Mobilne granie

Gry na komórkę, napisane w języku Java, podobnie jak tapety czy dzwonki możesz pobrać z kilku serwisów zajmujących się gromadzeniem tego typu plików (więcej na temat korzystania z takich serwisów znajdziesz w artykule zamieszczonym na CD). Oferowane tam gry to zwykle starsze tytuły. Jest ich mniej niż gier płatnych i można je uruchomić na mniejszej liczbie modeli telefonów. Niemniej mogą zapewnić dobrą zabawę. Nieliczne serwisy oferują najnowsze gry, ale ich uruchomienie wiąże się z koniecznością oglądania pobieranych z internetu reklam – generuje to dodatkowe koszty, bo za pobieranie reklamy trzeba zapłacić.

Gry na telefon komórkowy możesz pobrać z internetu. W sieci działa kilkanaście sklepów z bogatą ofertą gier. Prowadzą je też niektórzy operatorzy komórkowi i swoim klientom oferują niższe ceny.

Do wyszukania gry wykorzystaj komputer podłączony do sieci. Nie trzeba wtedy płacić za przeglądanie internetu przez komórkę. Gdy znajdziesz na stronie internetowego sklepu interesujący tytuł, upewnij się, że wybrana aplikacja będzie działała na twojej komórce. Gry pisane są bowiem pod kątem konkretnych modeli telefonów. Lista modeli i gier, które na nich działają, jest widoczna na stronie internetowej, gdzie kupujesz grę.

Aby zakupić wybraną grę, wyślij SMS o określonej treści pod wskazany na stronie numer. Dostaniesz link do pliku z grą. Należy go uruchomić lub skopiować do przeglądarki WAP w telefonie. Gra będzie automatycznie pobrana i zainstalowana w komórce – zapisana w pamięci telefonu lub na karcie. Po instalacji telefon zaproponuje uruchomienie gry. Możesz też uruchomić ją samodzielnie, odszukując tytuł na liście zainstalowanych aplikacji.

W koszt zakupu gry wchodzi cena samej aplikacji – zazwyczaj około 11 zł (są też tańsze tytuły), oraz cena transmisji danych za pobieranie pliku z grą do telefonu. Objętość pliku to zazwyczaj kilkaset kilobajtów, więc jego pobranie będzie kosztowało około 2 zł (koszt transmisji danych zależy od cennika operatora komórkowego i może być niższy lub wyższy niż w podanym przykładzie).

Serwisy z płatnymi grami
www.kmg.cdaction.pl
http://e-gry.net
www.gryjava24.pl

Serwisy z bezpłatnymi grami
www.gratisowo.gsm.pl
www.mobango.com

Serwisy z bezpłatnymi grami, które zawierają reklamy
www.zedge.net

Największą grupę wśród mobilnych gier stanowią gry zręcznościowe, w których powodzenie zależy od refleksu gracza oraz sprawności palców wciskających przyciski w telefonie. Dla osób o mniej zwinnych palcach odpowiednie będą gry logiczne lub puzzle. Graczom lubiącym pogłówkować spodobają się natomiast tytuły strategiczne lub przygodowe. Osoby, które rozgrywce zamierzają poświęcić więcej niż kilkanaście minut, będą zainteresowane bardziej skomplikowanymi i wymagającymi lepszego poznania tytułami RPG. Ostatnią grupę gier stanowią tytuły sportowe. Znajdują się w nich zarówno proste zręcznościówki, np. wyścigi samochodowe lub mecze piłki nożnej, jak i gry wymagające skupienia i precyzji, np. golf czy bilard.

W ramkach po prawej stronie prezentujemy kilka ciekawych propozycji gier należących do różnych gatunków. Omawiamy zasady rozgrywki, grafikę, sterowanie oraz najważniejsze cechy poszczególnych tytułów.

