Na panoramicznym ekranie

• Artur Wyrzykowski szef działu Hardware

Duży monitor jest potrzebny przede wszystkim do multimediów: przeglądania i obróbki zdjęć, grafiki 3D, filmów o dobrej jakości. Czasem przydaje się też do biura. Jednak liczy się nie tylko jego przekątna, lecz również rozdzielczość – powinno to być 1920x1200 lub 1920x1080 pikseli. Dzięki niej w grach czy na zdjęciach zobaczysz więcej szczegółów, a na ekranie zmieści się więcej okienek aplikacji. Obraz o takiej rozdzielczości powinien być przesyłany w postaci cyfrowej, więc monitor musi mieć przynajmniej jedno wejście DVI lub HDMI. Dodatki, takie jak np. głośniki, nie powinny decydować o wyborze konkretnego modelu.

W artykule znajdziesz:

• Co wpływa na jakość obrazu
• Jakie parametry obrazu warto sprawdzić przed zakupem
• Jakie wyposażenie powinien mieć dobry monitor LCD
• Podsumowanie testu 16 modeli o przekątnych od 21 do 25 cali
• Opisy wszystkich przetestowanych monitorów

W monitorze najważniejsze jest oczywiście to, jak wyświetla obraz. Współczesne, niedrogie monitory LCD radzą sobie z tym bardzo dobrze. Rozdzielczość 1920x1080 gwarantuje, że na ekranie widać znacznie więcej szczegółów, a tanie matryce TN świetnie odwzorowują barwy. Jednocześnie są na tyle szybkie, że na filmach czy grach nie widać smużenia. Kontrast przekraczający 500:1, a także jasność ponad 300 nitów (kandeli na metr kwadratowy) są wystarczające do codziennej pracy i rozrywki.

Niestety, wadą nadal pozostają ograniczone kąty widzenia, szczególnie z dołu i z góry. Dotyczy to wszystkich monitorów z matrycami TN (czyli niemal wszystkich na rynku). Obraz oglądany z dołu jest na nich ciemny, a z góry za bardzo rozjaśniony.

Drugim szczegółem, który warto sprawdzić, jest równomierność podświetlenia – na jednolitym, czarnym lub szarym tle nie powinny być widoczne żadne plamy.

Od kilku lat monitory o proporcjach ekranu 4:3 ustępowały panoramicznym, o proporcjach 16:10 (np. 1440x900, 1680x1050 lub 1920x1200). Teraz panoramy stały się jeszcze bardziej panoramiczne – mają rozdzielczość 1920x1080, a więc proporcje krawędzi ekranu to 16:9. Mają one faktycznie mniejszą powierzchnię roboczą niż starsze modele 1920x1200, ale za to są lepiej dostosowane do oglądania filmów i lepiej współpracują ze sprzętem wideo (w trybie Full HD nie wyświetlają czarnych pasów u góry i u dołu).

• JAKOŚĆ OBRAZU Odwzorowanie kolorów, idealna ostrość obrazu, dobre kąty widzenia, równomierne podświetlenie matrycy oraz brak defektów, takich jak: smużenie czy dithering (mieszanie kolorów), to najważniejsze cechy dobrego monitora.
• WYPOSAŻENIE Monitor musi mieć przynajmniej jedno cyfrowe wejście obrazu. Przydadzą się także głośniczki. Najlepsze modele mają regulację wysokości ekranu, czujnik oświetlenia, a nawet czujnik obecności użytkownika przed monitorem.
• OBSŁUGA Wygodny panel sterujący oraz intuicyjne menu ekranowe w języku polskim ułatwią dostosowanie parametrów obrazu do własnych wymagań. Wygodne okazuje się też oprogramowanie do kalibracji ekranu oraz zmiany podstawowych parametrów obrazu.

