Pamięć bez luk

Funkcja ReadyBoost wspomagająca zarządzanie pamięcią przez system Windows Vista, a w rezultacie przyspieszająca działanie systemu, przyniesie widoczne rezultaty po spełnieniu następujących warunków:

• Komputer, na którym chcesz uaktywnić funkcję ReadyBoost, jest wyposażony w złącza USB 2.0 (a nie wolniejsze 1.x). Masz niewielką (w stosunku do wymogów Visty) pojemność pamięci RAM. Twój komputer jest wyposażony w 512 MB lub co najwyżej 1 GB pamięci RAM. Masz sprzęt bardzo bogato wyposażony w pamięć RAM, Windows raczej nie będzie korzystał z ReadyBoost.
• Flashdysk odpowiedni do funkcji ReadyBoost będzie miał właściwą wydajność. Jego szybkość powinna wynosić co najmniej 2,5 MB/s (2560 KB/s), dla losowych odczytów 4-kilobajtowych porcji danych, oraz 1,75 MB/s (1792 KB/s) dla losowych zapisów 512-kilobajtowych porcji danych.
• Pozostaje też pytanie, ile pamięci flashdysku przeznaczyć na wspomaganie pamięci RAM. Zalecaną wartością jest co najmniej taka przestrzeń pamięci flash, jaka odpowiada pojemności pamięci RAM w komputerze, ale nie ponad 2,5 razy więcej pojemności pamięci, gdyż nie będzie to już dawało żadnego zysku w zakresie wydajności. Jeżeli nie jesteś pewien, czy twój flashdysk jest zgodny z ReadyBoost, zajrzyj na stronę http://www.grantgibson.co.uk/misc/readyboost/, na której znajdziesz listę niemal tysiąca modeli flashdysków z informacją o ich zgodności z tą technologią. Niekiedy sam producent ułatwia wybór, odpowiednio znakując produkt jako zgodny z technologią ReadyBoost.

Na komputerze wyposażonym w 512 MB pamięci RAM można całkiem komfortowo korzystać z systemu Windows XP. Niestety, nie da się tego samego powiedzieć o systemie Windows Vista zainstalowanym na sprzęcie o takich samych parametrach.

Nowe funkcje systemu, takie jak m.in. wzbogacony graficznie interfejs czy ulepszone indeksowanie danych, funkcje wyszukiwawcze i cała masa usług zajmują spore zasoby pamięci, zanim jeszcze uruchomisz jakikolwiek program.

Jeżeli zamierzasz komfortowo pracować w systemie Windows Vista (zwłaszcza w wersji Home Premium i lepszej), to zdecydowanie najlepszym rozwiązaniem będzie po prostu dokupienie modułów pamięci RAM. Nawet 2 GB RAM-u to nie jest za dużo dla Visty, a warto przy tym pamiętać, że wykorzystywanie komputera do profesjonalnego opracowywania wideo, obrazów czy dźwięku wysokiej jakości jeszcze bardziej zwiększa zapotrzebowanie na pamięć.

Zanim jednak wydasz pieniądze na nowe, pojemniejsze pamięci, sprawdź, jak działa funkcja ReadyBoost. Na czym polega ReadyBoost? Jeżeli tylko dysponujesz przenośną pamięcią flash podłączaną do złącza USB, możesz przeznaczyć część pojemności takiego flashdysku na wspomożenie systemu w zarządzaniu pamięcią RAM. Uwaga! Funkcja ReadyBoost nie powoduje zwiększenia pamięci RAM o dodatkową pojemność flashdysku (nie byłoby to możliwe, ponieważ pamięć RAM jest setki, a nawet tysiące razy szybsza od najszybszej pamięci flash). Zadaniem ReadyBoost jest jedynie wspomożenie pracy pamięci wirtualnej.

Pamięć wirtualna to wydzielony obszar (ściślej: plik) na dysku twardym, który jest wykorzystywany, gdy aplikacjom uruchomionym w systemie zaczyna brakować pamięci RAM. Dyski twarde, choć są szybsze od pamięci flash, mają jednak dłuższy od flashdysków czas dostępu do danych. W rezultacie dla małych porcji danych lepszym rozwiązaniem jest stosowanie flashdysków jako nośników pamięci wirtualnej.

