Praca na wizji

Oprócz głównego studia TVN24 ma do dyspozycji studio wirtualne, w którym programy, np. „Skaner polityczny”, są realizowane z wykorzystaniem technologii blue box. Jedyne rzeczywiste elementy scenografii używane podczas nagrywania tego programu to stół i krzesła, na których siedzą goście i prowadzący. Cała reszta to komputerowo nałożone na zielone tło elementy. Wykorzystywane przez TVN24 urządzenia są tak dokładne, że potrafią obliczyć, jak np. przezroczyste szklanki z wodą dla gości zniekształcą tło. Twórcy wirtualnej scenografii dbają o to, by wyglądała jak rzeczywista – na cyfrowo wygenerowanej wykładzinie widać nawet szwy.

Studio TVN24 zaprojektowano w szczególny sposób. Stanowiska pracy osób tworzących program umieszczono tak, aby były widoczne dla widza. Elementem scenografii są rzędy stale włączonych monitorów. Choć może się wydawać, że pełnią jedynie rolę dekoracji, w rzeczywistości każdy monitor jest wykorzystywany przez osoby czuwające nad techniczną stroną realizacji programu. Na monitorach są widoczne np. przekazy z wozów satelitarnych, inne stacje telewizyjne, a także gotowy program TVN24 wysyłany na antenę, ale pozbawiony elementów graficznych, np. paska ze skrótem informacji.

Nad każdym programem emitowanym na antenie czuwa wydawca. Wraz z prowadzącym dobiera materiały, które będą prezentowane widzom. Źródeł tych materiałów jest kilka i zależą od charakteru programu. Największy wybór mają wydawcy programów informacyjnych, np. „Dzień na żywo”. Mogą wykorzystywać materiały dostarczone przez krajowe i światowe agencje informacyjne, nagrania przygotowane wcześniej przez reporterów pracujących w terenie lub materiały zaproponowane przez reportera i czekające na realizację.

Posiłkują się także sygnałami na żywo transmitowanymi drogą satelitarną z wozów transmisyjnych, materiałami przygotowanymi przez jeden z 9 ośrodków regionalnych i przesyłanymi kablami światłowodowymi, a nawet materiałami przysyłanymi przez widzów SMS-em lub e-mailem. Sygnał na żywo może pochodzić także z helikoptera, który jest własnością TVN (transmisja mikrofalami o zasięgu 100 km), a nawet z telefonu komórkowego, którego reporter może użyć, gdy nie dysponuje wozem satelitarnym. Każdy reporter jest wyposażony w telefon z aparatem cyfrowym, którym za pomocą specjalnej aplikacji może nagrywać filmy i potem przesłać je przez sieć komórkową do studia. Jakość tego materiału to 256 kb/s.

W zależności od typu materiału udział prowadzącego w jego prezentacji może być różny. W przypadku wejścia na żywo prezenter musi zapowiedzieć i przeprowadzić rozmowę z reporterem znajdującym się w miejscu zdarzenia. Jeśli emitowany materiał był wcześniej przygotowany przez reportera, tekst do przeczytania dla prowadzącego opracował przed emisją jeden z redaktorów. Prezenter może jednak wprowadzić do niego poprawki czy nawet napisać od początku.

Gdy wydawca i prezenter wybiorą już wszystkie materiały i ułożą je w kolejności, w jakiej będą emitowane na antenie, idą do reżyserki, aby obejrzeć cały materiał. W przypadku programu „Dzień na żywo” mają na to 35 minut – między zejściem z anteny a ponownym rozpoczęciem emisji. W tym czasie muszą zaplanować i przejrzeć 25 minut programu.

Wykorzystane podczas emisji materiały, które nie są wejściami na żywo, muszą być odpowiednio przygotowane: zmontowane, opatrzone tekstem do odczytania dla prezentera, a także oznaczone tagami (słowami kluczowymi), aby można je było łatwo odnaleźć w bazie danych.

Duża część materiałów pochodzi od reporterów TVN24, którzy w parze z operatorem kamery i dźwięku udają się na miejsce jakiegoś zdarzenia. Z nagraniem zarejestrowanym za pomocą cyfrowych kamer (wyposażonych w dyski optyczne o pojemności 32 GB) reporter wraca do studia. Tam przy komputerze przegrywa plik cyfrowy z dysku optycznego do bazy danych, a następnie montuje cały materiał. Wykorzystywane do montażu komputery to macintoshe, spięte w jedną z największych sieci tego typu komputerów w Europie.

Pojedynczy, gotowy do emisji materiał o długości 3 minut ma objętość około 600 MB. TVN24 nadaje w rozdzielczości SD (format 16:9). Kiedy stacja przejdzie na nadawanie sygnału HD, objętość pojedynczego materiału znacznie wzrośnie. Do zadań redaktorów należy monitorowanie doniesień z agencji informacyjnych i wybieranie z nich najciekawszych newsów. Z doniesień agencyjnych powstaje tekst dla prezentera. Jego ilustracją wideo może być materiał nadesłany przez agencję lub wideo archiwalne z bogatej bazy TVN24. Do znalezienia odpowiedniego materiału służy redaktorom wyszukiwarka plików, w której mogą korzystać z wielu filtrów, np. wyszukiwania po dacie.

Nad całością systemu komputerowego czuwają mediamenedżerowie, którzy pomagają redaktorom i reporterom mniej obytym w obsłudze komputera i oprogramowania. Mogą także zdalnie zdiagnozować i naprawić każdy komputer podłączony do sieci informatycznej TVN, nawet jeśli znajduje się on w jednym z ośrodków regionalnych. Osoby pracujące przy montażu materiałów są dodatkowo chronione przed utratą efektów wielu godzin pracy za pomocą funkcji autozapisu.

Gdy wszystkie elementy programu są zaplanowane i przygotowane, rozpoczyna się emisja. Każdy materiał poprzedza zapowiedź prezentera. W tym czasie wydawca w reżyserce decyduje, który widok z kamery ma być transmitowany na antenę. Może także poinstruować realizatora obrazu, jakie ujęcie chciałby uzyskać. Realizator przekazuje odpowiednie polecenia kamerzyście za pomocą komunikacji bezprzewodowej. Podobny nadzór nad dźwiękiem sprawuje realizator dźwięku.

Wydawca jest także w kontakcie bezprzewodowym z prezenterem i za pomocą słuchawki, którą ten ma w uchu, może mu przekazać informacje. Może to być komunikat o ważnym wydarzeniu, które zmienia zaplanowany wcześniej porządek programu. Prezenter musi reagować błyskawicznie – powinien umieć równocześnie słuchać wydawcy i mówić do widzów.

Gdy prezenter skończy zapowiadać materiał, osoba nazywana kliperem musi szybko uruchomić nadawanie tego materiału – na reakcję ma około pół sekundy. Jeśli zapowiedziany materiał jest wejściem na żywo jednego z reporterów, znajdujący się w reżyserce producent musi skontaktować się wcześniej z reporterem i poinformować go, o której godzinie wchodzi na antenę i na jak długo oraz jakie pytania zada mu prezenter. Producent może też zaproponować reporterowi materiały wideo, którymi zostanie wzbogacone wejście na żywo.

Nad przesyłanymi z wozów satelitarnych i ośrodków regionalnych materiałami czuwa oddzielny realizator. Dba na przykład o to, aby dźwięk nie wychodził poza przyjęte normy – nie był zbyt cichy lub zbyt długi. Przez cały czas trwania programu na ekranie telewizora widoczne są paski z aktualnymi informacjami oraz zapowiedzi kolejnych programów – materiały te powstają na bieżąco w reżyserce.