Router opanowany

Pamiętaj, by podczas konfigurowania własnej sieci bezprzewodowej za pomocą routera wyposażonego w funkcje bezprzewodowego punktu dostępowego koniecznie skorzystać z udostępnianych przez router funkcji zabezpieczających sieć bezprzewodową przed niepowołanym dostępem osób postronnych. Jeżeli tego nie zrobisz, twoja sieć może paść ofiarą ataku i być wykorzystywana do przestępstwa.

Łącze internetowe podłączone bezpośrednio do komputera jest wygodne w użyciu, pod warunkiem że ów komputer jest jedynym, z którego w domu korzystasz. Gdy jest więcej maszyn, na których chcesz mieć dostęp do internetu, zaczynają się problemy. Urządzeniem zapewniającym łatwy podział łącza internetowego jest router – najlepiej z funkcjami punktu dostępowego sieci Wi-Fi. Jak ustawić router, pokazujemy na przykładzie konkretnego urządzenia. Jednak proces konfiguracji przebiega bardzo podobnie w przypadku każdego modelu routera. Obecnie każdy router przeznaczony do zastosowań domowych ma wbudowane oprogramowanie konfiguracyjne, którym użytkownik steruje poprzez dowolną przeglądarkę internetową.

W przypadku sieci osiedlowych, łączy internetowych oferowanych przez operatorów telewizji kablowej czy dostępu do internetu przez łącze radiowe musisz wpiąć do komputera lub routera końcówkę typu RJ-45, czyli pasującą do standardowego gniazdka ethernetowego znajdującego się obecnie w każdym routerze i w każdym komputerze. Choć w większości obecnie produkowanych routerów wstępny etap konfiguracji podłączonego łącza internetowego odbywa się automatycznie, pokażemy, w jaki sposób jest to realizowane, na konkretnym przykładzie: routerze firmy D-Link model DIR-825. Dodamy jednak, że podobne operacje należy wykonać w przypadku routera innej firmy, choć nazewnictwo opcji może się nieznacznie różnić.

Po podłączeniu łącza do gniazdka routera (najczęściej oznaczonego jako INTERNET lub WAN) podłącz przewodem sieci LAN (są to przewody zakończone wtyczkami typu RJ-45) gniazdo oznaczone najczęściej jako LAN 1 w routerze z gniazdkiem ethernetowym twojego komputera. Nawet jeżeli dysponujesz routerem bezprzewodowym (a w artykule zakładamy, że tak właśnie jest), proces konfiguracji należy przeprowadzać z komputera fizycznie połączonego kablem sieciowym z routerem. Gdy do routera zostanie podłączony „kabelek z internetem”, a router będzie połączony z komputerem, uruchom komputer, z którego będziesz administrował routerem.

Po zalogowaniu się do systemu (zakładamy, że systemem operacyjnym, z którego korzystasz, jest Windows – nie ma znaczenia, czy XP czy Vista) uruchom przeglądarkę i w pasku adresu wpisz adres wywołujący stronę konfiguracyjną routera. Musisz sięgnąć do instrukcji obsługi danego modelu routera. Często adres IP strony konfiguracyjnej to: 192.168.0.1 (tak było np. w przypadku wykorzystywanego w naszej redakcji modelu D-Link DIR-825). Nie jest tak jednak w każdym przypadku, więc przed wywołaniem strony konfiguracyjnej upewnij się, jaki jest jej dokładny adres dla twojego modelu routera. Po wpisaniu adresu strony konfiguracyjnej powinieneś zobaczyć najpierw stronę logowania. W przypadku produktów D-Link domyślne dane uwierzytelniające administratora routera to nazwa użytkownika User Name i hasło admin admin. Sprawdź, jakie domyślne dane uwierzytelniające dostęp do opcji konfiguracyjnych są ustawione w twoim routerze (odpowiednie informacje znajdziesz w instrukcji obsługi routera). Po wpisaniu danych logowania kliknij Log in.