Prezentujemy krótki przewodnik pokazujący sposób uaktywnienia funkcji ReadyBoost dla podłączonego do komputera flashdysku, a także porady, co robić, gdy nie wszystko działa zgodnie z założeniami.

Podłącz dysk flash do złącza USB. Funkcja autoodtwarzania w Windows Vista wyświetli okno Autoodtwarzanie. Wybierz z niego Przyspiesz mój system.

Jeżeli masz wyłączoną funkcję autoodtwarzania podłączonych dysków, otwórz okno Komputer, kliknij prawym klawiszem myszki ikonę podłączonego do komputera flashdysku i z menu kontekstowego wybierz Właściwości.

W oknie właściwości flashdysku przejdź do zakładki ReadyBoost i zaznacz Użyj tego urządzenia. Poniżej, za pomocą suwaka, możesz zadeklarować, jaką przestrzeń pamięci flash przeznaczasz na potrzeby wspomagania systemowego zarządzania pamięcią. Zwróć uwagę na wartość rekomendowaną przez system. Pamiętaj, by ustawić co najmniej tyle, ile wynosi pojemność fizycznej pamięci RAM zainstalowanej w komputerze. Kliknij przycisk OK, by zatwierdzić ustawienia.

Uwaga! Jeżeli zamiast opisanych wcześniej opcji zobaczysz komunikat: To urządzenie nie ma charakterystyki wydajności, która jest wymagana do przyspieszenia działania systemu to bardzo możliwe, że podłączony flashdysk ma zbyt niską wydajność. Spróbuj kliknąć przycisk Testuj ponownie. Jeżeli to nie przyniesie rezultatów, wypróbuj opisane dalej ręczne ustawienia parametrów flashdysku za pomocą modyfikacji rejestru Windows.

Również w przypadku braku miejsca na flashdysku zobaczysz odpowiedni komunikat. Warto zaznaczyć, że treść komunikatu Windows poinformuje cię o ilości potrzebnego miejsca, by funkcja ReadyBoost mogła być w ogóle uaktywniona.

Jeżeli nie pojawił się żaden komunikat ograniczający korzystanie z ReadyBoost, na podłączonym do złącza USB flashdysku powinien zostać założony plik ReadyBoost. Nie kasuj tego pliku! To właśnie jest kopia pamięci wirtualnej (a właściwie jej fragment) wykorzystywana do wspomagania pamięci RAM komputera.

Jeżeli zechcesz skorzystać z funkcji ReadyBoost za pomocą szybszego flashdysku, a wcześniej ustawiłeś już ReadyBoost dla innego flashdysku, pamiętaj, by najpierw wyłączyć ReadyBoost dla poprzednio wykorzystywanego urządzenia.

Nawet jeżeli twój flashdysk zostanie rozpoznany przez system operacyjny Windows Vista jako urządzenie zbyt mało wydajne, by mogło spełnić wymagania funkcji ReadyBoost, wciąż możesz „zmusić” taką pamięć flash do współpracy. Wystarczy skorzystać w tym celu z parametrów pracy ReadyBoost, które są zawarte w rejestrze systemu Windows. Pamiętaj, by przed edycją rejestru wykonać jego kopię zapasową. Posłuż się w tym celu informacjami z ramki „Kopia zapasowa rejestru Windows Vista”.

Uruchom Edytor rejestru za pomocą skrótu klawiszowego [Windows]+[R]. W oknie Uruchom, w polu tekstowym wpisz polecenie regedit i kliknij OK.

W oknie Edytora rejestru odnajdź i zaznacz klucz: HKEY_LOCAL_MACHINE\SOFTWARE\Microsoft\Windows NT\CurrentVersion\EMDMgmt. Zwróć uwagę na podklucze powyższego klucza. Mają długie i skomplikowane nazwy, jednak każda nazwa zawiera nazwę pamięci flash (a także zewnętrznych dysków), jaka była podłączana (i rozpoznana) do systemu gniazda Windows Vista.

