Pecet w wersji HD

Program PowerDVD zwykle odtwarza filmy z płyt blu-ray, a nie potrafi odtworzyć pliku MKV z dysku twardego. Problem wynika stąd, że PowerDVD jedynie nie potrafi rozpoznać rozszerzenia .mkv, należy więc je zmienić np. na .avc. Po tej modyfikacji plik będzie odtwarzany przez ten i inne programy.

Istnieje wiele źródeł filmów HD: są to płyty blu-ray, pliki pobierane z internetu, a także materiał nagrany za pomocą cyfrowych kamer HD. Ponieważ materiał taki może mieć rozdzielczość 1920x1080, pojedyncza klatka filmu może zawierać wielokrotnie więcej informacji niż klatka filmu DVD. Wymusza to stosowanie silnej kompresji, uzyskiwanej za pomocą kodeka H.264. Właśnie ten kodek jest wspólną cechą wszystkich filmów HD. Niestety, dekompresja, przetworzenie i wyświetlenie takiego materiału wymaga silnego procesora albo specjalnego układu ze sprzętową obsługą H.264. Dlatego też na wielu komputerach filmy tego typu nie mogą być płynnie odtwarzane. Również nie każdy program potrafi je prawidłowo odczytać, przetworzyć i wyświetlić. Pokazujemy, jak sobie z tym poradzić.

Wiele materiałów HD pochodzi z sieci – są to pliki w formacie WMV, MOV czy MKV. Część z nich, np. zwiastuny filmów, jest zupełnie legalna (można je pobrać m.in. ze strony www.hd-trailers.net), niektóre są nagrane w trybie 1080p – pozwalają one zobaczyć, co oferuje najnowsza technologia. Do wyświetlenia materiału HD wystarczy wydajny procesor i odpowiednie oprogramowanie. Nie pozwoli to wykorzystać wszystkich możliwości współczesnego sprzętu, ale nagranie będzie odtwarzane płynnie.

Filmy HD są płynnie odtwarzane nawet na współczesnych notebookach o względnie słabej konfiguracji, z jakimkolwiek procesorem dwurdzeniowym i 1 GB pamięci RAM. Wydajność dysku czy grafiki nie ma tu znaczenia. Również komputer stacjonarny z dowolnym procesorem dwurdzeniowym będzie w stanie płynnie przetworzyć film. Niestety, nie w każdym komputerze, szczególnie kilkuletnim, da się zainstalować układ dwurdzeniowy. Trzeba więc zadbać o to, by był to przynajmniej wydajny procesor z pojedynczym rdzeniem. Może to być Pentium 4 3 GHz albo Athlon 64 2,5 GHz – oba te układy poradzą sobie z odtwarzaniem filmów skompresowanych z użyciem kodeka H.264.

Odtwarzanie wielu filmów HD obciąża procesor w niemal stu procentach, z czego wynika głośna praca. Dlatego w komputerze, który ma służyć do odtwarzania filmów, konieczne jest bardzo ciche, najlepiej pasywne chłodzenie. Na rynku jest wiele radiatorów o pokaźnych rozmiarach, które kosztują od 30 do ponad 100 złotych. Warto też zadbać o dobre chłodzenie wnętrza obudowy za pomocą cichego, niskoobrotowego wentylatora zamontowanego z tyłu obudowy komputera.

Inną kwestią są dyski twarde, które potrafią głośno pracować. Jeśli filmy odtwarzasz np. z płyt DVD lub dysku zewnętrznego i nie zależy ci na dużej pojemności dysku wbudowanego, można zastosować dysk SSD albo wręcz uruchamiać system Windows z pamięci USB flash (jak to zrobić, piszemy w artykule na 57). Warto dodać, że wiele filmów HD ma dźwięk w standardzie 5.1, warto więc kupić zestaw głośnikowy 5.1. Wcześniej jednak trzeba sprawdzić, czy komputer (płyta główna) ma wyjście dźwięku w tym standardzie. Jeśli masz w domu dobry wzmacniacz audio z wejściami cyfrowymi, możesz również wykorzystać cyfrowe wyjście dźwięku z komputera.

Programy wchodzące w skład Windows XP nie potrafią odtwarzać nawet popularnych filmów DivX, nie mówiąc już o HD. Jednak wystarczy jedno uniwersalne narzędzie, by pecet potrafił odtworzyć praktycznie dowolny film – to pakiet kodeków K-Lite Codec Pack, który można pobrać m.in. ze strony producenta www.codecguide.com. Podczas instalacji należy wykorzystać domyślne ustawienia.

Pakiet K-Lite Codec Pack zawiera m.in. kodeki potrzebne do odtwarzania dowolnych filmów, moduł do obsługi napisów w filmach, a także prosty odtwarzacz MediaPlayer Classic. Jeśli chcesz korzystać np. z MediaPlayera wbudowanego w Windows lub z innego programu, składniki zainstalowanego pakietu też będą w nim wykorzystane.

Jeśli zamierzasz odtwarzać filmy HD z płyt blu-ray, konfiguracja komputera musi być nieco bardziej wyszukana – wydajny procesor oraz pakiet kodeków nie wystarczy. Można oczywiście zakupić stacjonarny odtwarzacz blu-ray, jednak jego możliwości będą znacznie mniejsze niż odpowiednio skonfigurowanego peceta. Ponadto wersje standardu blu-ray nadal się zmieniają, w kolejnych wprowadzane są nowe funkcje, których zakupiony odtwarzacz stacjonarny może nie obsługiwać. Pecet wykaże się znacznie większą elastycznością i uniwersalnością.