Jeśli chcesz mieć dobry monitor, musisz zwrócić uwagę na jego konstrukcję, przede wszystkim na podstawę. Powinna umożliwiać regulację wysokości, byś mógł dostosować położenie ekranu do swojego wzrostu. Sporą wygodę daje również możliwość łatwego obrócenia monitora w bok, by np. podłączyć do niego kable. Funkcja pivot, czyli obrót ekranu do pozycji pionowej, raczej się nie przyda.

Najuboższe konstrukcje mają tylko analogowe wejście D-Sub, co przy rozdzielczości 1920x1080 nie wystarcza – obraz nie jest tak ostry, jak być powinien. Co prawda niewymagający użytkownik nie będzie miał do tego zastrzeżeń, jednak bardziej zaawansowany powinien kupić monitor z wejściem DVI lub jeszcze lepiej HDMI. Oba zapewniają jednakową, bardzo wysoką jakość sygnału.

Warto też zwrócić uwagę na dodatki, jakimi są głośniczki, wbudowana kamerka internetowa, tuner telewizyjny czy czujnik oświetlenia. Wybór tych elementów zależy od osobistych preferencji użytkownika, jednak monitorów z takimi dodatkami jest mało. Ostatnio pojawiają się niedrogie modele wyposażone w czujnik oświetlenia (jasność obrazu jest automatycznie dostosowywana do światła zastanego w pomieszczeniu).

Od ostatniego testu monitorów w PC Formacie 2/2009 minęło niewiele czasu, ale oferta rynkowa bardzo się zmieniła. Pojawiło się mnóstwo nowych modeli o proporcjach ekranu 16:9 i rozdzielczości 1920x1080 pikseli, w cenie już od około 500 zł. Oprócz monitorów 22” i 24” można kupić także 21”, 23” oraz 25”. W oczy rzuca się to, że wszystkie najnowsze modele mają bardzo podobną stylistykę – czarne, błyszczące ramki, a głośniczki są ukryte w tylnej części obudowy. Producenci praktycznie całkiem zrezygnowali z ekranów typu glare (błyszczących).

Wszystkie przetestowane przez nas monitory miały rozdzielczość 1920x1080 i przekątną ekranu 21–25 cali. Dominują oczywiście klasyczne rozmiary, czyli 22” i 24”, dlatego testowane modele podzieliliśmy na dwie kategorie. Te mniejsze są przeznaczone bardziej do biura i dla użytkowników mniej zamożnych, drugie to monitory kosztujące około 1000 zł, na których jednak można komfortowo pracować, grać czy wykorzystywać je w roli telewizora.

Obraz wyświetlany przez większość monitorów jest bardzo podobny, ponieważ stosuje się w nich niemal identyczne matryce. Wśród przetestowanych modeli uwagę zwraca jednak Samsung F2380 wyposażony w matrycę typu cPVA. Uzyskał on najwyższą wśród testowanych modeli ocenę za jakość obrazu. Przede wszystkim wyróżnia się świetnym kontrastem (w rzeczywistości sięgającym nawet 1800:1, choć producent deklaruje 3000:1). Ma też praktycznie nieograniczone kąty widzenia – obraz z każdej strony wygląda tak samo. Podstawową wadą tego monitora jest stosunkowo długi czas reakcji matrycy. Warto więc mieć świadomość, że do oglądania filmów i do grania nie jest to najlepszy model.

Niestety, jest też kilka monitorów, w których braki technologiczne są eliminowane różnego rodzaju sztuczkami. W wielu testowanych modelach kontrast wynosi teoretycznie 10 000:1, a nawet 50 000:1, i rzeczywiście daje się go osiągnąć. Problem polega jednak na tym, że parametr ten dotyczy całkowicie białego ekranu, który ma jasność np. 200 nitów, oraz całkowicie czarnego, na którym jest wyłączane podświetlenie. Faktyczny stosunek jasności bieli i czerni (np. na planszy w postaci szachownicy) wynosi zwykle około 700:1.