Jeśli zaznaczysz jakiś klucz, który jest odpowiednikiem konkretnego flashdysku podłączonego do twojego komputera, wtedy po prawej stronie okna zobaczysz wiele wartości, które mają decydujący wpływ na parametry funkcji ReadyBoost. Oto wyjaśnienie poszczególnych wartości:
CacheSizeInMB – wielkość przestrzeni (w megabajtach) flashdysku zajętej dla funkcji ReadyBoost (wartość dziesiętna jest wyświetlana w nawiasie).
CacheStatus – stan pamięci ReadyBoost. Możliwe wartości to: 0 – wyłączona, 1 – włączona, 2 – niedostępna.
DeviceStatus – stan urządzenia (flashdysku); możliwe wartości: 2 – urządzenie gotowe; 4 – urządzenie niezgodne z ReadyBoost.
DoRetestDevice – wartość określająca, czy system ma testować dane urządzenie ponownie podczas każdego podłączenia (0 – nie testować; 1 – testować).
HasSlowRegions – wartość określająca, czy dane urządzenie ma powolne obszary (0 – brak, 1 – ma).
LastTestedTime – czas ostatniego testowania danego flashdysku przez system.
PhysicalDeviceSizeMB – pojemność flashdysku w megabajtach (wartość dziesiętna jest wyświetlana w nawiasie).
ReadSpeedKBs – zmierzona przez system prędkość odczytu 4-kilobajtowych porcji danych (wartość dziesiętna, wyrażona w kilobajtach, jest podana w nawiasie). Uwaga! Jeżeli dla danego flashdysku zmierzona wartość jest niższa niż 1000, nie jest zalecane wykorzystywanie danego urządzenia jako pamięci dla ReadyBoost.
RecommendedCacheSizeMB – zalecana przez system wielkość pamięci (przestrzeni flashdysku), jaka powinna być przeznaczona na potrzeby ReadyBoost; wartość dziesiętna w nawiasie.
USBVersion – obsługiwana przez dane urządzenie wersja standardu USB. Uwaga! Starsze pamięci flash zgodne tylko z USB 1.x nie nadają się do ReadyBoost.
WriteSpeedKBs – zmierzona przez system prędkość zapisu 0,5-megabajtowej porcji danych. Podobnie jak w przypadku testu odczytu, jeżeli uzyskana przez dany flashdysk wartość jest mniejsza niż 1000 (KB), nie warto stosować go do ReadyBoost.

Jeżeli jednak twój flashdysk ma odpowiednie parametry, a mimo to system uznaje go za urządzenie niezgodne, zaznacz odpowiedni dla flashdysku podklucz, następnie kliknij dwukrotnie wartość DeviceStatus i w oknie Edytowanie wartości DWORD (32-bitowej) w polu Dane wartości wpisz 2 i kliknij OK.

W analogiczny sposób zmodyfikuj ręcznie wartości DoRetestDevice, HasSlowRegions, przypisując im 0, oraz wartości ReadSpeedKBs i WriteSpeedKBs, przypisując im odpowiednio 2560 i 1792 (dziesiętnie!).

Po zmodyfikowaniu wymienionych wartości zamknij Edytor rejestru i ponownie podłącz niezgodną dotychczas z funkcją ReadyBoost pamięć flash. Uwaga! Pamiętaj, by podłączyć ją dokładnie do tego samego gniazda USB, do którego była podłączana poprzednio! Jeżeli nie popełniłeś błędu podczas edycji rejestru, ReadyBoost powinien zacząć teraz działać.

Rejestr w Windows Vista ma podobną strukturę jak w Windows XP. Także proces wykonywania kopii zapasowej przebiega podobnie.

Uruchom Edytor rejestru, wciskając skrót klawiszowy [Windows]+[R]. Wpisz w polu tekstowym otwartego okna Uruchamianie polecenie regedit i kliknij OK.

W oknie edytora rejestru rozwiń menu Plik i wybierz z niego pozycję Eksportuj.

Pojawi się okno Eksportuj rejestr do pliku. Przejdź w nim do foldera, do którego chcesz zapisać kopię całego rejestru. Następnie upewnij się, że w sekcji Zakres eksportu jest wybrana opcja Wszystko. W polu Nazwa pliku wpisz jakąś nazwę dla pliku kopii i kliknij Zapisz.

Chcąc przywrócić stan rejestru z zapisanej w ten sposób kopii, wystarczy dwukrotnie kliknąć zapisany plik i potwierdzić chęć wprowadzenia informacji do rejestru.