To kolejna część serii opisującej przygody tajnego agenta Sama Fishera, który wykonuje misje szpiegowskie na zlecenie rządu Stanów Zjednoczonych. Tym razem Fisher ma przeniknąć do organizacji przestępczej. W tym celu musi zdobyć zaufanie jej szefa. Dlatego w pierwszej misji zadaniem gracza jest uwolnienie przestępcy z silnie strzeżonego więzienia.

Akrobacje i sztuczki
Double Agent to gra z dwuwymiarową grafiką. Postacią Sama Fishera najwygodniej się steruje za pomocą klawiszy numerycznych, np. [4] i [6] sterują chodzeniem, a [2] podskakiwaniem. Fisher może m.in. zjeżdżać po linie, wspinać się po ścianach, podciągać na zawieszane pod sufitem rury. Agent może posługiwać się znalezioną bronią, np. paralizatorem, oraz komputerowymi terminalami, które dają dostęp do zamkniętych pomieszczeń.

Dyskrecja przede wszystkim
Kluczem do sukcesu w grze jest pozostawanie w ukryciu. Gracz musi uważać, aby Fishera nie zauważyli przeciwnicy, dlatego skuteczną metodą ataku jest zajście strażnika od tyłu i ogłuszenie go. Nie warto otwarcie atakować każdego napotkanego wroga – może on włączyć alarm, a wtedy gra staje się trudniejsza. Graficznie Double Agent prezentuje się bardzo dobrze. Obraz jest przejrzysty, postacie ładnie animowane, a świat gry jest wypełniony wieloma przedmiotami, elementami.

Dla nowych graczy
Z grą powinni sobie poradzić początkujący. Rozgrywka jak na grę zręcznościową nie jest zbyt szybka, a w kluczowych momentach aplikacja podpowiada użytkownikowi, które klawisze powinien wcisnąć, aby rozgrywka posunęła się do przodu lub by umknąć przed wzrokiem strażników.

Najważniejsze cechy gatunku::

• Proste zasady
• Szybka rozgrywka

W komórkowym Wiedźminie znalazło się wiele elementów znanych z pecetowej wersji. Wiedźmin dysponuje dwoma mieczami: stalowym na przeciwników ludzi i srebrnym do walki z potworami, może zbierać zioła, wytwarzać eliksiry oraz rzucać proste czary, tzw. znaki.

Sztuka władania mieczem
Rozgrywka jest bardzo dynamiczna – przypomina grę zręcznościową – szczególnie walka z przeciwnikami wymaga wyćwiczenia umiejętności szybkiego wciskania klawiszy telefonu. Wiedźmin dysponuje dużym arsenałem ciosów, które wyprowadza się, wciskając klawisz ataku – domyślnie [5] – i jeden dodatkowy przycisk wskazany na ekranie. Udana kombinacja klawiszy skutkuje zadaniem silnego ciosu, który powoduje większe obrażenia.

Dylematy wiedźmina
Podczas podróży przez 12 poziomów gracz napotka kilka postaci, z którymi będzie mógł porozmawiać i wykonać dla nich jakieś zadanie. Czasem może też wpłynąć na fabułę gry przez podejmowane decyzje – już na pierwszym poziomie musi zdecydować, czy zabić ugryzionego przez wilkołaka człowieka, czy wyleczyć go ziołami. Między poszczególnymi poziomami gracz może wytwarzać mikstury ze znalezionych roślin i rozwijać umiejętności wiedźmina.

Dla lubiących walkę
Oprócz głównego wątku fabularnego gra oferuje także tryb o nazwie Arena. Wiedźmina atakuje przeważająca liczba przeciwników. O wyniku w tym trybie decyduje liczba bestii, które bohater zabił przed śmiercią. Rezultat można wysłać na serwer gry, gdzie zostanie umieszczony w rankingu obok wyników innych graczy. Rozgrywkę uprzyjemnia bardzo dobra i czytelna grafika. Brakuje jednak efektów dźwiękowych związanych z walką.