Każdy z testowanych monitorów ma wejście obrazu D-Sub, większość także DVI oraz HDMI. Wyjątkową konstrukcją jest Hannspree HH21H, który nie ma DVI, za to ma dwa wejścia HDMI. Jest on także jedynym monitorem, do którego producent dołączył kabel HDMI – trudno stwierdzić, dlaczego inni producenci go nie dodają, skoro większość monitorów ma takie wejście.

Monitorami o wyjątkowym wyposażeniu są też dwa Samsungi z 2. miejsca w obu kategoriach – model F2380 (23”) oraz 2494HM (24”). Oba mają podstawę o regulowanej wysokości, z możliwością obrotu podstawy, a także funkcją pivot (obrót ekranu do pionu).

Dosyć popularne okazują się wbudowane głośniczki, bo ma je aż 11 z 16 przetestowanych monitorów. Jednak głośniczki te w ogóle nie są widoczne, bo umieszczono je z tyłu monitora albo pod spodem obudowy. Zresztą ogólnie daje się zaobserwować tendencję, że monitory mają bardzo wąską, czarną, błyszczącą ramkę ekranu, która na pierwszy rzut oka jest elegancka (niestety, bardzo widać na niej odciski palców).

Obecność głośniczków jest szczególnie uzasadniona w monitorach z wejściem HDMI, przez które jest przesyłany dźwięk – nie trzeba podłączać dodatkowego kabla audio. Oczywiście w przypadku wykorzystania wejścia D-Sub czy DVI dźwięk można podłączyć przez osobne gniazdo minijack.

Nie można pominąć nowoczesnych i bardzo praktycznych rozwiązań, które są stosowane w coraz większej liczbie modeli. Na przykład oba modele firmy LG, które znalazły się na pierwszych miejscach tabel (zresztą modele z tej samej serii), mają zestaw funkcji Smart, w tym czujnik oświetlenia zewnętrznego oraz czujnik zbliżenia dłoni do monitora (gdy użytkownik chce wykorzystać menu ekranowe monitora, panel dotykowy zostaje podświetlony). W tych samych monitorach LG atrakcyjnym dodatkiem jest też program forteManager, który pozwala dokonywać wszelkich regulacji bez konieczności wchodzenia do menu monitora.

Opisy monitorów 21–23”

Monitor z zestawem funkcji Smart oraz Fun, w co wchodzi m.in. czujnik zbliżenia, czujnik oświetlenia, timer, skalowanie obrazu 4:3, efekty kolorystyczne. Parametry obrazu można ustawiać za pomocą efektownego, podświetlanego panelu, a także dobrego oprogramowania forteManager.

Monitor z matrycą cPVA pozwalającą uzyskać szerokie kąty widzenia i świetny kontrast. Niestety, dzieje się to kosztem czasu reakcji matrycy. Oprogramowanie pozwala na ustawienie parametrów obrazu oraz kalibrację. Istnieje możliwość regulacji wysokości ekranu oraz jego obrotu do pionu.

Oglądaniu filmów, graniu czy pracy sprzyja kilka profili kolorystycznych, dostępny tryb podwyższonego kontrastu. Użyteczny tryb Eco, który zmniejsza jasność z 90 do 20 procent, co daje około 110 kandeli – obraz odpowiedni do pracy. Defektem widocznym podczas pracy jest słaby kąt widzenia w pionie.

W przeciwieństwie do modelu z pierwszego miejsca ten nie ma trybu Smart, a więc czujnika oświetlenia, czujnika zbliżenia, nie ma też trybu kinowego. Zamiast efektownego panelu dotykowego ma zwykłe przyciski. Parametry obrazu można regulować też za pomocą programu forteManager.

Monitor ze szklaną ramką o czerwonym odcieniu (jak jedna z serii telewizorów Samsunga). Uwagę przykuwa dotykowy panel sterujący, na którym pojawiają się świecące na czerwono napisy i ikonki. Niestety, im ładniejszy monitor, tym łatwiej się brudzi, dlatego producent dołącza do tego modelu ściereczkę.

