkcji.

W HD2 główne menu jest bardziej skomplikowane. Każda z głównych funkcji telefonu, np. kontakty, internet, e-mail, ma osobny pulpit, Możesz się szybko przemieszczać między nimi za pomocą przewijanego paska u dołu ekranu. Możesz także zrezygnować z wyświetlania niektórych pulpitów. Wygląd danego pulpitu zależy od funkcji, której odpowiada, np. na pulpicie kontaktów można gromadzić skróty do kontaktów, a na pulpicie przeglądarki internetowej zakładki stron WWW. Główny pulpit, wywoływany przyciskiem Home, pozwala gromadzić ikony ze wszystkich funkcji telefonu.

Ekran HTC odblokowuje się podobnie jak w iPhonie, przesuwając wyświetlony na ekranie suwak do krawędzi wyświetlacza. Z zablokowanego ekranu możesz przejść bezpośrednio do nieodebranej poczty, wiadomości i połączeń. Wyświetlone są tam także zbliżające się wydarzenia umieszczone w kalendarzu.

iPhone nie ma podobnej funkcji. Na zablokowanym ekranie wyświetlana jest jedynie informacja np. o nieodebranych połączeniach. Smartfon Apple nie ma także żadnej diody, która informowałaby o nieodebranych połączeniach czy e-mailach, gdy ekran jest wyłączony. HD2 taką możliwość zapewnia.

Odtwarzacze muzyki w obu smartfonach są bardzo dobrze zaprojektowane. W iPhonie funkcja ta została przeniesiona z iPoda Touch. Moduły mają podobne funkcje, a także sposób nawigowania po menu i prezentacji odtwarzanych albumów i utworów. HTC udostępnia dodatkowo radio FM z RDS-em, którego w Apple zabrakło.

Obydwa telefony wyposażono w moduł do nawigacji GPS. Na HTC możesz zainstalować dowolny program do nawigacji działający pod Windows Mobile, np. polską AutoMapę. W przypadku iPhone’a wybór jest skromniejszy, ale aplikacje nawigujące, działające z tym smartfonem, sprzedaje Navigon i TomTom.

Używanie fabrycznie zainstalowanej przeglądarki internetowej ma sens tylko w iPhonie. Aplikacja Safari działa płynnie, a jej obsługa to sama przyjemność. Wykorzystany w HTC Internet Explorer jest nie do zaakceptowania. Działa powolnie i nie obsługuje gestów! Posiadaczom HD2 zalecamy przesiadkę na przeglądarkę Opera, która jakością jest zbliżona do Safari, choć ustępuje jej wyglądem interfejsu.

W obu smartfonach wbudowane aparaty fotograficzne radzą sobie dość dobrze, dopóki nie przyjdzie zrobić nimi zdjęcia w ciemnym pomieszczeniu lub w nocy. Na zdjęciach wyraźnie widać wówczas ziarno. W HTC sytuację trochę ratuje wbudowana diodowa lampa doświetlająca. Na fotkach z iPhone’a można dostrzec źle działający automatyczny balans bieli.

Zaletą iPhone’a jest wbudowana pamięć 16 lub 32 GB. W przypadku HTC HD2 trzeba się posiłkować kartami microSD (jej maksymalna pojemność to 16 GB w cenie poniżej 200 zł).

Funkcjonalność obudwu urządzeń można rozszerzyć za pomocą pobieranych z sieci aplikacji – płatnych lub darmowych. Wbudowana bateria w obydwu smartfonach wystarczy na 1–2 dni pracy z włączonym modułem Wi-Fi.

Telefonu HTC HD2 aktualnie nie oferuje żaden z operatorów. Pozostaje zakup w tradycyjnej sprzedaży lub na Allegro.

iPhone oferuje sieć Orange, Era i Play. Wszyscy operatorzy sprzedają go w specjalnej taryfie przygotowanej dla iPhone’a, gdzie z telefonem otrzymasz co miesiąc pakiet danych do wykorzystania i duży pakiet minut. Skorzystanie z oferty pozwala kupić iPhone’a w niskiej cenie. Niestety musisz liczyć się z wysokim abonamentem wynoszącym od 85 zł (w Play) do aż 345 zł (w Erze).

W zwykłym abonamencie iPhone oferowany jest w Orange i Erze. U drugiego operatora ceny smartfonu są nieznacznie atrakcyjniejsze. Szczegóły oferty wszystkich operatorów oferujących iPhone 3GS znajdziesz w tabelce.