W przeglądarce pojawi się główna strona konfiguracyjna routera. Najszybszym i najprostszym sposobem konfiguracji podłączonego do routera połączenia internetowego jest skorzystanie z wbudowanego w router kreatora. W przypadku wykorzystywanego przez nas modelu wystarczy kliknąć przycisk Internet Connection Setup Wizard, a następnie postępować według wskazówek kreatora. Ponieważ w niektórych urządzeniach oprogramowanie wewnętrzne nie ma wbudowanego kreatora, pokażemy, jak skonfigurować połączenie internetowe ręcznie. W naszym przypadku ręczną konfigurację uaktywniliśmy przyciskiem Manual Internet Connection Setup.

Na kolejnej stronie pojawią się opcje dotyczące typu połączenia z internetem. Z listy My Internet Connection należy wybrać pozycję odpowiadającą wykupionemu łączu internetowemu. Domyślnie wybrana pozycja Dynamic IP (DHCP) jest właściwa w olbrzymiej większości przypadków. Inne pozycje to: Static IP – tę należy wybrać jedynie w takich sieciach, w których operator na stałe przydziela danej osobie stały adres IP (dotyczy to np. niektórych sieci osiedlowych; generalnie rozwiązań na niewielką skalę). Kolejna pozycja, PPPoE, dotyczy łączy udostępnianych przez modemy ADSL (czyli np. rozwiązania typu neostrada, Netia, Dialog itp.). Pozycja L2TP nie ma raczej zastosowania w domu (jest to protokół stosowany m.in. w sieciach firmowych, w których połączenia z odległymi maszynami przez internet muszą być szyfrowane). Ostatnia pozycja to 3G USB Adapter. Należy ją wybrać w przypadku, gdy łącze internetowe jest realizowane za pośrednictwem komórkowego modemu 3G/HSDPA. W dalszej części artykułu założyliśmy, że wybrano Dynamic IP(DHCP).

Zaletą dynamicznych adresów IP jest to, że najczęściej (w olbrzymiej większości przypadków) są one automatycznie przydzielane przez operatora. Zatem po wybraniu takiej opcji połączenia internetowego w routerze pozostaje jedynie kliknąć przycisk Save Settings, by zachować zmiany w konfiguracji.

Po zapisaniu zmian w konfiguracji routera powinieneś mieć już dostęp do internetu. Po prostu wywołaj jakąkolwiek stronę internetową z komputera, który jest połączony z routerem. Przykładowo po uruchomieniu popularnej przeglądarki Mozilla Firefox powinieneś zobaczyć stronę z wyszukiwarką Google.

Podstawowym zadaniem routera jest udostępnianie połączenia internetowego komputerom znajdującym się w sieci lokalnej. Zakładając, że łącze internetowe jest bezpośrednio podłączone do routera i skonfigurowane, zajmiemy się teraz konfiguracją domowej sieci bezprzewodowej, dzięki której nie tylko udostępnisz wszystkim zainteresowanym internet, ale jeszcze dodatkowo umożliwisz komputerom wymianę danych. Proces konfiguracji sieci bezprzewodowej przedstawimy na przykładzie routera D-Link DIR-825

Uruchom przeglądarkę i zaloguj się na stronę konfiguracyjną routera (jak to zrobić, wyjaśniliśmy w poprzednim warsztacie). Następnie na stronie SETUP wybierz z menu bocznego odnośnik WIRELESS SETTINGS.

Na kolejnej stronie będą widoczne trzy przyciski. Pierwszym – Wireless Network Setup – uruchamiasz prosty w obsłudze kreator sieci bezprzewodowej. Wybór tego przycisku zalecamy początkującym adeptom konfigurowania domowej sieci. Kolejny przycisk – Add Wireless Device with WPS – umożliwia podłączenie do routera urządzeń wyposażonych w bezprzewodowy interfejs Wi-Fi. My zajmiemy się trzecim przyciskiem – Manual Wireless Network Setup. Kliknij go, by uzyskać dostęp do wszystkich opcji konfiguracyjnych sieci Wi-Fi.