Najważniejsze cechy gatunku::

• Rozwinięta warstwa fabularna
• Elementy gry zręcznościowej

Age of Heroes 3 to gra strategiczna rozgrywana w turach, czerpiąca pomysły ze znanej z komputerów serii Heroes of Might and Magic. Rozgrywka toczy się na dużej mapie świata, na której jest widoczny m.in. sterowany przez gracza rycerz, jego przeciwnicy i różnego rodzaju budowle, a także przedmioty, które można zbierać. Kiedy rycerz napotyka wrogą armię, scena gry zmienia się na widok pola bitwy, na którym znajdują się oddziały z armii gracza i przeciwnika. Także tu gra odbywa się w turach, a gracz steruje poszczególnymi oddziałami. Może także rzucać czary z magicznej księgi rycerza.

Zanim zagrasz
Celem gry jest pokonanie sterowanych przez telefon oddziałów widocznych na mapie. Gra nie jest łatwa. Oprócz znajomości zasad, przedstawionych na stronie producenta gry, prowadzenie rozgrywki wymaga sporej dawki treningu. Stopień trudności zwiększają jeszcze rozbudowane dialogi z napotkanymi postaciami oraz zadania, które można dla nich wykonywać.

Elementy RPG
Zarówno rycerz, jak i poszczególne oddziały charakteryzują współczynniki określające ich przydatność w walce. W miarę pokonywania kolejnych wrogów oraz zwiedzania świata sterowany przez gracza bohater staje się coraz potężniejszy – rosną wartości opisujących go współczynników – i zdobywa przydatne przedmioty. W siłę rośnie także jego armia.

Grafika i sterowanie
Gra prezentuje się dość dobrze, ale czasem ikony jednostek są nieczytelne. Kursorem steruje się za pomocą klawisza centralnego. Jego wciśnięcie powoduje zatwierdzenie komendy, np. przemieszczenie postaci we wskazane przez kursor miejsce.

Najważniejsze cechy gatunku::

• Skomplikowane zasady
• Rozgrywka pochłania sporo czasu

Niezależnie od uruchomionego trybu rozgrywki – a są ich aż trzy – gra oferuje przejrzystą grafikę, proste sterowanie i system podpowiedzi, które wyjaśniają zawiłości rozgrywki.

Light Up
Pierwszy tryb gry polega na skierowaniu wiązki światła laserowego do umieszczonego na planszy czujnika światła. Aby tego dokonać, gracz korzysta z różnych przyrządów optycznych, np. zwierciadeł, pryzmatów. Liczba elementów, które gracz może wykorzystać na każdej z plansz, rośnie na kolejnych poziomach. Po przejściu kilku prostych plansz gracz dysponuje już kilkunastoma przyrządami. Prawidłowe pokierowanie wiązką światła wymaga sporo główkowania, a czasem zastosowania metody prób i błędów. Oprócz ukończenia planszy o wyniku decyduje upływający czas.

Blockers
Na planszy jest widocznych kilka prostopadłościennych bloków. Każdy może się poruszać w górę lub w dół. Celem gracza jest przeciągnięcie żółtego bloku do wskazanego wyjścia z planszy. Oczywiście na drodze stoją inne bloki, które należy usuwać. O wyniku decyduje liczba ruchów potrzebnych do ukończenia planszy. Dlatego, zanim zaczniesz przesuwać bloki, lepiej z góry zaplanuj kolejne ruchy.

Clear out
Celem gracza jest wyczyszczenie planszy z kolorowych kwadratów przez wskazywanie kursorem i klikanie grup kwadratów tego samego koloru. W miejsce usuniętych elementów przesuwają się pola, które wcześniej były nad nimi. Aby ukończyć planszę, trzeba uważnie planować ruchy. Oprócz trybu głównego gra oferuje także wyzwania, np. usunięcie 10 kwadratów w czasie 30 sekund.

Najważniejsze cechy gatunku::

• Kilka trybów rozgrywki
• Spokojna rozgrywka niewymagająca refleksu