Pierwszym krokiem do tego, by móc oglądać filmy z płyt blu-ray, jest naturalnie napęd tego typu. Obecnie dostępne są różne rodzaje takich napędów, choć jeszcze nie ma ich zbyt wiele. Niektóre z nich potrafią tylko odczytywać nośniki, inne odczytują blu-ray i zapisują DVD, najdroższe zaś mogą odczytywać i zapisywać płyty praktycznie dowolnego typu. Obecnie optymalny jest ten drugi typ urządzeń, np. model GGC-H20L (cena od ok. 350 zł). Nagrywarki blu-ray są dwukrotnie droższe, a i tak mało kto będzie nagrywał płyty tego typu, bo czyste nośniki są zbyt drogie.

Niestety, sam napęd blu-ray nie wystarczy do tego, bo móc odtwarzać filmy na monitorze czy telewizorze – niezbędne jest odpowiednie oprogramowanie. Warto więc kupić taki napęd, który będzie miał w zestawie oprogramowanie PowerDVD, WinDVD, Nero czy inny odtwarzacz multimediów. Wersje sprzedawane z napędami blu-ray na pewno pozwolą odtworzyć takie płyty, choć zazwyczaj z pewnymi ograniczeniami, np. dwukanałowym dźwiękiem albo bez udziału technologii poprawiających jakość materiału wideo, o których w dalszej części artykułu.

Współczesne układy graficzne firm AMD, Intel i Nvidia potrafią znacznie więcej, niż tylko wyświetlić film na monitorze czy projektorze. Technologie wspierające odtwarzanie HD Video noszą odpowiednio nazwy: Avivo HD, Clear Video oraz PureVideo HD. Odpowiadają one przede wszystkim za przeniesienie przetwarzania obrazu z procesora głównego na układ graficzny, więc nie ma obawy, że zbyt wolny procesor nie podoła podczas dekompresji wideo. Ponadto technologie te w różny sposób poprawiają jakość obrazu, i to nawet w standardowej rozdzielczości, by na telewizorze czy monitorze HD wyglądał bardziej atrakcyjnie i nie był pozbawiony artefaktów czy innych zniekształceń. Aby skorzystać z tych możliwości, potrzebna jest odpowiednia płyta główna albo karta graficzna.

Istotne jest to, że do odtwarzania filmów HD Video nie trzeba mieć wydajnej grafiki, bo nawet niektóre układy graficzne zintegrowane z płytami głównymi oferują sprzętowe wsparcie dekompresji H.264. W odtwarzaniu filmów wysokiej rozdzielczości świetnie się sprawdzają płyty z chipsetami AMD 780G. Bogatą ofertę ma również Nvidia – płyty z chipsetami GeForce 8200/8300 współpracują z procesorami AMD, a płyty z GeForce 9300/9400 współpracują z procesorami Intela. Podobne możliwości mają też procesory graficzne Intel GMA X4500HD wchodzący w skład chipsetów Intel G45/43/41, G35/33/G31 oraz GM45. Wybierając płytę główną, warto zwrócić jeszcze uwagę na to, by była wyposażona w wyjście HDMI. Nawet jeśli nie masz monitora ani telewizora z takim złączem, przyda się ono w przyszłości.

Nawet gdy twój komputer nie ma jednego z wymienionych wcześniej chipsetów, można wykorzystać dodatkową kartę graficzną. Wszystkie współczesne karty z układami AMD i Nvidii wspomagają odtwarzanie HD Video. Ich wydajność w trybie 3D nie ma przy tym najmniejszego znaczenia – mogą to być nawet najtańsze modele po 150–200 zł. Proponujemy karty z pasywnym chłodzeniem, by komputer podczas odtwarzania filmów nie hałasował. Podobnie jak w przypadku płyt głównych, również w kartach graficznych powinno się znaleźć wyjście HDMI – bezpośrednie lub realizowane za pomocą odpowiedniej przejściówki (ze złącza DVI).

Do pełni szczęścia potrzeba jeszcze oprogramowania, które obsłuży zarówno filmy blu-ray, jak i technologię Avivo HD, PureVideo HD czy Clear Video. Przede wszystkim trzeba zadbać o najnowsze sterowniki do kart graficznych, które najlepiej pobrać ze strony producenta danego układu. Natomiast niezbędne oprogramowanie obsługujące wszystkie funkcje związane z wymienionymi technologiami to PowerDVD 8 Ultra oraz WinDVD 9 Plus Blu-ray. Są to programy w najbardziej rozbudowanych wersjach (zupełnie inaczej niż te, które są dołączane za darmo do napędów blu-ray), trzeba zapłacić za nie 250–350 złotych. W przyszłości za obsługę blu-ray zapewne nie trzeba będzie dodatkowo płacić. Po instalacji takiego programu użytkownik nie musi go specjalnie konfigurować – sprzętowe wsparcie dla HD jest domyślnie włączone. Dzięki temu taki odtwarzacz pozwoli w pełni skorzystać ze wszystkich możliwości napędów blu-ray i układów graficznych.