Najmniejszy spośród testowanych monitorów, bo ekran ma przekątną 21”, ale mimo to ma rozdzielczość 1920x1080. Jedyny wśród testowanych modeli, który ma ekran z lekko odblaskową powłoką. Możliwość obrotu ekranu w prawo i w lewo ułatwia podłączenie kabli, można też wyłączyć kontrolkę zasilania.

Tani monitor wyposażony tylko w jedno analogowe wejście obrazu, choć ogólnie jakość tego obrazu jest bardzo dobra. Minusem są głównie słabe kąty widzenia w pionie. Co ciekawe, jest to jedyny monitor wśród modeli 21–23”, którego menu zostało przetłumaczone na język polski.

Bardzo prosty monitor, bez wejść cyfrowych, głośników czy innych dodatków. Kontrast przy ustawieniach fabrycznych i po kalibracji jest nieznacznie niższy niż w innych testowanych urządzeniach. Proste menu, niewygodne i słabo opisane przyciski. W zestawie oprogramowanie do podstawowej kalibracji.

Opisy monitorów 24–25”

Monitor niemal identyczny jak LG z pierwszego miejsca wśród monitorów o mniejszej przekątnej, z takim samym oprogramowaniem. Model 24-calowy jest jednak fabrycznie lepiej ustawiony – w teście okazało się, że lepiej wyświetla barwy i ma wyższą, bardziej miłą dla oka temperaturę barwową obrazu.

Monitor ma podstawę o regulowanej wysokości, ekran można też obrócić do pionu. Ma także wyłącznik sieciowy z tyłu obudowy, a w podstawie koncentrator USB. Za to słaby, dotykowy przedni panel z ledwie widocznymi opisami sensorów. Jeden z przycisków może mieć funkcję przypisaną przez użytkownika.

Niedrogi monitor, wyświetlający obraz o dużym kontraście, choć o niezbyt wiernych kolorach. Monitor nadaje się do różnych zadań, w których przydadzą się tryby przygotowane przez producenta. Parametry obrazu lepiej ustawić przy dobrym oświetleniu, bo po ciemku trudno trafić w odpowiednie przyciski.

Niedrogi monitor z pełnym zestawem interfejsów wideo. Wyświetlany obraz ma nieco za ciepłe kolory, ale za to równomierność podświetlenia ekranu jest wyjątkowo dobra. Podobnie jak 22-calowy model Benq, również ten ma polskie menu, czego nie oferują testowane modele innych producentów.

Monitor wyposażony w trzy wejścia wideo, ma też głośniki ukryte z tyłu obudowy. Widoczną wadą jest nierównomierne podświetlenie ekranu i problemy z odwzorowaniem barw. Minusem jest też niska nóżka ekranu – trzeba coś podkładać pod monitor, by go dostosować do wzrostu użytkownika.

Monitor z pełnym zestawem portów i wbudowanymi głośniczkami. Wyświetlany obraz nie ma ewidentnych wad, ale mógłby mieć bardziej równomiernie podświetlony ekran i szersze kąty widzenia. Jak pozostałe modele Benq, również ten ma polskie menu ekranowe.

Monitor o nietypowej konstrukcji, bo z dodatkowym panelem głośnikowym, który współpracuje z portem HDMI. Panel prócz regulacji wzmocnienia pozwala zasymulować dźwięk przestrzenny. Niestety, jakość dźwięku jest taka sama jak w przypadku głośniczków wbudowanych w inne monitory.

Jedyny w teście monitor o przekątnej ekranu 25”. Bardzo prosty, bez wyszukanych funkcji w menu. Jednocześnie jest wyposażony w głośniki, wejście audio i wyjście słuchawkowe. Nie ma wejścia DVI, ale za to dwa HDMI oraz D-Sub. To jedyny testowany model, który w komplecie ma kabel HDMI.