Używany przez nas router był urządzeniem dwuzakresowym. Oznacza to, że potrafi jednocześnie obsługiwać sieć bezprzewodową w paśmie 2,4 GHz (802.11n, 802.11b/g) oraz 5 GHz (802.11n, 802.11a). Dlatego na kolejnej stronie opcje się dublują, w zależności do tego, które pasmo jest konfigurowane. Zajmiemy się tylko konfiguracją popularniejszego pasma – 2,4 GHz. W ramce WIRELESS NETWORK SETTINGS zaznacz pole wyboru Enable Wireless i z rozwijanej listy wybierz Always. Dzięki temu sieć bezprzewodowa tworzona przez router będzie zawsze aktywna (choć, klikając przycisk New Schedule, możesz określić ramy czasowe, w których będzie działała tworzona sieć Wi-Fi).

W polu Wireless Network Name wpisujesz nazwę (tzw. identyfikator SSID) sieci bezprzewodowej. Może być dowolna, jednak lepiej, aby nie zawierała polskich znaków i znaków specjalnych.

Z rozwijanej listy 802.11 Mode możesz wybrać, w jakim standardzie ma pracować dana sieć. Jeżeli router jest dostosowany do wszystkich aktualnie dostępnych standardów sieci bezprzewodowej (a tak było w przypadku używanego przez nas routera), możliwe jest ustawienie typu Mixed 802.11n, 802.11g and 802.11b, w którym urządzenia wszystkich standardów będą mogły się połączyć z daną siecią bezprzewodową. Możesz ograniczyć funkcje swojej sieci np. tylko do urządzeń pracujących w standardzie 802.11g.

Jeżeli router jest wyposażony w funkcję automatycznego dopasowania kanału radiowego dla sieci bezprzewodowej, warto zaznaczyć pole wyboru Enable Auto Channel Scan, dzięki czemu zostanie dobrany optymalny (najmniej zatłoczony i zapewniający najlepszą jakość sygnału) kanał w paśmie 2,4 GHz. Kolejne pola – Transmission Rate i Channel Width – najlepiej pozostawić przy domyślnych ustawieniach. Ostatnim ustawieniem w ramce WIRELESS NETWORK SETTINGS jest określenie, czy tworzona sieć ma być widoczna przez nowych użytkowników – opcja Visible, czy też nie – Visible. Ukrycie nazwy sieci może utrudnić włamanie się do niej osób niepowołanych, ale z drugiej strony połączenie z taką siecią będzie nieco trudniejsze, dlatego lepiej pozostawić aktywną opcję Visible, a sieć Wi-Fi chronić odpowiednim kluczem szyfrującym.

Przejdź do ramki WIRELESS SECURITY MODE. Na liście Security Mode jest domyślnie aktywna pozycja None, co oznacza całkowity brak ochrony i w rezultacie otwartą sieć. Absolutnie odradzamy takie ustawienie. Rozwiń listę i wybierz z niej pozycję WPA-Personal. Pojawi się ramka WPA, w której pozostaw domyślnie ustawione wartości (patrz obrazek), a w ramce PRE-SHARED KEY, w polu tekstowym o tej samej nazwie wpisz co najmniej 8-znakowe hasło chroniące dostęp do tworzonej sieci. Hasło to będzie musiało być wprowadzone na każdym komputerze, który będzie chciał uzyskać dostęp do twojej sieci Wi-Fi.

Jeżeli w twoim domu znajduje się starszy sprzęt wyposażony w interfejs bezprzewodowy, możliwe, że nie będzie on poprawnie obsługiwał szyfrowania WPA. W takim przypadku w routerze należy ustawić na liście Security Mode pozycję WEP, a następnie w ramce WEP wybrać z listy WEP Key Length co najmniej 128 bit i wpisać hasło będące 26-znakowym ciągiem heksadecymalnym (znaki od 0–9 i od A–F) WEP Key 1.

Po ustawieniu odpowiedniego hasła chroniącego dostęp do twojej sieci Wi-Fi możesz już zapisać ustawienia. Kliknij w tym celu przycisk Save Settings. Po chwili router zostanie zrestartowany, a nowe ustawienia zaczną obowiązywać i od tej pory każdy komputer w twoim domu będzie mógł się połączyć z siecią Wi-Fi.